Η Μάρω Μαρκέλλου μας μιλά για τα πρώτα μουσικά της ακούσματα αλλά και ποιοι καλλιτέχνες την έχουν επηρεάσει θετικά. Μας αποκαλύπτει πιο ήταν το ερέθισμα εκείνο που την έκανε να ασχοληθεί με την μουσική. Πιστεύει πως η μουσική μπορεί να αλλάξει την καθημερινότητά μας αφού την παρομοιάζει ως ψυχοφάρμακο. Πιστεύει πως έχει τη δύναμη να αλλάξει κάτι μέσα μας, να το ταρακουνήσει, να χαϊδέψει ένα πόνο, να μεγιστοποιήσει μια χαρά… Μοιράζεται μαζί μας τα μελλοντικά της σχέδια. Κλείνοντας την συνέντευξή της στο Young People.gr στέλνει το δικό της μήνυμα στους αναγνώστες μας λέγοντας: “…Να είσαι ο εαυτός σου, όλα θα πάνε καλά ή και καλύτερα, αν δε μπορείς να κάνεις υπομονή κάνε επιμονή, κάνε αυτό που σ’ αρέσει, φτιάξε τον κόσμο σου όπως αρέσει σε σένα…”
Διαβάστε την συνέντευξη της Μάρως Μαρκέλλου
Πώς ήρθε η μουσική στη ζωή σου; Ποιο το ερέθισμα εκείνο για να ασχοληθείς;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε ένα σπίτι στο οποίο η μουσική ήταν πάντα παρούσα. Θυμάμαι τον εαυτό μου να σιγοτραγουδά τραγούδια της εποχής, σα παιχνίδι με τον πατέρα μου. Μεγαλώνοντας άρχισα να αποκοιμιέμαι τα βράδια ακούγοντας ραδιόφωνο. Έπειτα κάποια στιγμή αγόρασα μια αφίσα για το δωμάτιό μου στην οποία μια κοπέλα περπατούσε σε ένα έρημο δρόμο με μια κιθάρα στην πλάτη και έτσι αποφάσισα να ξεκινήσω μαθήματα κιθάρας.
Ποια ήταν τα πρώτα σου μουσικά ακούσματα; Υπάρχουν καλλιτέχνες που έχουν επιδράσει θετικά τη μουσική σου πορεία;
Σα παιδί άκουγα ό, τι βρισκόταν στο δρόμο μου, οπότε τα 80’s και τα 90’s ήταν αναπόφευκτα ανάμεσα στα πρώτα μου ακούσματα, διάσπαρτα μαζί με Θεοδωράκη, Χατζηδάκι, αλλά και Presley, Stevie Ray Vaughan και ρεμπέτικα που έκαναν ως βινύλια τη βόλτα τους στο πικαπ. Με τα χρόνια, το σχολείο, τα μαθήματα κιθάρας, τις παρέες, τις βόλτες στα δισκάδικα και τις κιθαροβραδιές στην παραλία ανακάλυψα και διαμόρφωσα σιγά σιγά το δικό μου, προσωπικό μουσικό σύμπαν. Είχε κάτι το μαγικό αυτή η εξερεύνηση, εκεί ανάμεσα στους δρόμους, τα fm και το νεόδμητο διαδίκτυο.
Ένιωσα μεγάλη ικανοποίηση ανακαλύπτοντας το Νικόλα Άσιμο ή τη Shakira, ή τους System of a Down, διαδίδοντας ύστερα τα νέα της ανακάλυψης στους φίλους μου στο γυμνάσιο! Όσο για επιδράσεις, ό, τι μουσική και να ακούσεις εφόσον σε αγγίξει επιδρά πάνω σου θες δε θες, γι’ αυτό θεωρώ πως ήμουν τυχερή που σ’ αυτά τα ευαίσθητα χρόνια της ψυχής αγκαλιάσθηκα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από πολυφωνία. Αυτό το εύρος των επιδράσεων από τον Ικαριώτικο στο wannabe των Spice Girls και από το “Έλα μωράκι μου” του Κυριαζή στην Lovely Rita των Beatles με διαμόρφωσε και έχω το ίδιο ετερόκλητα ακούσματα ή και δημιουργίες ακόμα και σήμερα.
Ανάφερέ μας κάποιους καλλιτέχνες που είναι για σένα κορυφαίοι. Επίσης, πρότεινέ μας 2-3 δίσκους που θα ήθελες να ακούσουμε.
Είναι λίγο άδικο να πρέπει να επιλέξω εγώ και κάθε άλλος μέσα σε μια στιγμή κορυφαίους καλλιτέχνες από όλη την υφήλιο και από όλες τις περιόδους της ιστορίας, οπότε απλά θα αναφέρω τυχαία και επιγραμματικά αυτούς που έτυχε να με αγγίξουν λίγο περισσότερο: Leonard Cohen, Bob Dylan, The Beatles, Βασίλης Νικολαϊδης, Ελένη Βιτάλη, Διονύσης Σαββόπουλος, Φοίβος Δεληβοριάς, Λάκης Παπαδόπουλος, Μαριανίνα Κριεζή και Λίνα Νικολακοπούλου. Όσο για δίσκους, ανάμεσα στους αγαπημένους μου βρίσκονται το “Τσάι γιασεμιού” της Αρλέτας, η “Καλλιθέα” του Φοίβου Δεληβοριά, το “Προσάναμμα” του Ορέστη Ντάντου και το “Ταξίδι για να σε βρω” του Λεωνίδα Μπαλάφα.
Εκτός από τη μουσική, με τι άλλο σου αρέσει να ασχολείσαι τον ελεύθερο σου χρόνο;
Με ένα καφέ, ένα τσιγάρο και μια καλή παρέα όποτε βρεθεί, δε χρειάζομαι τίποτε άλλο για να χαλαρώσω!
Πως πιστεύεις ότι βλέπει η σημερινή νεολαία τη μουσική, έχει καλά ακούσματα ή δεν την απασχολεί πλέον η “ποιότητα”.
Δε νομίζω πως απασχόλησε κανέναν ποτέ η “ποιότητα” καθαυτή, ούτε και θα ‘πρεπε. Ωστόσο το life style έχει διεισδύσει πλέον τόσο βαθιά μέσα στο σύμπαν και το χώρο της μουσικής με αποτέλεσμα να την αλλοιώσει ως τέχνη. Κάθε τι είναι τέχνη, ακόμα και το life style, τα trends και τα hashtags είναι μια μορφή τέχνης, αλλά δεν είναι μουσική. Για να βρεις πλέον “καλά ακούσματα” όπως αναφέρετε, πρέπει να ψάξεις. Δε θα τα συναντήσεις στην καθημερινότητά σου. Αυτό ανοίγει μια μεγάλη κουβέντα που λίγοι έχουν τη διάθεση να ψάξουν, δηλαδή κυρίως οι καλλιτέχνες που βλέπουν το κοινό τους να συρρικνώνεται.
Δε μπορώ να πω πως γνωρίζω καλά τη σημερινή νεολαία, εκτός από τα παιδιά που βλέπω με ηχεία στα ποδήλατα να πλημμυρίζουν τους δρόμους με τραπ, φαινόμενο το οποίο αν και πρωτόγνωρο είναι κατανοητό, ποιος ξέρει αν τα ίδια θα κάναμε κι εμείς κάτω από τις σημερινές συνθήκες; Πάντα όμως έχω μια πίστη μέσα μου πως οι νέοι θα αλλάξουν τον κόσμο και το σκηνικό της μουσικής. Τον τρόπο και το αποτέλεσμα δε μπορώ να τα γνωρίζω, ούτε ελπίζω να γυρίσει η ρόδα προς τα πίσω στα τραγούδια και τη φόρμα που αναπολούμε εμείς ως “καλύτερα χρόνια”. Αλλά πιστεύω πως κάπου, κάποιος, κάποτε, θα ανακαλύψει τους νέους Συνήθεις Υπόπτους, τα νέα “Πράσσειν’ άλογα” και τότε θα είναι τα πράγματα λίγο καλύτερα για όλους μας.
Πιστεύεις πως η μουσική μπορεί να αλλάξει την καθημερινότητά μας προς το καλύτερο;
Πιστεύω στη μουσική ως ψυχοφάρμακο. Πιστεύω πως έχει τη δύναμη να αλλάξει κάτι μέσα μας, να το ταρακουνήσει, να χαϊδέψει ένα πόνο, να μεγιστοποιήσει μια χαρά. Και αν βρέχει και μελαγχολείς, ακούς μουσική και συνειδητοποιείς πως είναι ωραία αυτή η μελαγχολία και τη ζεις.
Πως πιστεύεις πως επηρέασε το διαδίκτυο τη μουσική και τους καλλιτέχνες τα τελευταία χρόνια; Είναι σύμμαχος ή εχθρός για τους μουσικούς;
Αυτό είναι ένα ερώτημα και μια συζήτηση που με έχει απασχολήσει πολλές φορές ανά τα χρόνια. Δεν έχω αποφασίσει! Το διαδίκτυο όσον αφορά τη μουσική ήταν επανάσταση. Καλώς ή κακώς έχουμε όλοι απεριόριστη πρόσβαση ανά πάσα στιγμή σε μια οικουμενική βάση δεδομένων. Εδώ βάζω το “ουδέν κακόν αμιγές καλού”: Από τη μία γκρεμίστηκε το μοντέλο της “κακής”, αδηφάγου δισκογραφικής, αλλά τη θέση της πήρε κάτι το οποίο σχεδόν αγνοούμε το τί είναι. Καλλιτέχνες-Φαινόμενα του youtube, σκιώδεις εταιρίες-μεγαθήρια promotion, αγορασμένα ινδικά clicks, πωλήσεις πραγματικές ή εικονικές του ενός cent, εκμηδένιση του υλικού φορέα, ανείσπρακτα πνευματικά δικαιώματα είναι μερικές μόνο καταστάσεις τις οποίες εγώ ως καταναλωτής μουσικής που στήριζε τον καλλιτέχνη που αγαπούσε αγοράζοντας το δίσκο του, δε ξέρω πώς να αντιμετωπίσω. Πιστεύω η γενιά μου διχάζεται ανάμεσα στο δεινόσαυρος και στο μιλένιαλ, άλλος είναι περισσότερο το ένα παρά το άλλο, άλλος και τα δύο, άλλος αναπολεί τα βινύλια ή τις κασσέτες του και άλλος ξέρει και χειρίζεται το spotify. Εγώ βρίσκομαι κάπου στη μέση και εύχομαι κάποια στιγμή να μπορέσω να απαντήσω με σιγουριά την ερώτησή σας!
Το “Υποψήφια μάνα” είναι ομολογουμένως ένα άλμπουμ που αξίζει κάποιος να τo ακούσει. Θα θέλαμε να μας πείς λίγα λόγια για αυτό. Από που εμπνεύστηκες, πόσος χρόνος χρειάστηκε, Πόσα τραγούδια περιέχει, και γιατί θα πρέπει να τoν συμπεριλάβουμε στη δισκοθήκη μας.
Η Υποψήφια μάνα είναι ένα άλμπουμ που όπως εγώ, αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην εφηβεία και την ενηλικίωση. Είναι στιγμές. Είναι στιγμές που αισθάνεσαι παιδί, είναι στιγμές που αισθάνεσαι .. δεινόσαυρος. Η αναπόληση της βεράντας με την κληματαριά στην οποία κοιμόσουν στρωματσάδα με τον παππού και τη γιαγιά (“Οι κοπέλες”), η σχεδόν κυνική παρατήρηση της καθημερινότητας ανά μήνα ώσπου να κλείσει “ο έτος” (“ο Γαμάης”) είτε η αφοπλιστική ειλικρίνεια της κόντρας του έρωτα (“σαμπρέλα και ζάντα”) ως τη σίγουρα κυνική οπτική απέναντι στους άντρες (“Υποψήφια Μάνα”), ο δίσκος είναι στιγμές, αποτυπώσεις μιας καθημερινής ημέρας στη ζωή ενός ανθρώπου, πχ μιας Τετάρτης: κάτι απλό και όμως όχι τόσο! Περιλαμβάνει 13 τραγούδια που “μάζεψα” προσεκτικά απ’ το κτήμα με τα λουλούδια και τα αγκάθια και τα περιποιηθήκαμε με αγάπη μαζί με τους συνεργάτες μου ώστε να αξίζει να τα ακούσει κάποιος και να γευτεί τη χαρά τους, τη νοσταλγία, την ειλικρίνεια και τη γλύκα τους.
Είσαι ικανοποιημένη από το μουσικό αποτέλεσμα ακούγοντάς το σήμερα;
Είναι ένας δίσκος τον οποίο δε θα βαρεθώ ποτέ, γιατί έγινε με τόση όρεξη και μεράκι ύστερα από πολλά χρόνια απουσίας από τη δισκογραφία, που ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα. Είμαι τελειομανής ειδικά με τους δίσκους, δε θα γλιτώσω ποτέ απ’ τον εαυτό μου που θέλει ακόμα να βάλει ενορχηστρωτικές πινελιές εδώ κι εκεί, αλλά τελικά το αποτέλεσμα δε θα το άλλαζα ποτέ επειδή ήταν και είναι ακριβώς αυτό που με εκφράζει ως καλλιτέχνη, ως ακροατή, ως Μάρω!
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Είμαι στην ευχάριστη φάση της δημιουργίας του καινούριου δίσκου! Έχω ήδη συγκεντρώσει το υλικό και εκ πρώτης όψεως είναι αναπάντεχο και πρωτόγνωρο για μένα το πόσο πολύ μου αρέσει ήδη!
Ποιο μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στους νέους μέσα από το Young People;
Να είσαι ο εαυτός σου, όλα θα πάνε καλά ή και καλύτερα, αν δε μπορείς να κάνεις υπομονή κάνε επιμονή, κάνε αυτό που σ’ αρέσει, φτιάξε τον κόσμο σου όπως αρέσει σε σένα, να είσαι ειλικρινής, τα social δεν είναι ο πραγματικός κόσμος αλλά ο καθρέφτης του, η παιδεία σου είναι δικαίωμα και υποχρέωση δική σου και όχι άλλων, να είσαι ευγνώμων και ευγενής, μην αφήσεις τίποτα να καταλαγιάσει την περιέργειά σου, νιώσε τα συναισθήματά σου, άκου τη μουσική που σε κάνει να ανατριχιάζεις, εσύ, ό, τι κι αν ακούν οι άλλοι γύρω, και, τέλος, προσπάθησε να αφήσεις στον κόσμο το σημάδι σου, ενώ ταυτόχρονα προσπαθείς να αφήσεις τον κόσμο λίγο καλύτερο απ’ ότι τον βρήκες. Αγάπησε, αγαπήσου, εξερεύνησε όσο μπορείς, και ζήσε τη ζωή σου σα να ξέρεις πως αύριο θα ξυπνήσεις και θα είσαι 40!
Βίντεο Μάρω Μαρκέλλου
Σημείωση: Για την ολοκλήρωση της συνέντευξης της ερμηνεύτριας Μάρως Μαρκέλλου συνεργάστηκαν: στην επιμέλεια και στην σύνταξη των ερωτήσεων η ομάδα Έκφρασης και Υλοποίησης. Ευχαριστούμε την Μάρω Μαρκέλλου για την πραγματοποίηση της συνέντευξης.