Διαβάζω το τελευταίο καιρό σε πολλά block – Site, την αγανάκτηση πολλών νέων ανθρώπων και κυρίως ηλικίας 16 χρονών. Είμαστε μια γενιά που όπως δείχνουν τα πράγματα θα βιώσουμε ασυνήθιστες καταστάσεις από ότι μας είχαν συνηθίσει τόσα χρόνια. Αλλαγές παντού, στη καθημερινότητα, στην εκπαίδευση, στο τρόπο που θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε κάποιες καταστάσεις που δημιουργούν όλοι αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία, δήθεν για το καλό μας. Δεν μπορώ να ξέρω το αποτέλεσμα αυτών των αλλαγών, αλλά αν πρέπει να γίνουν με τους τρόπους που έχουν επιλεγεί,,, (η άποψή μου είναι ότι πρέπει να γίνουν οι αλλαγές, η διαφωνία μου είναι. Με ποιο τρόπο; ποιες θα είναι αυτές; και ποιοι θα αποφασίσουν γι΄ αυτές;).
Επικίνδυνα συναισθήματα μιας γενιάς
Αυτό όμως που γνωρίζω σίγουρα, είναι αυτό που βιώνω με τους περισσότερους συνομήλικούς μου, συμμαθητές από όλη την Ελλάδα. Μέσα από την επικοινωνία μας (διαδίκτυο, forum κ.α) διαπιστώνω ότι μας βγαίνει ένα περίεργο μίσος για όλα αυτά.
Αυτό το συναίσθημα, αυτής της γενιάς θα πρέπει όλοι σας να το έχετε υπόψη σας. Μίσος, ούτε απογοήτευση, ούτε έκπληξη. Καθαρό μίσος και κυρίως για όλους εκείνους που παίρνουν τις αποφάσεις.
Πως τα κατάφεραν εκείνοι;
Μίσος για όλους εκείνους που βρίσκονται βολεμένοι σε κάποιες καρέκλες, μικρές ή μεγάλες και κάνουν ανθρώπους να κλαίνε, να είναι δυστυχισμένοι, να αυτοκτονούν. Μίσος για εκείνους που έχουν δημιουργήσει πλούτο παραπάνω από το λογικό και όσο να τα βάζουμε κάτω δεν βγαίνουν, και τότε αναρωτιόμαστε.
Πως τα κατάφεραν…;;; Πως τα κατάφεραν αυτοί,,, όταν βλέπουμε τους δικούς μας ανθρώπους, η γνωστούς να μην μπορούν να πληρώσουν το ρεύμα τους, αλλά και άλλες βασικές ανάγκες και υποχρεώσεις. Ενώ καθημερινά αγωνίζονταν δίνοντας όσα όσα μπορούσαν. Όσο και να τα βάζουμε κάτω δεν βγαίνουν, και όσο και να μας λένε προσπαθώντας να μας πείσουν πως όλα αυτά τα κατάκτησαν μέσα από σωστές κινήσεις που έκαναν την ώρα που έπρεπε δυστυχώς δεν μας πείθουν…
“Ο τρόπος αντίδρασης που τώρα από εμάς είναι μηδενικός αργότερα να βγει με τρόπους που δεν θα τους περιμένει κανείς και αυτό είναι που με ανησυχεί”
Η Προσοχή που πρέπει να δοθεί και η βελτίωση
Αυτό το συναίσθημα, αυτής της γενιάς, θα πρέπει όλοι σας να το έχετε υπόψη σας, γιατί τα αποτελέσματα, ίσως μετά από χρόνια, να είναι άσχημα και ο τρόπος αντίδρασης που τώρα από εμάς είναι μηδενικός αργότερα να βγει με τρόπους που δεν θα τους περιμένει κανείς και αυτό είναι που με ανησυχεί.
Σας καλώ να είστε προσεχτικοί και να δώσετε και στα δικά μας μηνύματα, αυτής της γενιάς, την ανάλογη προσοχή. Να πάρετε τις καλύτερες δυνατές αποφάσεις για την εκπαίδευση, η οποία ετοιμάζει το δικό μας αύριο.
Προσπάθεια βελτίωσης της κοινωνίας
Να προσπαθήσετε να βελτιώσετε το επίπεδο ζωής της οικογένειας, αλλά γενικότερα της κοινωνίας. Ώστε να σταματήσει το συναίσθημα του μίσους που νιώθουμε σήμερα. Θα πρέπει να αγωνιστείτε για να μην καταστραφεί και η δική μου γενιά.
Σημείωση: Ο συντάκτης του άρθρου θέλησε να κρατήσει την ανωνυμία του.