Η βαρεμάρα πρέπει να γίνει αποδεκτή ως ένα αναπόφευκτο γεγονός, όπως η βαρύτητα της γης. Δεν υπάρχει μεγάλη λύση, αφού για το πρόβλημα της βαρεμάρας έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει λύση. “Τι μπορεί να είναι υπαρξιακά πιο ενοχλητικό από τη βαρεμάρα;”. Αλλά και τι πιο επινοητικό; Ο Γκέοργκ Μπίχνερ γράφει: “Και τι δεν επινόησαν οι άνθρωποι επειδή βαριόταν! Διαβάζουν από βαρεμάρα, παίζουν από βαρεμάρα και τελικά πεθαίνουν από βαρεμάρα”.
Οι νέοι σήμερα
Οι νέοι σήμερα… Ω, εμείς οι νέοι σήμερα!!! Βαριόμαστε πολύ. Τόσο πολύ που πολλές φορές δεν μπορούμε να κρατήσουμε τα μάτια μας ανοιχτά από τη βαρεμάρα. Άλλες φορές χαμογελάμε μόνο και μόνο από βαρεμάρα. Ή χαζεύουμε από την τόση βαρεμάρα. Μεσημεριανή λιακάδα έξω, αθάνατη Ελλάδα – air condition μέσα, αθάνατος Έλληνας, γράφω συνοδεία νερουλιασμένου φραπέ που τον λιβανίζω από το πρωί. Δίκιο έχετε, αλλά βαριέμαι αφόρητα.
Δεν θέλω να μιλήσω άλλο για εμάς τη νεολαία γιατί θα απογοητεύσω πολλούς και μαζί και μένα ή ίσως να το κάνω, αφού τελειώσω αυτό που κάνουμε οι περισσότεροι… μαμ, κακά, και νάνι, και αν σηκωθώ με όρεξη, ίσως σας γράψω περισσότερα…!!! Αααα μην ξεχάσω και το ντέρμπι με το τάβλι, τη ρεβάνς από το προχθεσινό, ξέρετε εσείς (προσοχή! καφές και τάβλι μαζί δεν πάνε παιδιά, μην το ξεχνάτε γιατί αν τα κάνετε και τα δύο μαζί μετά δεν θα έχετε τι να κάνετε) γιατί έτσι βαριέμαι και δεν έχω τι να κάνω…
Υ.γ. Χωρίς παρεξήγηση!!! Μην αρχίσετε τώρα οι περισσότεροι να στέλνετε μηνύματα του τύπου “μίλα για τον εαυτό σου, ή δεν είμαστε έτσι οι περισσότεροι νέοι” Ειλικρινά σας μιλάω έχω ΒΑΡΕΘΕΙ να ακούω τους “φιλοσόφους” της κάθε παρέας να “φιλοσοφούν” ειδικά πάνω στη καθημερινότητά μου!!! Χασμουρίζοντας θυμήθηκα τους παλιούς που έλεγαν “Με τα λόγια σίγουρα χτίζεις ανώγια και κατώγια”, και συμπληρώνω και εγώ,,, και παλάτια…
Η Βαρεμάρα
Βαρεμάρα… μια λέξη που βγαίνει από το στόμα μας αρκετές φορές τη μέρα και αν δεν την λεμέ τουλάχιστον τη σκεφτόμαστε. Όλοι ανήκουμε ηθελημένα η όχι σε μια από τις παρακάτω κατηγορίες. Φοιτητές, εργαζόμενοι άνεργοι κ.α. Και κάθε μια από αυτές πλήττεται και από ένα είδος διαφορετικής βαρεμάρας.
“Η βαρεμάρα πρέπει να γίνει αποδεκτή ως ένα αναπόφευκτο γεγονός, όπως η βαρύτητα της γης. Δεν υπάρχει μεγάλη λύση, αφού για το πρόβλημα της βαρεμάρας έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει λύση”
Τι είναι όμως η βαρεμάρα;
Η εξήγηση έρχεται μέσα από την πληκτρολόγηση της λέξης στη μηχανή αναζήτησης του google, τα απαραίτητα copy paste και… Η βαρεμάρα είναι μια εσωτερική κατάσταση του μυαλού, είναι όμως επίσης χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτού του κόσμου. Σε αυτόν τον κόσμο, σκοτώνουμε τον χρόνο και βαριόμαστε μέχρι θανάτου.
Η πιο κοντινή στα αρχαία ελληνικά λέξη για την αεργία είναι, πιθανώς, η ακηδία, η οποία προέρχεται από το κήδος που σημαίνει να νοιάζεσαι, συν το αρνητικό πρόθεμα. Στην Αναγέννηση, η έννοια της ακηδίας αντικαταστάθηκε από αυτή της μελαγχολίας. Η ακηδία συνδεόταν με τη ψυχή, ενώ η μελαγχολία με το σώμα. Ενώ η μελαγχολία μπορεί να περιλαμβάνει την ίδια της τη θεραπεία, η θεραπεία για την ακηδία βρίσκεται έξω από τον εαυτό – για παράδειγμα στον θεό ή τη δουλειά. Μετά τον 14ο αιώνα τις ηθικές πλευρές της ακηδίας ανέλαβε η βαρεμάρα.
Από που ξεκινά η βαρεμάρα;
Συνήθως πιστεύουμε ότι η βαρεμάρα ξεκινά από ένα θεμελιώδες ελάττωμα του χαρακτήρα. Μια τέτοια προσέγγιση παραβλέπει την πιθανότητα ο έξω κόσμος – παρά το άτομο – να είναι το πρόβλημα. Γιατί η βαρεμάρα δεν είναι απλώς ένα φαινόμενο που βασανίζει τα άτομα, είναι σε μεγάλο βαθμό, ένα κοινωνικό και πολιτιστικό φαινόμενο.
Κοινωνικά μιλώντας, βαριόμαστε είτε γιατί δεν έχουμε τίποτα να κάνουμε, είτε γιατί έχουμε πολλά να κάνουμε. Στην πρώτη περίπτωση, τα έχουμε βαρεθεί όλα, όλα μας φαίνονται ίδια, μία ακόμα βόλτα επίσης, είμαστε μέσα στο σπίτι και χαζολογάμε, σε σημείο που θέλουμε να γίνουμε Emo (αυτοί που ήταν μέρος της μόδας στο χώρο της νεολαίας πριν κάποια χρόνια) και να αρχίσουμε να κόβουμε φλέβες από την τόση ανία. Στη δεύτερη περίπτωση, έχουν πέσει όλα πάνω μας, έχουμε άπειρα πράγματα να κάνουμε και δεν ξέρουμε από πού να αρχίσουμε, οπότε είναι λογικό να βαριόμαστε και μόνο στη σκέψη ότι πρέπει να ξεκινήσουμε από κάπου!
Υ.γ Το άρθρο αναφέρεται μόνο για αυτούς που βαριούνται!!! Επίσης πιστεύω να καταλάβατε το χιουμοριστικό ύφος του άρθρου στις πρώτες παραγράφους κυρίως…
Σημείωση: Ο συντάκτης του άρθρου θέλησε να κρατήσει την ανωνυμία του.