Έλα και πάρε με μία αγκαλιά τη στιγμή εκείνη που δε θα το περιμένω. Τη στιγμή εκείνη που θα κρύβομαι στον δικό μου κόσμο, μακριά από όλους και από όλα.
Φέρε μου ένα λουλούδι, γράψε μου μία κάρτα, δώσε μου ένα χαμόγελο. Πράγματα μικρά, πράγματα μεγάλα και τόσο σημαντικά.
Στείλε μου ένα μήνυμα εκείνη τη στιγμή που θα σου έχω πει πως δε θέλω να μιλάμε. Γράψε μου ένα ‘’μου λείπεις’’, ‘’σε αγαπώ’’. Να ξέρεις, θα χαμογελάσω κρυφά όταν το διαβάσω. Και θα ψελλίσω μέσα μου ‘’αύριο θα στείλω και εγώ ένα, θα σταματήσω να είμαι σκληρή’’.
Έλα να με βρεις μία ώρα βροχερή. Μία ώρα που θα έχουμε μαλώσει. Πες μου ένα συγγνώμη, ένα απλό μα παντοδύναμο ‘’σε θέλω δίπλα μου’’.
Μη φοβάσαι να μου δείχνεις αυτό που νοιώθεις. Δε θα σε περάσω για αδύναμο, δε θα γελάσω ειρωνικά εις βάρος σου. Δυνατός θα φανείς στα μάτια μου με κάθε σου εξομολόγηση. Δυνατός είναι εκείνος που παραδέχεται όλα αυτά που αισθάνεται δίχως φόβο και ντροπή.
Μη φοβάσαι να δείχνεις αυτό που αισθάνεσαι. Να ζητάς μία συγγνώμη, ακόμα και όταν δεν ευθύνεσαι πάντοτε εσύ. Να δείχνεις αυτά που υπάρχουν μέσα σου, ακόμα και όταν ξέρεις πως δεν έχεις ελπίδα. Γιατί αυτό είναι που κάνει έναν άνθρωπο ελεύθερο