Η ταλαντούχος ηθοποιός και σκηνοθέτης Έφη Μεράβογλου μας αποκαλύπτει τα σχέδιά της σε θέατρο, τηλεόραση και κινηματογράφο. Μας εξηγεί τις δυσκολίες και το ρόλο μια σκηνοθεσίας, αλλά και με ποιους τρόπους τις αντιμετωπίζει. Μας μιλά για τη νέα παράσταση που σκηνοθετεί «Ένας ράφτης για τις κυρίες» που σκοπό έχει να κάνει τον κόσμο να γελάσει και να περάσει ένα ξέγνοιαστο βράδυ. Ποια είναι η θέση της για την απιστία και πώς ένα έργο του 19ου αιώνα μπορεί να είναι τόσο διαχρονικό και να παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με το σήμερα.
Προτού διαβάσετε την συνέντευξη μερικά στοιχεία για την ίδια: Ξεκίνησε να ασχολείται με το θέατρο και συγκεκριμένα με την υποκριτική μόλις τελείωσε το σχολείο φοιτώντας σε σχολή υποκριτικής. Δεν έμεινε όμως μόνο εκεί, η σκηνοθεσία αποτέλεσε μία ακόμη ενδιαφέρουσα ενασχόληση για την ίδια και μάλιστα το 2009 σκηνοθέτησε και έπαιξε στο έργο “Έγκλημα στο Xώριαν Espresso”, ενώ ακολούθησαν τα “Ζητείται Δράκουλας”, “Epiclot” καθώς και το έργο “8 Γυναίκες κατηγορούν Εσένα” το 2011. Η φετινή θεατρική σεζόν τη βρίσκει στον Τεχνοχώρο Εργοτάξιον όπου σκηνοθετεί το πασίγνωστο θεατρικό έργο του Ζώρζ Φεντώ: “Ένας ράφτης για τις κυρίες”. Ενώ, βρίσκεται στην τελική ευθεία για τη συγγραφή σεναρίου για το πρώτο της τηλεοπτικό σήριαλ.
Διαβάστε τη συνέντευξη της Έφης Μεράβογλου
Έχετε αρκετά χρόνια παρουσίας στο θέατρο και έχετε μάλιστα ασχοληθεί τόσο με την υποκριτική όσο και με τη σκηνοθεσία. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με αυτό το είδος τέχνης;
Δεν μπορώ να το εξηγήσω ξεκάθαρα θα το ερμηνεύσω ως μια εσωτερική ανάγκη που ξεκίνησε από την παιδική μου ηλικία. Ένιωθα απίστευτη έλξη κάθε φορά που παρακολουθούσα μια θεατρική παράσταση. Η σκηνοθεσία ήρθε αφού είχα τελειώσει την σχολή μου και ήρθε και με συμπλήρωσε καλλιτεχνικά.
Πoιός πιστεύετε ότι είναι ο ρόλος της σκηνοθεσίας στην Ελλάδα του σήμερα και πόσο εύκολο είναι κανείς να ασχοληθεί με τη σκηνοθεσία;
Πολύ καλή ερώτηση θα έλεγα. Έχουμε μπερδέψει τον ρόλο του σκηνοθέτη με του εκπαιδευτή. Επίσης έχουμε χάσει τα όρια του σκηνοθέτη – Ηθοποιού. Που τελειώνει η δουλειά του σκηνοθέτη και που αρχίζει του Ηθοποιού. Για μένα ο σκηνοθέτης έχει όραμα, στόχους και τις περισσότερες φορές να ξέρει τι θέλει να δει ο ίδιος. Η καθοδήγηση του είναι πάνω σε αυτό που έχει οραματιστεί και όχι στο πώς θα παίξουν οι ηθοποιοί. Δεν είναι δική του δουλειά να εκπαιδεύσει ένα υλικό που έχει ήδη εκπαιδευτεί. Σίγουρα δεν είναι αυτός που πρέπει να σου βάλει τις φωνές γιατί δεν είσαι στην ώρα σου (σε μια δουλειά που επέλεξες εσύ), να σε κάνει να αισθανθείς άσχημα που δεν ξέρεις τα λόγια σου και να σου επιβληθεί καταχράζοντας την εξουσία του.
Δεν είναι εύκολο να σκηνοθετείς γιατί τις περισσότερες φορές έχεις να λύσεις θέματα που δεν αφορούν μόνο την σκηνοθεσία αλλά και τους ηθοποιούς. Γι΄αυτό το λόγο είμαι υπέρ ο σκηνοθέτης να έχει σκηνική εμπειρία. Να είναι ηθοποιός, θα τον βοηθήσει πάρα πολύ στην επικοινωνία με τους ηθοποιούς.
Το έργο “Ένας ράφτης για τις κυρίες” αποτελεί μια φαρσοκωμωδία του 19ου αιώνα. Ποιος θεωρείται ότι είναι ο ρόλος της κωμωδίας τον 21ο αιώνα και πώς ωφελεί ένα θεατή;
Το θέατρο είναι πολύ σημαντικό και μακάρι να μπορούσε να γίνει υποχρεωτικό και στα σχολεία αλλά και οι περισσότεροι άνθρωποι να το εντάξουν στην ζωή τους. Στην Αρχαία Ελλάδα στην εποχή του Περικλή έπρεπε όλοι οι πολίτες να παρακολουθούν θέατρο και όσοι δεν άντεχαν οικονομικά, η πολιτεία πλήρωνε το εισιτήριο γι’ αυτούς. Σήμερα, μια και με ρωτήσατε για την κωμωδία, παίζει σπουδαίο ρόλο στην ψυχολογία μας, μια καλή παράσταση. Είναι μια μορφή θεραπείας.
Το έργο πραγματεύεται ένα θέμα διαχρονικό και συνάμα επίκαιρο την “απιστία”. Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο και πώς συνδέεται με το σήμερα. Μπορεί να ταυτιστεί ο θεατής;
Είναι και διαχρονικό το έργο μας αλλά και επίκαιρο με έξυπνο χιούμορ που αφήνει τον θεατή να κατανοήσει την ιστορία χωρίς να του δίνει μασημένη τροφή. Έχει πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις έναν άνθρωπο πως παρασύρεται από το ένα ψέμα στο άλλο, ώσπου και ο ίδιος χάνει την αίσθηση της αλήθειας. Ένα κουβάρι καταστάσεων που δεν έχει τέλος. Ο θεατής γελάει με την τραγικότητα του ήρωα (Μουλινό) ενώ ο ίδιος βιώνει ένα ανεπανόρθωτο δράμα. Εξάλλου αυτό είναι και το υπέροχο με το θέατρο. Βλέπεις μια κωμωδία με τραγελαφικές καταστάσεις.
Ποια είναι η γνώμη σας για την απιστία και πώς κρίνεται τις σχέσεις σήμερα;
Σίγουρα για να φτάσει κάποιος στην απιστία κάτι έχει αρχίσει να τελειώνει μέσα του χωρίς ο ίδιος να έχει το θάρρος να το μοιραστεί με τον άνθρωπό του. Είναι πολύ λυπηρό όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Μακάρι όλοι να μπορούσαμε να εξωτερικεύαμε τα θέλω μας και να μην καταπιέζαμε τις επιθυμίες μας. Δεν μιλάμε μεταξύ μας και πιστεύουμε ότι ο άλλος δεν μας καταλαβαίνει, απαντάμε πάντα σαν να είμαστε οι άλλοι και όχι εμείς!
Είστε πίσω από την σκηνοθεσία, τη διασκευή και τη μουσική επιμέλεια της παράστασης. Τι αισθήματα σας αφήνει όλη αυτή η διαδικασία;
Είναι το πιο όμορφο ταξίδι, είναι πολύ καλύτερο και από τις παραστάσεις οι πρόβες. Νιώθω ευλογημένη που μπορώ και εκπληρώνω καθημερινά τους στόχους μου. Είναι πολύ δημιουργικό όλο αυτό και δεν μου αφήνει χώρο να βαρεθώ την δουλειά μου.
Πείτε μερικούς λόγους που κάνουν το έργο ελκυστικό για το θεατή; Επιπλέον υπάρχει κάτι που σας έκανε εντύπωση όταν ήρθατε για πρώτη φορά σε επαφή με το έργο;
Μου αρέσει που το θέμα του έργου είναι διαχρονικό. Είναι ελκυστικό να βλέπεις ηθοποιούς να παίζουν με τόση όρεξη και πάθος πάνω στη σκηνή, η θεατρική ομάδα, αποτελείτε κατά βάση από ηθοποιούς που μόλις τελείωσαν τη σχολή μας 92artschool και η καλλιτεχνική της πορεία κρίνεται εξαιρετικά ελπιδοφόρα. Επίσης, το διαφορετικό της παράστασης, είναι ότι ξεκινάει από το φουαγιέ και όχι αφού οι θεατές έχουν τακτοποιηθεί στην αίθουσα.
Τι θα συμβουλεύατε τους νέους ανθρώπους που θα ήθελαν να ασχοληθούν με το θέατρο και πώς κρίνεται το μέλλον του θεάτρου στην Ελλάδα.
Τους μαθητές μου τους συμβουλεύω να ακολουθούν την καρδιά τους και όχι την λογική, να θέτουν υψηλούς στόχους και να μην απογοητεύονται. Έχει ανέβει πολύ το θέατρο και ο κινηματογράφος και έχει πέσει αρκετά η τηλεόραση. Χαίρομαι που πλέον πολύς κόσμος παρακολουθεί παραστάσεις που δεν παίζουν μόνο τηλεοπτικά πρόσωπα, αλλά αναζητά και νέες προτάσεις!
Έχοντας ασχοληθεί και με την υποκριτική και με την σκηνοθεσία, έχετε αναπτύξει κάποια προτίμηση ή “αδυναμία” ανάμεσα σε αυτά τα δύο. Ποια θεωρείτε ότι είναι τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του καθενός.
Αγαπώ και τα δύο. Σπούδασα Ηθοποιός και η σκηνοθεσία ήρθε λίγο αργότερα. Νιώθω ότι το ένα συμπληρώνει το άλλο. Είναι διαφορετικό το άγχος που μπορεί να νιώθεις παίζοντας πάνω στην σκηνή και διαφορετικό όταν έχεις σκηνοθετήσει και κάποιοι άλλοι βρίσκονται στην σκηνή. Νομίζω ότι σε εμένα αλλά και σε όσους σκηνοθετούν και παίζουν, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα συνυπάρχουν την ίδια στιγμή.
Πέρα από το θέατρο έχετε κάποια άλλα σχέδια για κινηματογράφο ή τηλεόραση στο μέλλον;
Ετοιμάζω κάποιες καινούριες σκηνοθεσίες και ένα καινούριο μου έργο συγγραφικά. Ανυπομονώ να παίξω στον κινηματογράφο και σύντομα θα ξεκινήσει μια δική μου σειρά με αυτοτελή επεισόδια.
Θα θέλατε να στείλετε ένα μήνυμα στους επισκέπτες του Young People.gr που θα διαβάσουν τη συνέντευξη σας;
Θα χαρώ πολύ να σας δω στην παράσταση μας! Χωρίς εσάς εμείς δεν υπάρχουμε! Ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συνέντευξη.
Σημείωση: Για την ολοκλήρωση της συνέντευξης της ηθοποιού και σκηνοθέτριας Έφης Μεράβογλου συνεργάστηκαν. Στην Επιμέλεια η ομάδα έκφρασης και υλοποίησης ενώ στην σύνταξη των ερωτήσεων η Αλεξία Δεληγιάννη. Ευχαριστούμε την Ηθοποιό και σκηνοθέτρια Έφη Μεράβογλου και την υπεύθυνη επικοινωνίας Ελευθερία Καμπούρογλου για την πραγματοποίηση της συνέντευξης.