Η συγγραφέας και δημοσιογράφος μιλάει στο young people για τη συγγραφή, το θέατρο και το νέο της βιβλίο το οποίο σύντομα θα δούμε στα ράφια των βιβλιοπωλείων αλλά και στο θεατρικό σανίδι. Πώς αντιλαμβάνονται τα παιδιά την τέχνη; Πώς είναι η ζωή ενός συγγραφέα; Πώς από τη συγγραφή οδηγήθηκε στην θεατρική διασκευή; Η Ελπίδα Μηναδάκη απαντάει σε αυτά και άλλα πολλά σε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη.
Διαβάστε την συνέντευξη της Ελπίδας Μηναδάκης στο Young People.gr
Κα Μηναδάκη βλέποντας κανείς το βιογραφικό σας και τις σπουδές σας στη δημοσιογραφία και τη διαφήμιση, αναρωτιέται, η συγγραφή πώς προέκυψε και δη η παιδική λογοτεχνία, ένα δύσκολο είδος;
Από τη στιγμή που ο τρόπος έκφρασης είναι η γραφή, το ένα συνδέεται με το άλλο. Και κάθε είδος γραφής βοηθάει να εξελισσόμαστε. Η δημοσιογραφία είναι η πιο ρεαλιστική μορφή γραψίματος, εφόσον στην ουσία καταθέτεις γεγονότα, αλλά μαθαίνεις και να ερευνάς τις ιστορίες πριν τις καταθέσεις. Η διαφήμιση βοηθάει στο να αναδείξεις και να προμοτάρεις τη δουλειά σου. Έτσι και τα δύο προηγούμενα συμβάλλουν καθοριστικά στο να στηθεί και να φωτιστεί καλύτερα η ιστορία που θέλουμε να πούμε.
Τα παιδιά σήμερα, με την εξέλιξη της τεχνολογίας, η οποία φτάνει σε όλο και σε μικρότερες ηλικίες, πιστεύετε ότι αντιλαμβάνονται την τέχνη μέσα από την σκοπιά ενός βιβλίου ή μιας θεατρικής παράστασης;
Τα παιδιά έχουν αρκετά ερεθίσματα πια, ώστε να αντιλαμβάνονται και να γνωρίζουν πολύ περισσότερα απ΄ότι εμείς παλιότερα. Γνωρίζουν πολλά πράγματα για την τέχνη και σίγουρα η τεχνολογία συμβάλλει ακόμα καλύτερα σε αυτό. Έχουν τη δυνατότητα να μάθουν πληροφορίες από όλο τον κόσμο σε χρόνο dt. Από εκεί και πέρα, είναι στο χέρι του γονέα και των εκπαιδευτικών να τα βοηθήσουν, ώστε να αγαπήσουν κάθε μορφή τέχνης και να χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία με θετικό τρόπο. Οτιδήποτε χάνει το μέτρο, είναι επικίνδυνο.
Πώς είναι η ζωή ενός συγγραφέα;
Σίγουρα δεν φαντασιώνεται ιστορίες όλη μέρα. Αλλιώς θα ζούσε στη χώρα του Πήτερ Παν. Έχει τις δυσκολίες της καθημερινότητας και ειδικά όσον αφορά στο βιβλίο, το γεγονός ότι είναι μια δύσκολη περίοδος για τις εκδόσεις, σίγουρα επηρεάζει έναν συγγραφέα. Πρέπει να μπορεί να στηρίξει τη δουλειά του και πολλές φορές να βάλει και από την τσέπη του. Εκτός φυσικά, από τους συγγραφείς που έχουν πια ένα σημαντικό όνομα στα πράγματα και έχουν μια καλύτερη αντιμετώπιση. Και για εκείνους όμως και πάλι, τα πράγματα δεν είναι όπως παλιότερα.
Τι θα πρέπει να έχει μια ιστορία, ένας ήρωας για να γίνει η δική σας ιστορία, ο δικός σας ήρωας;
Να είναι ένας ήρωας που θα σε κάνει να γελάς, να ταυτίζεσαι, να θες να τον ακολουθήσεις σε όλη την πορεία του, να περνάει δυσκολίες αλλά να τα καταφέρνει στο τέλος. Να έχει αρετές , τόλμη και παιδική ψυχή. Να μπορεί να σε τραβήξει μαζί του κι ας είστε διαφορετικοί!
Πρόσφατα το βιβλίο σας “Το Ταξίδι της Κόκκινης Ομπρέλας” μεταφέρθηκε στο θεατρικό σανίδι και μάλιστα σε δική σας διασκευή από τον Τεχνοχώρο Εργοτάξιον. Μιλήστε μας λίγο γι΄ αυτή την εξέλιξη, πώς έφτασε το βιβλίο να γίνει θεατρική παράσταση;
Η άμεση δράση και αντίδραση ενός θεατρικού έργου έχει ακόμα μεγαλύτερη δύναμη. Έχεις τη δυνατότητα να δεις τις αντιδράσεις των παιδιών επιτόπου και αυτό είναι φοβερό συναίσθημα. Το σκεφτόμουν χρόνια να το κάνω απλά έπρεπε να έρθει η κατάλληλη στιγμή και οι κατάλληλοι συντελεστές. Η Θεά Αφροδίτη, η Κόκκινη Ομπρέλα, οι Μποτιτσέλι, ο Τζουλιάνο, ο Πηγασούλης, το ψευδό αλογάκι της Αφροδίτης που ο Κρόνος του έκοψε τη γλώσσα, ο Φύλακας του μουσείου, ακόμα και η μάχη του Κρόνου με τον Ουρανό είναι όλοι αυτοί οι ήρωες που ζωντανεύουν στη σκηνή και τα παιδιά τους αγκαλιάζουν και τους ακολουθούν μέχρι το τέλος.
Τι σας έκανε να αναλάβετε η ίδια τη διασκευή;
Είναι ένα ωραίο θέμα που συνδυάζει τέχνη και μυθολογία με έναν διασκεδαστικό, αλλά και παιδαγωγικό τρόπο. Θα ήταν κρίμα να μην δινόταν η ευκαιρία σε όλους όσους αγαπήσανε το βιβλίο, να το δουν να ζωντανεύει. Και τελικά, τα παιδιά όντως το αγάπησαν και αυτό. Άλλωστε, η παράσταση είναι συμμετοχική και αυτό αντανακλάται και σε μικρούς και σε μεγάλους.
Είστε ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα; Ανταποκρίνεται στο όραμά σας για το βιβλίο;
Ναι. Απόλυτα! Χάρη και στην υπέροχη σκηνοθεσία του Γιώργου Δουργούτη, αλλά και τις εξαιρετικές χορογραφίες της Κλεοπάτρας Ζαριφοπούλου που ζωντανεύουν τους ήρωες. Και φυσικά τις καταπληκτικές ερμηνείες της Μάνιας Βλαχογιάννη και Ρένας Τσουρή που έβαλαν όλο το ταλέντο τους και έκαναν από δύο, τρεις ή και τέσσερις ρόλους η καθεμία, κρατώντας σε απόλυτη ισορροπία τον ρυθμό της παράστασης.
Από την “Λίτσα, η Σακουλίτσα” το 2011 και “Το Ταξίδι της Κόκκινης Ομπρέλας” το 2013 μέχρι “Η Μπαλαρίνα που δεν Χόρευε” το οποίο αναμένουμε σύντομα τι έχει αλλάξει στη γραφή και τη ζωή σας;
Η αλήθεια είναι ότι είναι και άλλα ενδιάμεσα που έχω γράψει, απλά δεν είχαν την τύχη να βρούνε εκδότη. Όμως όλα θέλουν την υπομονή και τον χρόνο τους. Προσπαθώ όσο περνάει ο καιρός να βρίσκω καινούριες αφορμές για θέματα που να αφορούν σε παιδιά, να είναι παιδαγωγικά, αλλά πάνω απ’ όλα να διασκεδάζουν. Δεν είναι εύκολο γιατί υπάρχουν πια εξαιρετικές σειρές παιδικών βιβλίων και ο ανταγωνισμός αυξάνεται συνεχώς. Ταυτόχρονα, αυτό είναι πολύ ευχάριστο γιατί ο πήχης ανεβαίνει. Προσωπικά, άλλωστε, έχω πολύ δρόμο μπροστά μου. Ακόμα είμαι στην αρχή.
Μια και αναφέρθηκε το νέο σας βιβλίο “Η Μπαλαρίνα που δεν Χόρευε” . Mιλήστε μας λίγο γι΄αυτό.
Πρόκειται να εκδοθεί από τις εκδόσεις Φιλύρα και με τίτλο “Η Μπαλαρίνα που δεν Χόρευε”. Αφορά στη δύναμη της θέλησης και αφορμή στέκεται ένας πίνακας με μια χορεύτρια του Ντεγκά. Για άλλη μια φορά, χρησιμοποιώ έναν πίνακα που ‘δένει’ με μια γλυκιά ιστορία. Εδώ αφορά σε ένα κορίτσι που ήθελε να γίνει μπαλαρίνα, αλλά ένα στραβοπάτημα την αναγκάζει να εγκαταλείψει το όνειρό της. Τότε βλέπει τον Ντεγκά στον ύπνο της και το παραμύθι αρχίζει… Το συγκεκριμένο έχει ήδη δραματοποιηθεί από την θεατρική ομάδα Καρυδότσουφλο με την τεχνική του μαύρου και συνοδεύεται από πιάνο και κλασική μουσική, όπου πραγματικά εισάγει τα παιδιά στην ιστορία με έναν πολύ όμορφο τρόπο. Και το θέμα είναι να μην χάνεις την πίστη σου για το όνειρό σου, ακόμα κι αν φαίνεται ότι είναι ακατόρθωτο.
Τέλος, τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες του young people;
Να βάζετε λίγο από τέχνη σε κάθε σας μέρα. Υπέροχες, μικρές, καθημερινές ιστορίες συμβαίνουν γύρω μας. Αρκεί να τις δίνουμε σημασία!
Σημείωση: Για την ολοκλήρωση της συνέντευξης της συγγραφέως και δημοσιογράφου Ελπίδας Μηναδάκη συνεργάστηκαν. Στην Επιμέλεια η ομάδα έκφρασης και υλοποίησης ενώ στην σύνταξη των ερωτήσεων ο Ανδρέας Αρβανιτάκης. Ευχαριστούμε την Κα Μηναδάκη και την υπεύθυνη επικοινωνίας Ελευθερία Καμπούρογλου για την πραγματοποίηση της συνέντευξης.