Ο Ηλίας Αλεξάνδρου, ηθοποιός και σκηνοθέτης, μεγάλωσε και ζει στην Αθήνα. Η υποκριτική μπήκε στην ζωή του λόγω μιας τυχαίας συγκυρίας. Από τότε την υπηρετεί πιστά. Ταυτόχρονα με τις σπουδές του στα οικονομικά, φοιτά στην δραματική σχολή του Βασίλη Διαμαντόπουλου και μαθητεύει δίπλα σε μεγάλους θεατράνθρωπους. Έχει, σαν ηθοποιός, στο ενεργητικό του σημαντικές συνεργασίες στο θέατρο και στην τηλεόραση. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται, δοκιμάζοντας τις ικανότητες του, ποιο ενεργά και επιτυχημένα με την σκηνοθεσία θεατρικών παραστάσεων.
Διαβάστε τη συνέντευξη του ηθοποιού και σκηνοθέτη Ηλία Αλεξάνδρου
Έχεις κάνει όλα αυτά τα χρόνια έντονη την παρουσία σου σε θέατρο, κινηματογράφο και τηλεόραση με μεγάλη επιτυχία. Ποια από όλες τις δουλειές σου θεωρείς σταθμό για την καριέρα σου;
Σκεπτόμενος αναδρομικά την καλλιτεχνική μου πορεία, στέκομαι σε αρκετές απ’ αυτές. Η αλήθεια είναι ότι στάθηκα κατά κάποιον τρόπο τυχερός και επιλεγόμουν ή επέλεγα, με όποιο κόστος, δουλειές που αφορούσαν την εξέλιξή μου τόσο σαν ηθοποιός όσο και σαν προσωπικότητα. Είμαι ευγνώμων συνολικά για ότι μου έχουν προσφέρει.
Από όσο γνωρίζεις τον εαυτό σου τί πιστεύεις σου ταιριάζει περισσότερο; Η υποκριτική ή η σκηνοθεσία;
Η σκηνοθεσία για μένα ήταν και είναι μια εσωτερική ανάγκη μετεξέλιξης, μια αίσθηση πρόκλησης. Πάντα με γοήτευε η σχέση δάσκαλου-δημιουργού με το μέσο-εκφραστή, που στην προκειμένη περίπτωση είναι ο ηθοποιός. Ήθελα να γνωρίσω και την άλλη πλευρά του νομίσματος, αυτή του καθοδηγητή. Σκηνοθετώντας, λοιπόν καταθέτω απόψεις, σκέψεις και προβληματισμούς, πάντα όμως υπό την ιδιότητα του ηθοποιού.
Πώς μπορεί ένας σκηνοθέτης να περάσει τη σκέψη του, τις ιδέες του στους ηθοποιούς μιας παράστασης ώστε να καταφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα; Πόσο δύσκολο είναι;
Όλα είναι θέμα εργασίας και συνεργασίας. Εννοώ ότι σαφώς και υπάρχουν συγκεκριμένες τεχνικές που βοηθούν σ’ αυτό. Καθοριστικό ρόλο παίζει, ωστόσο, το ένστικτο, οι γνώσεις και η εμβάθυνση στο εκάστοτε κείμενο. Το θέατρο είναι συμμετοχικό, σκηνοθέτης και ηθοποιοί αλληλεπιδρούν κι έτσι αμβλύνονται οι όποιες δυσκολίες.
Πώς βλέπεις το κοινό σήμερα; Τής τηλεόρασης, του κινηματογράφου και του θεάτρου. Ποιες οι διαφορές του;
Το κοινό το διαμορφώνουν οι κοινωνικοπολιτικές και οικονομικές συνιστώσες κάθε εποχής. Σε μία δύσκολη περίοδο, όπως η παρούσα, το κοινό τείνει να γίνει πιο απαιτητικό και συνειδητοποιημένο. Ελπίζω ότι διανύουμε, επιτέλους, μία περίοδο καλλιτεχνικής, και όχι μόνο, αφύπνισης και σ’ αυτό, χωρίς να υποτιμώ το κοινό της τηλεόρασης, νομίζω ότι πρωτοστατεί το κοινό του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Ποιά θεατρική παράσταση θα ήθελες κάποια στιγμή να σκηνοθετήσεις;
“Η νύχτα μόλις πριν από τα δάση” του B.M. Koltes. Πρόκειται για έναν ιδιαίτερης γραφής μονόλογο-χείμαρρο ενός νεαρού περιπλανώμενου άνδρα, απαλλαγμένο από περιττά σκηνοθετικά φτιασίδια. Είναι μία αναμέτρηση του σκηνοθέτη και του ηθοποιού με το κείμενο. Μία πραγματική δοκιμασία ψυχής κι ένα στοίχημα.
Πρόσφατα τελείωσε η σειρά παραστάσεων στο El Convento Del Arte για το bar theatre ‘’Show…what???’’, το οποίο έφερε τη σκηνοθετική σου σφραγίδα. Θέλεις να μας πεις λίγα λόγια γι’ αυτό;
Μετά το ψυχολογικό θρίλερ Anna Weiss που σκηνοθέτησα το χειμώνα στο θέατρο “Παραμυθίας” θέλησα να κάνω κάτι εντελώς διαφορετικό και στράφηκα στο καμπαρέ. Το “Show… what?” ήταν μία παράσταση βασισμένη στη δομή της επιθεώρησης – βαριετέ εμπλουτισμένο με στοιχεία καμπαρέ του Μεσοπολέμου. Είναι ένα συνδυαστικό είδος έκφρασης που μ’ ενδιαφέρει πάρα πολύ. Συνοδοιπόρους σ΄αυτό το εγχείρημα είχα αγαπημένους φίλους και συνεργάτες που με τίμησαν με τη συμμετοχή τους. Τους ευχαριστώ πολύ.
Ποιά είναι τα σχέδια σου για το καλοκαίρι και για την ερχόμενη σεζόν σε καλλιτεχνικό επίπεδο;
Λειτουργώντας κάτω από το μόνιμο “στερητικό σύνδρομο” του δημιουργού, βρίσκομαι πάντα σε εγρήγορση. Ήδη, λοιπόν, συζητώ και σχεδιάζω τα επόμενα βήματά μου. Πρόκειται για δύο θεατρικά έργα που θα ανέβουν μέσα στην επόμενη θεατρική σεζόν, μετά την ξεκούραση του καλοκαιριού.
Ποιοί άνθρωποι είναι δίπλα σου και παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή σου;
Οι ακριβοί μου φίλοι και συνεργάτες. Θεωρώ και ας μου επιτραπεί, ότι είμαι από τους τυχερούς που η ζωή με ευλόγησε να έχω δίπλα μου ανθρώπους που με αγαπούν και με στηρίζουν σε κάθε μου βήμα. Αυτό για μένα είναι πραγματικός πλούτος.
Ποιό μήνυμα θέλεις να δώσεις μέσα από το Young People στους νέους ανθρώπους σε μια εποχή δύσκολη για τη νέα γενιά;
Στη μιζέρια που μας επιβάλλουν ας απαντήσουν με γενναιοψυχία, γενναιοδωρία και προσήλωση στα ιδανικά και τους στόχους τους. Ανοιχτά μυαλά, ανοιχτές ψυχές, ανοιχτοί δρόμοι.
Σημείωση: Για την ολοκλήρωση της συνέντευξης του Ηλία Αλεξάνδρου στο Young People, συνεργάστηκαν, Η Ομάδα της Έκφρασης και Υλοποίησης, ενώ στη σύνταξη των ερωτήσεων ο Γιάννης Μπιτζούνης.