Οι σχέσεις ανέκαθεν περνούσαν από δοκιμασίες. Μία από αυτές είναι η απόσταση. Τα αντίο στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι δύσκολα. Πόσο μάλλον όταν τα λες στον άνθρωπό σου που φεύγει μακριά. Ξέρεις ότι θα σου λείψει και ότι ίσως εσύ του λείψεις λίγο παραπάνω. Έτσι, ξεκινάει το συναίσθημα της αναμονής για το πότε θα ξαναδείς τον άλλον. Οι σχέσεις που δοκιμάζουν την απόσταση είναι για όλους μια περίσσια κατάσταση που θα τη δεχτείς μόνο αν πραγματικά θες να βρίσκεσαι κοντά στον άλλον. Κι ας είναι αυτό το κοντά, χιλιόμετρα μακριά.
Το κοντά αυτών των σχέσεων βρίσκεται στα μηνύματα, στα τηλέφωνα και στις αναπάντεχες επισκέψεις. Ρομαντικές πράξεις και τρέλες έρχονται στο μυαλό, με πρώτη και σημαντικότερη τα αιφνίδια ταξίδια έκπληξη, που θα εμφανιστείς ξαφνικά στην πόρτα χωρίς να ειδοποιήσεις. Μια απόφαση, λοιπόν, που άλλοι ρισκάρουν και παίρνουν, άλλοι φοβούνται υπερβολικά να δοκιμάσουν, σε κάποιους δεν έχει τύχει και υπάρχουν και εκείνοι που αρνούνται πεισματικά να μπουν σε μια τέτοια διαδικασία.
Φοιτητικά Χρόνια – Πρώτο βήμα
Τα φοιτητικά χρόνια πέρα από το γεγονός ότι κάνεις το πρώτο βήμα για να πραγματοποιήσεις το όνειρο σου, τα μοιράζεσαι με ανθρώπους που σου προσφέρουν όμορφες αναμνήσεις. Το να είσαι φοιτητής και να έχεις μια σχέση από απόσταση δεν είναι σενάριο που πρέπει να σε τρομάζει ή να σε αγχώνει. Αν έχεις έναν άνθρωπο που σε καταλαβαίνει, δε σε πιέζει, μοιράζεται μαζί σου στιγμές και έχεις μια παρέα που κάνει υπομονή όταν προσκολλάσαι στην οθόνη του κινητού σου, φρόντισε να τα διατηρήσεις.
Η ομορφιά αυτού του είδους σχέσης είναι παρεξηγημένη. Δύσκολα θα συναντήσουμε ζευγάρια που να έχουν αποδεχτεί την κατάσταση και να συνεχίζουν να απολαμβάνουν τον έρωτα τους. Όμως υπάρχουν. Υπάρχουν ερωτευμένοι άνθρωποι που βλέποντας ύστερα από καιρό το ταίρι τους κοιτάζονται σαν πρώτη φορά. Η απόσταση βοηθάει να εκτιμήσουμε τους ανθρώπους και τα συναισθήματα μας. Μας αποδεικνύει ότι τίποτα δε θεωρείται δεδομένο.
Άξιοι θαυμασμού αυτοί που θα ακούσουν τον άνθρωπο τους στο τηλέφωνο, θα διαβάσουν ένα μήνυμα στο κινητό και θα έχουν την δύναμη και την καρδιά για να τους γεμίσει αυτή η αγάπη χαρά και κουράγιο και ένα μεγάλο “Δεν τα παρατάμε, το πάμε μέχρι το τέλος και όπου μας βγει”. Δεν είναι δειλία, μα θάρρος να παραδεχτείς πως “Εγώ μακριά σου δε θέλω να ζήσω” και να το εννοείς κυριολεκτικά.
Πώς γίνεται να εξελιχθεί η σχέση με τόσα χιλιόμετρα ανάμεσα;
Κάποτε, σκεφτόμουν ότι υπάρχουν σχέσεις από απόσταση και με τρομοκρατούσε και μόνο η σκέψη ότι μπορεί να συμβεί σε μένα. Αναρωτιόμουν πώς μπορείς να είσαι ικανοποιημένος σε μια σχέση που δεν χορταίνεις τον άλλον; Πώς γίνεται να εξελιχθεί η σχέση με τόσα χιλιόμετρα ανάμεσα; Όμως, η μοίρα, οι πλανήτες ή οτιδήποτε άλλο, συνωμοτούν να σου φέρουν αυτό που έλεγες ότι δε θα έκανες. Είναι σχεδόν βέβαιο πως όταν κατακρίνουμε κάτι, κάποια στιγμή θα μας τύχει, λες και κάποιος παίζει μαζί μας και μας δείχνει την δύναμη του. Και ξαφνικά ξεχνάς όσα υποστήριζες και τις αντιλήψεις σου για αυτού του είδους σχέσεις γιατί αυτό που νιώθεις δε μπορείς ούτε εσύ να το ελέγξεις και να το αντιμετωπίσεις λογικά. “Δε μπορεί. Δεν είσαι εσύ για μένα, όπως ούτε εγώ για σένα. Είμαστε από δυο διαφορετικούς κόσμους. Το ξέρουμε και οι δύο”.
Ένα ακόμα αίτημα φιλίας. Μετά ένα μήνυμα και στη συνέχεια η καθημερινή επικοινωνία. Ξέραμε ότι θα βρισκόμασταν κάποια στιγμή. Δεν υπήρχαν περίεργες ή πονηρές σκέψεις. Στη συνέχεια, ένα αθώο ραντεβού με την σκέψη πως βγαίνεις απλά για να γνωριστείς. Και ξεκινάνε τα γέλια, τα ανεπαίσθητα αγγίγματα όλο νόημα που σου προκαλούν μια αναπάντεχη ταραχή, τα φιλιά που συνοδεύονται από καρδούλες πάνω από το κεφάλι και προμηνύουν μπελάδες.
Συζητήσεις ατέλειωτες ως το πρωί αναλύοντας τα πάντα. Ατυχία ή κακό timing αυτή η γνωριμία ήταν καταδικασμένη να ζήσει στην απόσταση. Ανοίγεις τα μάτια και περιμένεις μήνυμα. Πηγαίνεις σχολή και την ώρα που γράφεις πρόοδο και όλοι φαίνονται αγχωμένοι, εσύ έχεις αυτό το χαζό χαμόγελο μόνο και μόνο στη σκέψη σας. Δε βλέπεις την ώρα να μοιραστείς μαζί του πως ήταν η μέρα σου, το άγχος σου για τη σχολή ή ότι άλλο τριγυρνάει μέσα στο μυαλό σου.
Τι νόημα έχει να μη ρισκάρεις για να αποκτήσεις έναν έρωτα άνευ όρων;
Αναρωτιέμαι γιατί η κοινή γνώμη ισχυρίζεται πως οι σχέσεις από απόσταση έχουν δυσκολίες, υπάρχει άραγε κάποιο κομμάτι εύκολο στις σχέσεις και μου διαφεύγει; Ποντάρω πως αν έχεις ξεχωρίσει πραγματικά έναν άνθρωπο, τότε η απόσταση μπορεί να δοκιμαστεί και να μηδενιστεί. Δεν είναι εύκολο. Αλλά τι νόημα έχει να ζεις καθημερινά ευχάριστα ή δυσάρεστα πράγματα αν δεν έχεις εκείνος τον άνθρωπο να τα μοιραστείς; Τι νόημα έχει να μη ρισκάρεις για να αποκτήσεις έναν έρωτα άνευ όρων;
Σκέφτεσαι πάντα ποιο είναι το καλό σου και πως θα πονέσεις λιγότερο. Αν σκέφτεσαι έτσι, τότε μην απορείς που ξυπνάς μόνος σου. Το κενό δε γεμίζει με μέτριο φαγητό και αραιό σεξ. Το ημιτελές δεν μπορεί να γίνει τέλειο. Το τέλειο θέλει ρίσκο, θυσίες, υπομονή και υποχωρήσεις. Δεν είπε κανείς πως είναι ωραίο να σπαταλάς τα χρήματα σου σε εισιτήρια αλλά όταν φτάσεις εκεί, έχεις μια ζέστη αγκαλιά και ένα δικό σου φιλί. Γιατί να διαγράψεις έτσι απλά από τον χάρτη σου εκείνον τον άνθρωπο που σου τράβηξε την προσοχή περισσότερο από όλους; Γιατί να τον προσπεράσεις και να υποσχεθείς στον εαυτό σου πως θα γνωρίσεις κάποιον άλλον καλύτερο, πιο προσβάσιμο; Προσωπικά, φοβάμαι περισσότερο την έλλειψη συναισθημάτων από την απόσταση και την μειωμένη επικοινωνία.
Όσοι γνωρίζουν την χιλιομετρική απόσταση πρέπει να διστάσουν; Να μετρούν με σταγονόμετρο τα αισθήματα τους; Μην αφήσεις τα χιλιόμετρα να σε τρομοκρατήσουν, να σου στερήσουν το πάθος και την αγάπη, να σου αφαιρέσουν στιγμές και συναισθήματα. Αποδεκτό είναι πως τα βραδιά που είστε χωριστά είναι δύσκολα. Υπάρχουν ταινίες που θες να δεις μόνο μαζί του στο σινεμά ή να πας στα καινούργια μαγαζιά που άνοιξαν στο κέντρο. Υπάρχουν ηλιόλουστες μέρες που θες να πας μαζί του βόλτα στη θάλασσα και βροχερές που θες να καθίσετε στον καναπέ οι δυο σας. Αντικειμενικές δυσκολίες που όμως δεν εμποδίζουν την επιθυμία να φουντώνει κάθε φορά που πλησιάζει η στιγμή να βρεθείτε.
Η ζωή σε κυνηγάει με ευθύνες, σε στοχεύει με κανόνες και εσύ της ξεφεύγεις με έναν έρωτα
Οι δείκτες του ρολογιού μοιάζουν να είναι κολλημένοι στο ίδιο σημείο κι ο χρόνος να κυλάει αργά και βασανιστικά μέχρι να σμίξετε ξανά. Ένα διάλειμμα από την απελπιστικά γεμάτη φοιτητική λέσχη, τα νυσταγμένα πρωινά της σχολής, τους καθημερινούς καφέδες με φίλους και από το διάβασμα – πλησιάζει και η εξεταστική. Και έρχεται η πολυπόθητη συνάντηση και όλη η ταλαιπωρία ξεχνιέται με την πρώτη αγκαλιά. Η στιγμή που θα σε αγγίξει θα νιώσεις σαν να μη πέρασε μια μέρα από την τελευταία φορά που κοιμηθήκατε μαζί.
Η ζωή σε κυνηγάει με ευθύνες, σε στοχεύει με κανόνες και εσύ της ξεφεύγεις με έναν έρωτα και είναι ωραίο τελικά να πας κόντρα στο ρεύμα. Γιατί δεν είναι μια τυπική σχέση. Είμαστε εκεί κάθε φορά φορά που τα ζόρια μας κάνουν ανυπόφορους. Η σχέση δεν είναι τέλεια. Είναι ζόρικη, συχνά μη διαχειρίσιμη, σε κάνει να φοβάσαι μη πληγωθεί κάποιος πριν καν αρχίσει ο καβγάς. Όμως, όλοι είμαστε ραγισμένοι. Υπάρχουν, ωστόσο, κάποια κομμάτια που ταιριάζουν μεταξύ τους ακόμα.
Αξίζει, λοιπόν, να ζεις μέρα στη γυάλα σου από φόβο μη πληγωθείς; Αξίζει να βάζεις αμπάρες στη ψυχή σου, από το φόβο σου μήπως μπει κάποιος και σε ληστέψει; Ζήσε τη ζωή σου ελεύθερα. Είναι τόσο μικρή. Ούτε τον εαυτό σου δεν προλαβαίνεις να γνωρίσεις. Ούτε ακόμα να χορτάσεις αυτή τη γλυκιά προσμονή για όλα αυτά που έτσι και αλλιώς θα τελειώσουν. Και δυστυχώς ή ευτυχώς, κάποιοι άνθρωποι δεν θέλουν να αγαπηθούν.
Μπορεί να είσαι διατεθειμένος να τους χαρίσεις τον ουρανό με τα άστρα, μα εκείνοι δεν είναι έτοιμοι να τον δεχτούν. Είτε γιατί δειλιάζουν είτε γιατί απλά το παρελθόν τους είναι τόσο βεβαρυμένο, που δεν πιστεύουν πως υπάρχει κάποιος να τους αγαπήσει. Να προσέχεις, λοιπόν, τον εαυτό σου. Από τη στιγμή που θα τολμήσεις να κάνεις σχέση από απόσταση, πέρα από τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσεις, είτε τα καταφέρετε να κρατήσει είτε όχι, εσύ θα ξέρεις πως έχεις πάρει το ρίσκο και αυτό μόνο αξίζει. Και ίσως να είναι η πιο όμορφη σχέση που θα δεις ποτέ. Κι αν αυτό δεν αξίζει τότε τι…