Ερωτεύτηκε την υποκριτική από μικρή ηλικία και το θέατρο στην πορεία. Με την ευκαιρία της παράστασης “Revolt” Θεωρεί τον εαυτό του τυχερό γιατί κατάφερε να συνδυάσει τις δυο του μεγάλες αγάπες, το θέατρο και την ψυχολογία. Τον χαρακτηρίζει το πείσμα να συνεχίζει να προσφέρει και αρνείται να παραιτηθεί πάρα τις δυσκολίες της παράστασης. Μας προτρέπει να δούμε την παράσταση στον πολυχώρο Vault λέγοντάς μας τους λόγους ενώ μας αποκαλύπτει με ποια συναισθήματα θα ήθελε να φεύγουν οι θεατές μετά το τέλος της. Στην ερώτησή μας τι περιμένει από το θέατρο στο μέλλον, μας απαντά πως από τους ανθρώπους του θεάτρου περιμένει πολλά, κυρίως να μην παραιτηθούν παρά τις δυσκολίες και να συνεχίσουν να δημιουργούν. Να συνεχίσουν να υπερασπίζονται με πάθος το θέατρο, να το τιμούν και να προσπαθούν για το καλύτερο. Κλείνοντας στέλνει το δικό του μήνυμα “Να μην προδίδουν τα όνειρά τους, να το ζήσουν, να κάνουν λάθη, να μάθουν από αυτά και να μην βάζουν εμπόδια στον εαυτό τους για τα “πρέπει” και τα “μη”…
Διαβάστε την Κριτική Της Ιωάννας Ρουσάκη για το Young People.gr
Διαβάστε την συνέντευξη του Δημήτρη Πλαβούκο στο Young People.gr
Πόσο αναπόφευκτο ήταν για εσάς να ασχοληθείτε με την υποκριτική και τον χώρο του θεάτρου γενικότερα;
Την υποκριτική την «ερωτεύτηκα» από μικρή ηλικία, το θέατρο στην πορεία. Αν και προσπάθησα να ακολουθήσω ένα διαφορετικό δρόμο σπουδών, πάντα με κάποιο τρόπο θα κατέληγα στο σανίδι οπότε μπορώ να πω ότι ήταν αναπόφευκτο να ασχοληθώ – με τον οποιοδήποτε τρόπο – με το χώρο του θεάτρου. Είμαι τυχερός γιατί κατάφερα να συνδυάσω τις δυο μου μεγάλες αγάπες – το θέατρο και την ψυχολογία – με αυτό που κάνουμε με το Tunnel of Oppression.
Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει τον Δημήτρη Πλαβούκο;
Δεν ξέρω αν μπορούμε να επιλέξουμε ένα πράγμα μόνο όταν προσπαθούμε να χαρακτηρίσουμε τον εαυτό μας. Έχω κάνει αυτήν την ερώτηση στους ηθοποιούς της ομάδας του Tunnel, και κανείς δεν μπόρεσε να σταθεί σε μια λέξη. Όσων αφορά τη δράση μας με το Tunnel θα μπορούσα να πω ότι με χαρακτηρίζει το πείσμα να συνεχίσω να προσφέρω και το ότι αρνούμαι να παραιτηθώ παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε.
Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση “Revolt”.
Το REVOLT είναι η πέμπτη παράσταση του Tunnel of Oppression. Μιλάει για την αγάπη, τον έρωτα, τις ανθρώπινες σχέσεις γενικά και θέτει το ερώτημα αν είναι προτιμότερο να ζήσεις μια κατάσταση, έναν έρωτα και να πονέσεις ή να μην το ζήσεις καθόλου. Είναι αληθινές ιστορίες που έχουμε ακούσει αυτά τα τρία χρόνια λειτουργίας της εταιρείας μας, τις οποίες έχουμε μεταφέρει στη σκηνή του θεάτρου με σκοπό να τις μοιραστούμε με το κοινό ώστε να βρει κοινά σημεία και να ταυτιστεί με εκείνους που μας τις εκμυστηρεύτηκαν. Όπως πάντα, μετά το τέλος της παράστασης, ακολουθεί αποφόρτιση και συζήτηση με την ομάδα ψυχολόγων του Tunnel. Αυτό που κάνει το REVOLT διαφορετικό από τις προηγούμενες παραστάσεις μας είναι ότι αγγίζουμε αυτά τα θέματα μέσα από μια χιουμοριστική ματιά και μια καυστικότητα, έναν αυτοσαρκασμό. Δίνουμε στο κοινό μια δόση θλίψης και μια δόση γέλιου.
Θέλετε να στείλετε κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα; Ποια είναι για εσάς η πρόκληση της παράστασης;
Όπως σε κάθε παράσταση, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι το κοινό να έρθει αντιμέτωπο με τα δικά του θέματα, τις δικές του επιλογές και πράξεις. Η κεντρική ιστορία της παράστασης μιλάει για την αποδοχή και την αγάπη, πρώτα απ’ όλα προς τον ίδιο μας τον εαυτό. Το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε είναι αυτό ακριβώς, ότι για να μπορέσουμε να έχουμε την οποιαδήποτε σχέση με έναν άνθρωπο πρέπει πρώτα να τα έχουμε βρει ως ένα βαθμό με τον εαυτό μας και να τον έχουμε αγαπήσει και αποδεχτεί. Αυτό είναι και το δύσκολο κομμάτι της παράστασης, να δείξουμε στο κοινό ότι η μόνη αγάπη που θα μας «σώσει» στο τέλος, είναι η αγάπη προς τον εαυτό μας, όχι εγωιστικά ή ναρκισσιστικά αλλά με την έννοια του σεβασμού, της εκτίμησης και της φροντίδας. Η επανάσταση για την οποία μιλάμε στην παράσταση αφορά το να επαναστατήσουμε οι ίδιοι πρώτα απ’ όλα, σε όλα αυτά που μας καταπιέζουν και μας περιορίζουν και δεν μας αφήνουν ελεύθερους να ζήσουμε τη ζωή που θέλουμε για εμάς. Είτε αυτό αφορά τη σεξουαλική ταυτότητα, τον τρόπο έκφρασης, τον επαγγελματικό προσανατολισμό ή τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Πως νιώσατε όταν άρχισε όλο αυτό το ταξίδι; Από τις πρώτες παραστάσεις είστε ικανοποιημένος, θα αλλάζατε κάποια πράγματα;
Το ταξίδι επάνω στο σανίδι ξεκίνησε τυχαία. Το Tunnel of Oppression είναι ένα εκπαιδευτικό εργαλείο που παρουσιάζεται στο κοινό σε μορφή performance και μέσα από αναπαραστάσεις σκηνών θίγει σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ όταν ξεκίνησα όλο αυτό, να μεταφερθεί στη σκηνή του θέατρου. Όπως σε κάθε καινούργιο «ταξίδι» έτσι και εδώ υπήρχε ένας ενθουσιασμός και ένας (λειτουργικός και δημιουργικός) φόβος για το καινούργιο αυτό βήμα. Μεταφέραμε την performance στο σανίδι για να μπορέσουμε να περάσουμε το μήνυμα και το σκοπό μας (ενημέρωση, κατανόηση, αποδοχή) σε μεγαλύτερο αριθμό ατόμων. Από τις πρώτες παραστάσεις δεν θα άλλαζα κάτι. Κάθε φορά το αποτέλεσμα ήταν αυτό που θέλαμε και είχαμε ως στόχο τη δεδομένη στιγμή που δημιουργούσαμε την παράσταση και κάθε φορά υπήρχε ένα όμορφο αίσθημα ολοκλήρωσης αυτού που θέλαμε να περάσουμε. Είμαι περήφανος για το κάθε βήμα που μας οδήγησε εδώ και έμαθα πολλά από τις πρώτες αυτές παραστάσεις.
Πείτε μας κάποιους λόγους για να έρθει κάποιος να δει τη παράσταση.
Πέρα από τη δουλειά που έχουνε κάνει όλα τα παιδιά – που δεν είναι επαγγελματίες ηθοποιοί αλλά κατά τη γνώμη μου είναι άξια θαυμασμού για αυτό που έχουν δημιουργήσει – η παράσταση κρατάει έναν καθρέπτη απέναντι στο κοινό και πιστεύω ότι ο καθένας μπορεί να βρει καταστάσεις να ταυτιστεί και να δει τον εαυτό του από απόσταση, ως τρίτος, και να συνειδητοποιήσει κάποια πράγματα τόσο για τον εαυτό του όσο και για τις πράξεις του και τις αποφάσεις του όταν βίωνε την κατάσταση που θα δει πλέον εκ του ασφαλούς. Συν το γεγονός ότι η παράσταση παρουσιάζεται σαν ένα «καρδιογράφημα» με ίσες δόσεις γέλιου, χαράς και συναισθήματος που θέλω να πιστεύω ότι προσφέρει μια όμορφη εμπειρία.
Με τι συναισθήματα θα θέλατε να φεύγει ο θεατής από την παράσταση;
Θέλω να έχει περάσει καλά κατά κύριο λόγο και φεύγοντας να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του, ένα χαμόγελο που καθώς θα περνάει η ώρα και θα επιστρέφουν ατάκες και συναισθήματα από την παράσταση θα αρχίσει να τα σκέφτεται και να τα αναλύει. Θέλω να «πάρει» μαζί του ο θεατής αυτά τα συναισθήματα και να τα δουλέψει αφού έχει φύγει από το θέατρο, να τα αφουγκραστεί και να αναρωτηθεί. Δεν θα ήθελα απλώς να πει κάποιος ότι, «καλή προσπάθεια, ωραία παράσταση» και απλώς να περάσει απαρατήρητο όλο αυτό. Θέλουμε να μένει στον θεατή αυτό που παρουσιάζουμε, αφού έχει βγει από το θέατρο. Σαν ένας σπόρος που τον φυτεύουμε και σιγά, σιγά αρχίζει και αναπτύσσεται.
Ποιους ηθοποιούς αλλά και γενικότερα ανθρώπους της τέχνης θαυμάζετε, θα θέλαμε να μας αναφέρατε κάποιους.
Μεγάλωσα με τη φωνή της Πέμης Ζούνη και θαυμάζω κάθε της βήμα στο σανίδι. Επίσης την Μαρία Ναυπλιώτου, τον Χρήστο Λούλη, τον Κωνσταντίνο Κάππα, να αναφέρω μερικούς από τους ηθοποιούς που ακολουθώ χρόνια κάθε φορά που μου δίνεται η ευκαιρία να τους δω στη σκηνή αλλά και νέους ανθρώπους στο χώρο που με την ερμηνεία τους ή και με τη γραφή τους με έχουν συνεπάρει. Δεν μπορώ να παραλείψω τον Δημήτρη Καρατζιά που έχει δημιουργήσει μια όαση στο θεατρικό στερέωμα με τον πολυχώρο VAULT και την ευκαιρία που δίνει σε νέους καλλιτέχνες να παρουσιάσουν τη δουλειά τους.
Τι προσδοκίες έχετε από τον χώρο του θεάτρου και πως βλέπετε το μέλλον;
Από τους ανθρώπους του θεάτρου έχω προσδοκίες, κυρίως να μην παραιτηθούν παρά τις δυσκολίες και να συνεχίσουν να δημιουργούν. Να συνεχίσουν να υπερασπίζονται με πάθος το θέατρο, να το τιμούν και να προσπαθούν για το καλύτερο. Τώρα για εκείνους που βρίσκονται σε θέση ισχύος στην όποια κυβέρνηση, δεν προσδοκώ αλλά απαιτώ να δώσουν την προσοχή τους στις τέχνες και στον πολιτισμό και να ρίξουν το βάρος τους στο θέατρο το οποίο χρειάζεται μια «ένεση» στήριξης τόσο οικονομικής όσο και πολιτιστικής. Όσο για το μέλλον, όσο υπάρχει αυτή η χώρα – όσο ρομαντικό και αν ακουστεί – θέλω να πιστεύω ότι θα υπάρχει και το θέατρο, είναι στο αίμα μας. Απλώς θέλω να ελπίζω ότι θα πάρει τη θέση – γενικά οι τέχνες – που του αξίζει, στην καθημερινότητα και στη ζωή των ανθρώπων αυτής της χώρας και ότι δεν θα «σβήσει».
Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους νέους μέσα από το Young People;
Να μην προδίδουν τα όνειρά τους, να το ζήσουν, να κάνουν λάθη, να μάθουν από αυτά και να μην βάζουν εμπόδια στον εαυτό τους για τα «πρέπει» και τα «μη». Να μην τους ενδιαφέρει «τι θα πει ο κόσμος», όποιος και αν είναι αυτός ο «κόσμος» και να αφήσουν τον εαυτό τους ελεύθερο να εξερευνήσει ότι έχει να του προσφέρει αυτή η ζωή. Να αγαπάνε τον εαυτό τους γιατί είναι ο μόνος με τον οποίο θα περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους μαζί του και πρέπει να τα έχουνε καλά. Να τον αποδέχονται και όσο μπορούν, να μην τον καταπιέζουν. Η μεγαλύτερη βία στις μέρες μας, είναι όταν εμείς οι ίδιοι καταπιέζουμε τον εαυτό μας και δεν τον αφήνουμε να είναι αυτός που πραγματικά μπορεί να είναι.
Δελτίο Τύπου Παράστασης “Revolt”
Το διαδραστικό αυτό δρώμενο, Tunnel of Oppression, μέσα από τις παραστάσεις του θίγει σύγχρονα ζητήματα της κοινωνίας μας και εξυμνεί τη διαφορετικότητα του κάθε ανθρώπου. Συνδυάζοντας την τέχνη του θεάτρου, ασχολήθηκε με ζητήματα γύρω από τη βία, την κακοποίηση και την καταπίεση. Στην παράσταση “Revolt” παρουσιάζονται αληθινές ιστορίες αγάπης, έρωτα, κακοποίησης, σεξ και σχέσεων γύρω από μια κεντρική ιστορία που ωθεί το κοινό να αγαπήσει και να αποδεχτεί τον εαυτό του.. Διαβάστε τη κριτική της Παράστασης από την Ιωάννα Ρουσάκη.
Υπόθεση “Revolt”
Ένας φοιτητής σκηνοθεσίας κάνει ένα ντοκιμαντέρ με σκοπό να δώσει απάντηση στο ερώτημα «είναι προτιμότερο να το ζήσεις και ας πονέσεις ή να μην το ζήσεις καθόλου;». Ο φοιτητής παρουσιάζει 7 αληθινές ιστορίες αγάπης, έρωτα, σεξ και σχέσεων, καταθέσεις ψυχής, μπροστά στην κάμερά του. Μέσα από το ντοκιμαντέρ, θα συνειδητοποιήσει και ο ίδιος, ότι δεν υπάρχει εξέλιξη πλέον μέσα από την αγάπη, υπάρχει μόνο επανάσταση.
Συντελεστές Παράστασης
- Κείμενο – Σκηνοθεσία: Δημήτρης Πλαβούκος
- Πρωτότυπη μουσική: Βαγγέλης Μακρής
- Φωτογραφία: Ελένη Ρόκου
- Photo Editing: Σταύρος Τούσας
- Σχεδιασμός φωτισμών: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
- Παραγωγή: Eä – Ενημέρωση, Κατανόηση, Αποδοχή
Παίζουν: Δημήτρης Βιτάλης, Σταυριάννα Γούση, Πέτρος Δανάλης, Αμαλία Δόξα, Αλέξανδρος Καυκάς, Δήμητρα Καλαβρέζου, Παναγιώτης Μπακολουκάς, Χριστίνα Παπανδρέου, Ντόνα Πετροπούλου, Ντιάνα Πουτκαράτζε, Νάνσυ Πλαβούκου, Ανδρομάχη Σόμπολα, Αντώνης Σουπιτσής, Δημήτρης Πλαβούκος.
O Πολυχώρος Vault παρουσιάζει τη νέα παράσταση του “Revolt”. Από 1 Οκτωβρίου κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15 έως την Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2018, για 14 παραστάσεις.
Σημείωση: Για την ολοκλήρωση της συνέντευξης του σκηνοθέτη Δημήτρη Πλαβούκο συνεργάστηκαν. Στην Επιμέλεια η ομάδα έκφρασης και υλοποίησης ενώ στην σύνταξη των ερωτήσεων η Εβίτα Γαλάνη. Ευχαριστούμε τον σκηνοθέτη Δημήτρη Πλαβούκο και τον Κύριο Δημήτρη Καρατζιά για την πραγματοποίηση της συνέντευξης.