Η Κατίνα Παξινού (Κωνσταντοπούλου), γεννήθηκες στις 15 Δεκεμβρίου 1900 στο Πειραιά. Από μικρή έδειξε τον ζωηρό της χαρακτήρα με αποτέλεσμα την φοίτησή της, εσώκλειστη στο ωδείο της Γενεύης, φυσικά ακολούθησαν και άλλες μεγάλες σχολές μουσικής και τραγουδιού όπως της Βιέννης και Βερολίνου. Η πρώτη εμφάνισή της ήταν το 1920 στο ρόλο της Βεατρίκης το 1920, ενώ ο πρώτος της σημαντικός ρόλος της ήταν το 1929 στο θέατρο Κοτοπούλη, στο “Γυμνή γυναίκα”. Εκεί καθιερώθηκε ως πρωταγωνίστρια δραματικών ρόλων. Το ταξίδι της Κατίνας Παξινού στο θέατρο αλλά και αργότερα στο κινηματογράφο μόλις άρχιζε, ένα ταξίδι όπου το 1944 της χάρισε το Όσκαρ Β΄ Γυναικείου ρόλου για την ταινία, “Για ποιόν χτυπά η καμπάνα”.
Η Οικογένειά της & τα πρώτα βήματα
Η Κατίνα Παξινού είχε την χαρά να είναι κόρη μια αρκετά εύπορης οικογένειας καθώς ο πατέρας της ήταν αλευροβιομήχανος, αυτό τη βοήθησε να γραφτεί στη σχολή αρχικά Χιλλ και αργότερα στη σχολή Καλογραιών της Τήνου. Το ταλέντο της και η αγάπη της για την τέχνη την οδηγούν στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στα ωδεία και στις σχολές της Γενεύης, Βιέννης και Βερολίνου.
Ο πρώτος της γάμος ήταν με το βιομήχανο, Παξινό (εξού και το επώνυμο) όπου κάνουν δύο κόρες, Την Εθέλ και την Ιλεάνα, η ατυχία της είναι ότι η πρώτη της κόρη φεύγει από τη ζωή. Ο Γάμος της κράτησε 3 χρόνια, αργότερα γνωρίζει και παντρεύεται τον Αλέξη Μινωτή.
Η Μεγάλη Καλλιτεχνική πορεία της Παξινού
Η Καλλιτεχνική της πορεία μεγάλη, η στιγμές που θα ακολουθούσαν μέσα στα δύσκολα χρόνια, της έδωσαν τη φήμη, τη δόξα άλλα και ένα όσκαρ. Μεγάλες θεατρικές αλλά και κινηματογραφικές παρουσίες της Κατίνας Παξινού που έμειναν στην ιστορία της τέχνης αφήνοντας το δικό της μοναδικό στίγμα της.
Ας πάρουμε τα πράγματα λίγο από την αρχή, το 1920 ο Μητρόπουλος έγραψε γι αυτήν το πρώτο σημαντικό ρόλο, αυτό της Βεατρίκης η οποία παράσταση ανέβηκε στο δημοτικό θέατρο Πειραιώς την ίδια χρονιά. Το 1929 σειρά είχε η πρόζα στο θέατρο Κοτοπούλη στο “Γυμνή γυναίκα” ένας ρόλος που την καθιέρωσε στο χώρο κυρίως των δραματικών ρόλων.
Το 1931 στη ζωή της έρχεται ο Αιμίλιο Βεάκης όπου μαζί μπαίνουν στον συνεταιρικό θίασο του Μεγάλου Αλέξη Μινωτή, η συνεργασία τους κράτησε μέχρι το 1940. Η συνέχεια της Κατίνας Παξινού, στο εθνικό θέατρο όπου γίνεται και μέλος, με πολλές παραστάσεις στο εξωτερικό όπως, Λονδίνο, Βερολίνο κ.α. Όμως ο Δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος την αναγκάζει να μετακομίσει στη Νέα Υόρκη της Αμερικής όπου μένει μέχρι το 1952. Αμέσως μετά, επιτέλους η επιστροφή στην Ελλάδα.
Η Αμερική και η επιστροφή της στην Ελλάδα
Η Ζωή της στην Αμερική. Όταν η Κατίνα Παξινού μετακόμισε στο Μπρόντγουέι Της Νέας Υόρκης κάνεις δεν φανταζόταν τη πορεία της στο χώρο του κινηματογράφου. Η Χρονιά που την έκανε διεθνώς γνωστή ήταν το 1944 όπου πήρε το Όσκαρ (Αμερικάνικη Ακαδημία Κινηματογράφου) ηθοποιίας για το ρόλο της στη ταινία “Για ποιον χτυπά η καμπάνα”.
Ο ρόλος που υποδυόταν ήταν μιας πατριώτισσας της Ισπανίας, της γνωστής Πιλάρ. Η συνέχεια ακόμα ένα βραβείο, αυτή τη φορά με το βραβείο Κοκτώ για το κινηματογραφικό έργο “Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα”.
Η επιστροφή της στην Ελλάδα, και η θεατρική της παρουσία. Το 1952 η Κατίνα Παξινού επιστρέφει στο εθνικό θέατρο όπου μαζί με τον Αλέξη Μινωτή ανεβάζει θεατρικά έργα όπως, Ίψεν και Λόρκα και φυσικά παραστάσεις αρχαίων θεατρικών έργων.
Γενικά τη δεκαετία του ’50 οι παραστάσεις είναι πολλές και κυρίους σε χώρους όπως το Ηρώδειο και η Επίδαυρος με γνωστές παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας. Το ίδιο και στη δεκαετία του ’60 με μόνη διαφορά ότι με την άνοδο της χούντας στην εξουσία μαζί με τον Μινωτή δημιουργούν το θίασο τους για να συνεχίσουν τις παραστάσεις. Παράλληλα με τις θεατρικές εμφανίσεις η Παξινού εμφανίζεται και στον κινηματογράφο με ταινίες που έκλεψαν τη παράσταση παγκοσμίως. Εμείς εδώ θα σας αναφέρουμε την τελευταία ταινία που πρωταγωνίστησε με τίτλο “Το νησί Της Αφροδίτης”, τις υπόλοιπες μπορείτε να τις διαβάσετε στη φιλμογραφία της παρακάτω.
Ο Καρκίνος, οι πόνοι και το τέλος
Η αρχή του τέλους μιας από των μεγαλύτερων ηθοποιών δραματικών ρόλων παγκοσμίως. Από το 1969 η Παξινού γνωρίζει ότι έχει καρκίνο και μάλιστα σε καλπάζουσα μορφή. Οι πόνοι, όπως ανέφεραν αργότερα φίλοι και συνεργάτες ήταν φρικτοί και όμως η πίστη στην μεγάλη της αγάπη, το θέατρο, της έδιναν τη δύναμη να είναι παρούσα μέχρι το τέλος.
Ένα χαρακτηριστικό ήταν ότι στη τελευταία παράστασή της, στο έργο “Μάνα Κουράγιο” του Μπρέχτ, έβγαινε κάθε βράδυ στη σκηνή σέρνοντας ένα κάρο. Η αγάπη του κόσμου μεγάλη, λίγο πριν φύγει από τη ζωή στις 22 Φεβρουαρίου του 1973 εμφανίστηκε στην Επίδαυρο σαν θεατής. Εκεί όλος ο κόσμος χειροκρότησε όρθιος απονέμοντας έτσι την τιμή που άρμοζε σε μια μεγάλη γυναίκα της τέχνης.
Η Φιλμογραφία της Κατίνας Παξινού με Ελληνικούς τίτλους:
- Για Ποιον Χτυπά Η Καμπάνα – 1943.
- Πυρ – 1943.
- Ο εμπρηστής – 1945.
- Η Οργή του Θεού – 1947.
- Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα – 1947.
- Καίσαρ Βοργίας – 1949.
- Ο Κύριος Αρκάντιν – 1955.
- Το θαύμα – 1959.
- Ο Ρόκκο και τα αδέρφια του – 1960.
- Πως Γνώρισα τα έρωτα – 1968.
- Un Ete Fauvage – 1969.
- Το νησί της Αφροδίτης – 1969.
Υ.γ Κάποιες χαρακτηριστικές στιγμές της ζωής της
- Ο Χαρακτηρισμός της ως τραγωδός παγκοσμίου βεληνεκούς.
- 1920 – Ως ηθοποιός του λυρικού θεάτρου – Δημοτικό θέατρο Πειραιά – Όπερα Αδερφή Βεατρίκη.
- Θέατρο πρόζας – Θίασος Μαρίκας Κοτοπούλη – 1928.
- 1931, Συνεταιρικός θίασος Αιμίλιος Βεάκης, προσχωρήσει.
- Μεταφράσεις θεατρικών έργων αλλά και έγραψε τη μουσική για τη παράσταση “Οιδίπους Τύραννος”.
- Παρασημοφορήθηκε με τον χρυσό ανώτερο Ταξιάρχη Γεωργίου Α΄.
- Τιμήθηκε με τον τίτλο της Αξιωματούχο Γραμμάτων Και Τεχνών της Γαλλίας αλλά και με το βραβείο “Ιζαμπέλα Ντ Έστέ”.
- Τυχεροί όλοι όσοι ευτύχισαν να την δουν στο θέατρο.
Ο Επίλογος
Η Κατίνα Παξινού, η εκφραστικότητα, η δυναμικότητα που έβγαζε στη σκηνή, η μουσική της παιδεία, ο ποιητικός μελωδικός λόγος της και άλλα χαρακτηριστικά έκαναν όλον τον κόσμο να τη χειροκροτήσει και να υποκλιθεί στο ταλέντο της. ΚΑΙ ΕΜΑΣ τους Έλληνες να υπερηφανευόμαστε για ακόμα έναν μεγάλο άνθρωπο παγκόσμια κλίμακας της τέχνης, ένας ακόμα πολύτιμος θησαυρός.
Η Κατίνα Παξινού, γεννήθηκε και έζησε σε δύσκολες εποχές παγκοσμίως (1900 – 1973) όχι μόνο για το χώρο της τέχνης. Οι ανακατατάξεις παγκοσμίως (Ά και Παγκόσμιοι πόλεμοι) η μεταβαλλόμενη κατάσταση στην Ελλάδα (Βαλκανικοί πόλεμοι, καταστροφή της Σμύρνης, Εμφύλιος κ.α).
Παρόλο αυτά έκανε κάτι το άπιαστο για εκείνα τα χρόνια αφού κατάφερε και ανέδειξε όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά της – χαρίσματα – ταλέντο. Άξιος ο Χαρακτηρισμός της ως τραγωδός παγκοσμίου βεληνεκούς.
Σημείωση: Το άρθρο, αφιέρωμα για την Κατίνα Παξινού, θα ανανεώνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα ανάλογα με την εισροή πληροφοριών και ειδήσεων από όσο το δυνατόν αξιόπιστων πηγών που θα αφορούν το συγκεκριμένο καλλιτέχνη!!! Παρακάτω αναγράφονται οι πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για το αφιέρωμα.