Περνάνε τα χρόνια και τι αλλάζει; Ο αριθμός, η ηλικία. Εντάξει ρυτίδες και γενικά το σώμα αλλάζουν επίσης με το καιρό. Δεν έχω μάθει τα πιο σημαντικά ευρήματα σε κανένα σχολείο ή πανεπιστήμιο: Ποιος είμαι; Γιατί είμαι εδώ; Τι είναι πραγματικά σημαντικό για μένα; Και τι θέλω να πετύχω στη ζωή μου; Έμαθα πως κάθε ανθρώπινο δάκρυ μπορεί να μετατραπεί σε απόσταγμα σοφίας. Μέσω αυτού μπορείς να μάθεις τα όριά σου, τις αντοχές σου, τις αδυναμίες, τις ευαισθησίες και να ανακαλύψεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Να τον κοιτάξεις κατάματα και έτσι να προχωρήσεις ένα βήμα παραπέρα στη ζωή.
Ωστόσο, νομίζω πως η επίδρασή του στην ψυχή του ανθρώπου εξαρτάται από την εργοστασιακή κατασκευή του καθενός. Δεν είναι δυνατόν να τον διαχειριστούν όλοι με τον ίδιο τρόπο και δεν είναι δυνατόν να τον αντέξουν όλοι για τον ίδιο χρόνο. Έμαθα, επίσης, πως όποιος έχει ζήσει σκοτεινές στιγμές λυσσαλέα επιδιώκει οι μέρες της ζωής του να είναι όλο και πιο φωτεινές.
Η ανεμελιά και το παιχνίδι συγκαταλέγονται στις πιο ευτυχισμένες μας στιγμές και γκρινιάζουμε για τις ευθύνες που φορτώνονται στην πλάτη μας. Δουλειά, παιδιά, λογαριασμοί, ο χρόνος που δε φτάνει, η κούραση που μας ακινητοποιεί και, τελικά, οι μέρες μας κυλούν δίχως να τις απολαμβάνουμε αρκετά. “Ποιο είναι αυτό για το οποίο μετανιώνετε περισσότερο;”.
Η επιθυμία
Σχεδόν όλοι οι ηλικιωμένοι συνέδεαν τις απογοητεύσεις με την οικογένεια. Επιθυμούσαν καλύτερες σχέσεις με τα παιδιά τους ή καλύτερες σχέσεις μεταξύ των παιδιών τους. Μία από τους ερωτηθέντες έχει δύο παιδιά που δεν έχουν δει ή μιλήσει ο ένας στον άλλο για πάνω από δύο δεκαετίες. Κατέληξε ότι αυτό, ανάμεσα σε όλα τα λάθη και τις λύπες που θα μπορούσε να φέρει στο νου της, ήταν το μόνο πράγμα που την κρατούσε ξύπνια τις νύχτες.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι με τους οποίους ήρθε σε επαφή, ανέφεραν πως κοιτάζοντας αναδρομικά τη ζωή τους, οι χαρές και οι λύπες τους δεν σχετίζονταν με την επαγγελματική τους σταδιοδρομία αλλά με τους γονείς, τα παιδιά, τους συζύγους και τους φίλους τους. Με απλά λόγια, όταν ρωτούσε “Θα θέλατε να έχετε πετύχει περισσότερα;” μου απαντούσαν: “Όχι, ήθελα να είχα αγαπήσει περισσότερο” Μην περιμένουμε, λοιπόν, τα γηρατειά για να αγαπήσουμε, να ζήσουμε ή να ευχαριστηθούμε τη ζωή.
Η ζωή είναι εδώ, είναι στο τώρα, και οφείλουμε να απολαμβάνουμε την κάθε της στιγμή σαν να’ ναι η τελευταία. Οφείλουμε να αγαπάμε δυνατά και να το δείχνουμε κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, σε κάθε μας ανάσα. Γιατί αυτό που μένει, τελικά, δεν είναι ούτε τα λεφτά, ούτε κι η όποια επιτυχία μας. Αυτό που μας κρατάει συντροφιά είναι οι σχέσεις που θα χτίσουμε και η αγάπη που θα μοιραστούμε.
Εμπιστοσύνη στο ένστικτό μας
Εμπιστεύσου το ένστικτό σου! Αυτή η φωνούλα μέσα σου που πολλές φορές όταν δεν την ακούς ή τη βάζεις στη σίγαση ή την αγνοείς παντελώς, σωματοποείται για να σου δείξει ότι κάτι σου συμβαίνει, συνήθως ξέρει καλύτερα. To πιο σημαντικό σεξουαλικό όργανο είναι το μυαλό. Κάνε υπομονή. Η ζωή είναι μαραθώνιος και να βγει ο αγώνας χρειάζεται να εξοπλιστείς με υπομονή και να καλλιεργήσεις την αντοχή σου.
Μίλα! Εκφράσου. Εξωτερίκευσε τις σκέψεις σου, τα συναισθήματά σου, τις ανάγκες σου, ό, τι σε ενοχλεί. Μην το κρατάς μέσα σου. Μόνο αν δείξεις επιτέλους όλα αυτά που αισθάνεσαι θα βρεις αυτό που θέλεις. Επίσης βγάλε τους τοξικούς ανθρώπους από τη ζωή σου γιατί σίγουρα δεν αρέσουμε σε όλους. Υπάρχουν και οι κακόγουστοι.
Απομάκρυνε ό,τι ή όποιον είναι επιζήμιος για την ψυχοσωματική σου ευεξία και άνοιξε χώρο για τους ανθρώπους που πραγματικά αξίζουν να είναι δίπλα σου. Αν “χάνεις” κάποιον από τη ζωή σου και βρίσκεις την ηρεμία σου, τότε μάλλον κέρδισες, δεν έχασες. Άλλοι χάνουν… Η ζωή δεν είναι δίκαιη, αλλά ακόμα κι έτσι είναι ωραία!!!