Ακόμα προσπαθώ να εξηγήσω τη φταίει. Όσο περνάει ο καιρός ξέχασα τη θα πει αγάπη. Η ακόμα χειρότερα ξεχάσαμε τη θα πει αγάπη. Είναι σημαντικό για την ευτυχία, να έχεις κριτήρια, αποδείξεις που κρατάω ακόμα στα χέρια μού, και τώρα ήρθε η στιγμή να χάνουν το χρώμα τούς οι λευκές σελίδες. Γιατί σιγά σιγά γεμίζουν απ’  όλα αυτά που δεν έμαθες ποτέ. Έβαλα το τέλος στα όρια που άρχισες να ξεπερνάς, όσο κοντά ήρθαμε εμείς οι δύο, άλλο τόσο δεν μπορούσαμε να υπάρχουμε.

Τη δεν μπορούσες να φανταστείς στην πραγματικότητα

Πως το έκανες αυτό και κρύφτηκες μέσα στην σιωπή σε συναισθήματα που ουρλιάζουν γεμάτα από φόβο, δεν επένδυσες για  μια φορά το εκατό τις εκατό στον ίδιο τον εαυτό σού, ν’ αναμετρηθείς σε ότι κατάφερες. Που ανήκεις και τη είσαι, φοβάσαι να ερωτευτείς, να ζήσεις τις προκλήσεις, να κάνεις υπομονή.  

Όλα θέλουν δουλειά και χρόνο

Πόσο μάλλον οι σχέσεις που χρειάζεται ν’ αγαπούν να τολμούν, να κατανοούν και να παλεύουν για ένα ευτυχισμένο αύριο. Είχες το πήχη ψηλά, έψαχνες το τέλειο. Δεν υπάρχει πουθενά σε κανένα παρελθόν, παρόν, και μέλλον δεν θ’ αγγίξεις πότε, την παράλογη ικανοποιήσει που έχεις ανάγκη να καλύψεις για τα κενά σού.