Η αριστούχος υπότροφος και μουσική παραγωγός μας μιλάει για την πρώτη της επαγγελματική δουλειά, για την αρχή της συνεργασίας της με τον Πολυχώρο Vault και τον σκηνοθέτη Περικλή Μοσχολιδάκη πάνω στο project “ο Γιος μου” καθώς και για τα συναισθήματα που νιώθει υποδυόμενη οποιοδήποτε ρόλο. Αν και “καινούργια” στο χώρο του θεάτρου μας αποκαλύπτει την μεγάλη πορεία της στο χώρο του ραδιοφώνου μετρώντας 13 χρόνια εμπειρίας με την θεατρική εκπομπή “Περί σκηνής και… όχι μόνο”. Παρά την δημοσιότητα και λάμψη που έχει δεχτεί, παραμένει συγκρατημένη και συνειδητοποιημένη χωρίς να υπερεκτιμά το επάγγελμά της, αλλά ταυτόχρονα χωρίς να υποτιμά την ιδιότητα του ηθοποιού. Μας ανοίγει την όμορφη ψυχή της εκφράζοντας τα αισθήματα που της γεννήθηκα γι’ αυτήν την όμορφη εμπειρία που έζησε στον Πολυχώρο Vault.
Η Μάγδα Κατσιπάνου είναι υπότροφος μετά από εισαγωγικές εξετάσεις της σχολής στο “Θέατρο των Αλλαγών” καθώς αποφοίτησε με άριστα από τον τριετή κύκλο σπουδών. Οι σπουδές της δεν τελειώνουν στην υποτροφία καθώς είναι κάτοχος πτυχίου του τμήματος Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, πιάνου και ανωτέρων θεωρητικών. Έχει παρακολουθήσει σημαντικούς κύκλους σεμιναρίων όπως το “International Acting Summer School” με τον καταξιωμένο Giles Foreman αλλά και με καταξιωμένους Έλληνες όπως τον Θωμά Μοσχόπουλο, την Ηλέκτρα Ελληνικιώτη, τον Γιάννη Σκουρλέτη, την Ρούλα Πατεράκη, τον Θοδωρή Αμπαζή και τον Μιχαήλ Μαρμαρίνο. Συμμετείχε σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις όπως “Ηλέκτρα project”, “Πέντε ψέματα”, “Θέατρο επί Κολωνώ” και άλλες. Αξίζει να σημειωθεί η μεγάλη πείρα της ως ραδιοφωνική παραγωγός στο streetradio με την θεματική εκπομπή για το θέατρο με τίτλο “Περί σκηνής… και όχι μόνο”.
Διαβάστε τη Συνέντευξη της Μάγδας Κατσιπάνου στο Young People.gr
Την φετινή χρονιά έχουμε την χαρά να σας δούμε στο project του Πολυχώρου Vault ‘’Ο γιος μου…’’ που επτά σκηνοθέτες ετοιμάζουν επτά παραστάσεις -μονολόγους- στηριγμένες πάνω σε επτά βιογραφίες. Έχετε πραγματοποιήσει στο παρελθόν κάτι παρόμοιο; Όταν σας έγινε η πρόταση απαντήσατε αμέσως θετικά ή διστάσατε φοβούμενη μήπως δεν μπορέσετε να ανταποκριθείτε στις απαιτήσεις του ρόλου; Πείτε μας για την αρχή αυτής της συνεργασίας.
Η συγκεκριμένη συνεργασία ξεκίνησε, αρχικά, με την πρόταση που έκανε ο Δημήτρης Καρατζιάς στον Περικλή Μοσχολιδάκη, να είναι ένας από τους επτά σκηνοθέτες και συγγραφείς, που θα σκηνοθετούσαν και θα έγραφαν οι ίδιοι το κείμενο, για τις μητέρες επιφανών προσωπικοτήτων της Ελλάδας, στα πλαίσια του θεατρικού project ”Ο Γιός Μου”. Γνωρίζω ότι ο Περικλής, ζήτησε, χωρίς δεύτερη σκέψη τη μητέρα του εθνικού μας ποιητή, διότι αγαπάει πολύ το Διονύσιο Σολωμό και, χωρίς δεύτερη σκέψη επίσης, επέλεξε εμένα για να ενσαρκώσω τη συγκεκριμένη ηρωίδα.
Φυσικά και η απάντησή μου ήταν θετική, χωρίς καθόλου να το σκεφτώ, διότι γνώριζα πολύ καλά τον Περικλή και τη δουλειά του, αφού τον είχα δάσκαλο και τα τρία χρόνια που σπούδαζα στη δραματική σχολή. Μετά βέβαια, όταν συνειδητοποίησα τι πάω ακριβώς να κάνω, ένα δηλ. μονόλογο πάνω στη μάνα του Σολωμού, ως πρώτη μου επαγγελματική δουλειά, δεν σας κρύβω ότι ένοιωσα ένα φόβο, αναλογιζόμενη το βαρύ φορτίο που έχω να σηκώσω, όμως σε καμία περίπτωση δε σκέφτηκα να κάνω πίσω, αντιθέτως είχα μεγάλη εμπιστοσύνη στο ένστικτό μου, στα υποκριτικά μου εφόδια και φυσικά στο δάσκαλο και σκηνοθέτη μου, που θα πορευόμασταν μαζί σε όλο αυτό.
Σας διακατέχουν αισθήματα υπερηφάνειας υποδυόμενη την μητέρα ενός σπουδαίου ανθρώπου για την ιστορία της Ελλάδας;
Αισθήματα υπερηφάνειας και εκτίμησης με διακατέχουν, υποδυόμενη οποιονδήποτε ρόλο, είτε αυτός είναι η Μπερνάντα Άλμπα του Λόρκα, είτε η δεσποινίς Τζούλια του Στρίνμπεργκ, είτε η Αμάντα του Τένεσι Ουίλιαμς. Διότι μέσα από κάθε ρόλο, δίνεται η ευκαιρία στον ηθοποιό να αναμετρηθεί με τις υποκριτικές του δεξιότητες και να έρθει σε μια πιο άμεση επαφή με τον εαυτό του, να ανακαλύψει το μέσα του και τα όριά του και να επιβιώσει πάνω στη θεατρική σκηνή. Στο συγκεκριμένο μονόλογο, ήρθα αρχικά σε επαφή με τη γυναίκα σύμβολο, με τη μάνα, με την κόρη που πουλήθηκε, με την κακοποιημένη γυναίκα, με την ερωτευμένη γυναίκα, που μέσα από όλες αυτές τις πτυχές, ένοιωσα ότι είχα να κάνω με μια αρχετυπική μορφή αρχαίας τραγωδίας. Η γυναίκα αυτή βέβαια, γέννησε δυο πολύ μεγάλες προσωπικότητες για την ιστορία της Ελλάδος, τον εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό και τον σπουδαίο πολιτικό των Ιονίων Νήσων, Δημήτριο Σολωμό. Όλα αυτά φυσικά, έπαιξαν μεγίστη σημασία στην προσέγγιση και μελέτη του ρόλου μου.
Σκηνοθέτης του μονολόγου σας είναι ο Περικλής Μοσχολιδάκης με τον οποίο έχετε ξανά συνεργαστεί στο παρελθόν. Η εξαιρετική συνεργασία σας θεωρείτε ότι ευδοκίμησε περισσότερο λόγω και του συγκεκριμένου θεάτρου;
Με τον Περικλή, όπως ανέφερα και παραπάνω, συναντηθήκανε οι δρόμοι μας αρχικά στη σχολή μου και συγκεκριμένα, όταν με πρωτοείδε στις εξετάσεις που έδωσα στο Θέατρο των Αλλαγών, προκειμένου να κερδίσω την υποτροφία ” Ανδρέας Βουτσινάς”, με την οποία και απέκτησα δωρεάν τριετή φοίτηση στη σχολή. Ήταν δάσκαλός μου στη διάρκεια των σπουδών μου και συνεργαστήκαμε επίσης σε διάφορα θεατρικά project που έκανε στα πλαίσια της σχολής. Το ότι γνωριζόμασταν, μέσα από τη σχέση αυτή, δασκάλου – μαθητή, σαφώς και βοήθησε την συνεργασία μας, που ανήλθε σε πιο επαγγελματικό επίπεδο πια, κάνοντας έτσι τη συνύπαρξή μας αυτή, ακόμη πιο ολοκληρωμένη και θεμελιωμένη. Μέσα από τις πολλές ώρες προβών, ήρθαμε πιο κοντά ο ένας με τον άλλον, γνωρίζοντας ακόμη περισσότερο στοιχεία του χαρακτήρα του άλλου, θετικά αλλά και αρνητικά, που ίσως και να μας ήταν άγνωστα μέχρι τότε και τα οποία μας βοήθησαν ακόμη περισσότερο στην ολοκλήρωση του έργου μας. Γιατί, πιστεύω ακράδαντα ότι, για το πέρας μιας θεατρικής παράστασης, δεν αρκούν μόνο το ταλέντο, οι γνώσεις, η φαντασία, η δημιουργία ή ο,τιδήποτε άλλο, αλλά πολύ σημαντική και ουσιαστική, είναι και η ”κοινωνία” – επικοινωνία μεταξύ των συντελεστών.
Έχετε συμμετάσχει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις. Η παράσταση όμως που σας απολαμβάνουμε την φετινή χρονιά, ίσως θα έλεγε κανείς, πως είναι η πρώτη σας ουσιαστική δουλειά έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο. Συμφωνείτε; Υπάρχει κάποια άλλη συνεργασία που θα ξεχωρίζατε;
Καλά, σε πολλές θεατρικές παραστάσεις δεν θα το έλεγα ακριβώς, ευελπιστώ όμως να προκύψουν αρκετές στο μέλλον. Οι παραστάσεις που συμμετείχα, πριν από τη Διάφανη, ήταν κυρίως παραστάσεις σε ερασιτεχνικές ομάδες που βρισκόμουν, πριν μπω στη σχολή, ή θεατρικές παραστάσεις που συμμετείχα σε κάποια φεστιβάλ, κατά τη διάρκεια των σπουδών μου. Η Αγγέλικα Νίκλη Σολωμού, είναι η πρώτη μου επαγγελματική δουλειά, ο πρώτος μου μονόλογος, χωρίς βέβαια αυτό να αποκλείει από τις προηγούμενες συνεργασίες μου, την αξία και τη μοναδικότητά τους, αφού από όλες, ανεξαιρέτως, πήρα και έδωσα πράγματα σημαντικά και επικοδομητικά.
Κοιτάζοντας το βιογραφικό σας, αναφέρετε πως είστε και ραδιοφωνική παραγωγός στο Street radio με την θεματική εκπομπή για το θέατρο με τίτλο ‘’Περί σκηνής… και όχι μόνο’’. Τι είναι αυτό που θέλετε να αποκομίσει κάποιος ακούγοντας την εκπομπή σας; Μιλήστε μας γι’ αυτή σας την εμπειρία.
Πάντα μου άρεσε το ραδιόφωνο, από πολύ μικρή ακόμη άκουγα, ώρες ατελείωτες, τους αγαπημένους μου ραδιοφωνικούς παραγωγούς, με τους οποίους επικοινωνούσα κιόλας και τηλεφωνικά, αφού τότε δεν υπήρχε η τεχνολογία και τα social media. Και ήμουν σίγουρη ότι κάποια στιγμή θα βρισκόμουν κι εγώ πίσω από ένα μικρόφωνο. Κάνω ραδιόφωνο σχεδόν δεκατρία χρόνια και τα τελευταία τέσσερα, όπως πολύ σωστά επισημάνατε, βρίσκομαι στον streetradio, με θεατρική εκπομπή. Μέσα από την εκπομπή μου, επιδιώκω ο κόσμος να ενημερωθεί για τις θεατρικές σκηνές, Αθήνας και επαρχίας, για τις θεατρικές παραστάσεις και μοιράζομαι μαζί τους παραστάσεις που είδα ή αναμένω να δω, χωρίς φυσικά να κάνω κριτική, μιας και η θέση μου δεν είναι αυτή. Και είναι και αρκετές οι φορές, που έχω καλεσμένους στο στούντιο, κυρίως ηθοποιούς ή σκηνοθέτες, προκειμένου να μιλήσουν για τη δουλειά τους και το έργο τους γενικότερα και αυτή η ζωντανή ραδιοφωνική παρέα, αποτελεί ένα από τα καλύτερα σημεία της ραδιοφωνικής μου πορείας.
Πρόσφατα έχει διατυπωθεί από άτομο που εντάσσεται στο χώρο της τέχνης πως ‘’οι ηθοποιοί δεν είναι απλώς διασκεδαστές’’. Συμφωνείτε; Τι είναι για εσάς ο ηθοποιός;
Ηθοποιός κατ’ εμέ, είναι ο καλλιτέχνης που αναλύει, φτιάχνει και υποδύεται κάποιον χαρακτήρα, που του προτείνει ο θεατρικός συγγραφέας μέσα από το έργο του. Σε όλη του την πορεία, ο ηθοποιός δεν σταματά να ψάχνει τους ήρωές του, να αναζητά τα στοιχεία των χαρακτήρων τους, να ψάχνει τη ζωή και τα βιώματά τους, να φαντάζεται και να δημιουργεί τη βιογραφία τους, χρησιμοποιώντας αληθινούς χαρακτήρες της καθημερινότητάς του, γι’ αυτό και πρέπει να βρίσκεται σε μια αέναη παρατήρηση των πάντων γύρω του.
Όλα αυτά βέβαια απαιτούν πολύωρη εργασία, προσωπική, του κάθε ηθοποιού, αλλά και πολύωρες πρόβες με το σκηνοθέτη αλλά και όλους τους συντελεστές της παράστασης, μιας και το θέατρο είναι υπόθεση συνόλου και το μερτικό του καθενός, γιγάντιο. Αποτέλεσμα όλων αυτών, είναι η ζωντανή τους απόδοση στη θεατρική σκηνή, η λεγόμενη θεατρική παράσταση, που γίνεται, προκειμένου να ”κοινωνηθούν” με το κοινό όλα τα στοιχεία του έργου και των ηρώων του, με τη ματιά πάντα και σύλληψη του κάθε σκηνοθέτη, με απώτερο στόχο τη ”συν – κίνηση” των θεατών και των δημιουργών. Κάποτε το θέατρο ήταν τρόπος διασκέδασης. Αρκετοί ήταν οι περιοδεύοντες θίασοι, τα λεγόμενα ”μπουλούκια”, που γύρναγαν την επαρχία και προσέφεραν θέαμα στους κατοίκους. Δεν υπήρχαν οι τηλεοράσεις τότε. Ο κόσμος διασκέδαζε με το θέατρο.
Στη σημερινή εποχή όμως, το στοίχημα κάθε θεατρικής παράστασης, κάθε ηθοποιού πάνω στη σκηνή, είναι να καταφέρει να αφήσει κάτι στην ψυχή και στη μνήμη του θεατή, να ” κινήσει΄΄ έστω και λίγο, το μέσα του και το μυαλό του. Δεν σας κρύβω πόσο μεγάλη συγκίνηση και χαρά για εμένα, αποτελούν τα μηνύματα που μου στέλνουν στο messenger, θεατές που είδαν τη Διάφανη, γνωστοί αλλά και άγνωστοι, λέγοντάς μου ότι έχουν περάσει τόσες ημέρες και ακόμη σκέφτονται την παράσταση. Και αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη μαγεία του θεάτρου που, αν και εφήμερο, διαρκεί μέσα στο χρόνο και τα αποτελέσματά του, παραμένουν ανεξίτηλα στη μνήμη των θεατών.
Το έργο εμβαθύνει στο θέμα της συγχώρεσης και της ανιδιοτελούς αγάπης του γονιού προς τα παιδιά του και αντίστροφα. Είστε ένα άτομο που θα δώσει συγχώρεση ακόμα και όταν τα συναισθήματα που σας έχουν δημιουργήσει είναι πολύ δυσάρεστα;
Από μικρή θυμάμαι τη μαμά μου να μου τονίζει: ” Αν κάποιος σου ζητήσει να τον συγχωρέσεις, είσαι υποχρεωμένη να το κάνεις, εσύ δεν έχεις δικαίωμα να μην τον συγχωρέσεις, μόνο ο Θεός”. Ποιά είμαι εγώ λοιπόν που δεν θα δεχτώ τη συγγνώμη του άλλου, ο οποίος, αφού έρχεται να μου τη ζητήσει, σημαίνει ότι έχει αναγνωρίσει και το σφάλμα του. Μου αρέσει να ζητάω συγγνώμη, όταν συνειδητοποιώ ότι έφταιξα, μου αρέσει να μου ζητάνε συγγνώμη, γιατί χαίρομαι με τη διαδικασία της αυτοκριτικής και του αυτοελέγχου στην οποία μπαίνει το άτομο , προκειμένου να αναγνωρίσει το λάθος του, με το ότι ήρθε δηλ. αντιμέτωπος με τον εαυτό του, κάτι που δυστυχώς φοβούνται να κάνουν οι περισσότεροι, αλλά μου αρέσει να κάνω και λάθη, διότι μέσα απο αυτά μαθαίνω τον εαυτό μου, μαθάινω τους άλλους, αλλά μαθαίνω και τον εαυτό μου σε σχέση με τους άλλους.
Υποδύεστε την Αγγέλικα Νίκλη Σολωμού, η οποία μιλάει για τον γιο της Διονύσιο Σολωμό που αναδείχτηκε Εθνικός ποιητής των Ελλήνων. Πώς νιώθετε γι’ αυτόν τον ρόλο; Δυσκολευτήκατε στην απόδοσή του καθώς έπρεπε να αισθανθείτε το διασυρμό που βίωσε αυτή η γυναίκα, η οποία επηρέασε έντονα τον ποιητή όταν γκρεμίστηκε η σχέση λατρείας που είχαν μεταξύ τους;
Νοιώθω μεγάλη τιμή και ευλογία, που στο συγκεκριμένο μονόλογο υποδύομαι μια τέτοια γυναίκα, μια τέτοια μάνα, που αγάπησε τόσο πολύ, αλλά και που αγαπήθηκε, που θυσίασε όλη της τη ζωή για τα παιδιά της, που πάλεψε με τους φόβους της, με τα διλήμματά της, με τις αναστολές της, με την κοινή γνώμη και τη διαπόμπευση από την κλειστή κοινωνία της εποχής της και που, αν και θα μπορούσε να είχε δώσει ένα τέλος στη ζωή της, μετά από όλα αυτά, αυτή επέλεξε να ζήσει. Η αγαπημένη μου φράση μέσα από το έργο, είναι όταν στο φινάλε, αφού έχει θάψει το παιδί της στην Κέρκυρα και γυρνάει πίσω στο Τζάντε, ενώ ήταν πάνω στο καΐκι, λέει χαρακτηριστικά: ”Κι έπιανα με τα χέρια μου τη θάλασσα κι έριχνα με τις χούφτες μου νερό θαλασσινό στην κεφαλή μου, για να φύγουνε τα χώματα, για να ξεπλύνω την πληγή, για να γυρίσω και παλε πίσω, στη ζωή”.
Μια αγωνίστρια, μια γυναίκα που δεν το έβαλε κάτω, που, αν και την απαρνήθηκε ο λατρεμένος της γιός, ο Διονύσιος, αυτή συνέχισε να μάχεται για το μοναδικό αγαθό που της έδωσε ο Θεός, για τη ζωή. Όλα αυτά λοιπόν τα στοιχεία της προσωπικότητας, μιας τόσο έντονης γυναίκας, μιας τόσο δυναμικής ύπαρξης, που ήταν και η μητέρα του εθνικού μας ποιητή, έπαιξαν μεγάλη υποκριτική αρωγή στην απόδοση του ρόλου, ζωντανεύοντας πάνω στη σκηνή, αυτή τη πολυδιάστατη φιγούρα, που το κοινό αγαπάει, μισεί ενδεχομένως, λυπάται και που, σε πολλά σημεία, μπορεί και να ταυτίζεται μαζί της.
“Η Ταυτότητα της Παράστασης “Αγγέλικα Νίκλη Σολωμού η Διάφανη””
Η “Αγγέλικα Νίκλη Σολωμού η Διάφανη” είναι ο τρίτος από τους επτά Μονολόγους που παρουσιάστηκαν αυτή τη σεζόν στον Πολυχώρο Vault, με αφορμή το θεατρικό project “Ο Γιος μου…”
Επισήμανση!!! Η Παράσταση «Αγγέλικα Νίκλη Σολωμού η Διάφανη» έχει ολοκληρωθεί, το θεατρικό project «Ο Γιος μου» θα συνεχιστεί και την επόμενη σεζόν 2018-19 στον Πολυχώρο Vault.
- Κείμενο – Σκηνοθεσία : Περικλής Μοσχολιδάκης
- Μουσική : Κωνσταντίνος Χίνης
- Σκηνικά/ Κοστούμια: Μάριος Βουτσινάς
- Βιολοντσέλλο : Κωνσταντίνος Χίνης
- Σχεδιασμός Φωτισμού: Άκης Σαμόλης
- Φωνή Διονύσιου Σολωμού : Περικλής Μοσχολιδάκης
- Βοηθός σκηνοθέτη: Μάνος Γερωνυμάκης
- Trailer: Αντώνης Μίκροβας
- Φωτογραφίες : Χριστίνα Φυλακτοπούλου
- Αφίσα : Δημήτρης Μητσιάνης
- Παραγωγή: Πολυχώρος Vault
- Ερμηνεία: Μάγδα Κατσιπάνου
Σημείωση: Για την ολοκλήρωση της συνέντευξης με την ηθοποιό Μάγδα Κατσιπάνου συνεργάστηκαν οι ομάδες της Έκφρασης και υλοποίησης και η ομάδα των συνεντεύξεων, Υπεύθυνη συνέντευξης Μαρία Διονυσοπούλου. Ευχαριστούμε την Κυρία Μάγδα Κατσιπάνου και τον Κύριο Δημήτρη Καρατζιά για την πραγματοποίηση της συνέντευξης.