Αλέξανδρος Τζοβάνι: Η Τέχνη δεν Κατηγοριοποιείται. “Ο πιο σημαντικός λόγος είναι οι άλλοι άνθρωποι”
Αλέξανδρος Τζοβάνι: Η Τέχνη δεν Κατηγοριοποιείται. “Ο πιο σημαντικός λόγος είναι οι άλλοι άνθρωποι”
"Ο ερμηνευτής και δημιουργός ανοίγει τα «8 Παράθυρα στον Κόσμο» και εξηγεί γιατί η κλασική του εκπαίδευση είναι η βάση της τεχνικής στο έντεχνο τραγούδι, μιλά για την αυθεντικότητα ως μόνη επιτυχία και το μήνυμα της καμπάνας για την κοινωνική ευθύνη"
"Ο ερμηνευτής και δημιουργός ανοίγει τα «8 Παράθυρα στον Κόσμο» και εξηγεί γιατί η κλασική του εκπαίδευση είναι η βάση της τεχνικής στο έντεχνο τραγούδι, μιλά για την αυθεντικότητα ως μόνη επιτυχία και το μήνυμα της καμπάνας για την κοινωνική ευθύνη"
Ο Αλέξανδρος Τζοβάνι, ερμηνευτής, τραγουδοποιός και δάσκαλος, είναι ένας καλλιτέχνης που αρνείται να ενταχθεί σε καλούπια. Με κλασικές σπουδές στο Κονσερβατόριο της Βιέννης, αλλά με βαθιές ρίζες στο ελληνικό έντεχνο – εντεχνολαϊκό ρεπερτόριο, δημιουργεί ένα κράμα που διατηρεί τη δική του αυτόνομη ταυτότητα, ακόμα κι αν αυτό του “κοστίζει κοινωνικά”.
Όπως τονίζει ο ίδιος, η Τέχνη οφείλει να έχει “λόγο”, να επικοινωνεί ένα συναίσθημα ή μια ιδέα, και αυτή η ανάγκη για επικοινωνία είναι το κοινό νήμα που ενώνει όλες τις πτυχές της καριέρας του, από τον ρόλο του δασκάλου έως τη δημιουργία επί σκηνής.
Το νέο του άλμπουμ, “8 Παράθυρα στον Κόσμο”, αποτελεί τον πιο πρόσφατο καλλιτεχνικό καθρέφτη αυτής της φιλοσοφίας. Η έμπνευσή του πηγάζει από την αγωνία για τα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα και την αδιαφορία των ανθρώπων, με κεντρικό μήνυμα την ανάγκη να βγούμε από τον “μικρόκοσμό μας”.
Μέσα από μια πλούσια παραγωγή που παντρεύει ποπ στοιχεία με την ελληνική παράδοση (νταούλι, καβάλ), ο Αλέξανδρος Τζοβάνι μιλά για την αναγκαιότητα της θεατρικότητας στην ερμηνεία, το ρίσκο που κρύβει μια πορεία στην τέχνη, και το ισχυρό μάθημα που απέκτησε από τις σημαντικές του συνεργασίες: “Η αυθεντικότητα είναι η μόνη σίγουρη επιτυχία”.
- Διαβάστε το δελτίο τύπου για το άλμπουμ: “8 Παράθυρα στον Κόσμο”
- Ο Αλέξανδρος Τζοβάνι στη μουσική σκηνή “Ράδιο” στις 24 Νοεμβρίου. Διάβασε…
Η συνέντευξη με τον ερμηνευτή Αλέξανδρο Τζοβάνι
Αλέξανδρε, ως Ερμηνευτής, τραγουδοποιός και δάσκαλος, με κλασικές σπουδές στο εξωτερικό, ποιο είναι το κοινό νήμα που ενώνει όλες αυτές τις πτυχές της καριέρας σου και τι σημαίνει για σένα η λέξη «τέχνη»;
Είναι δύο πράγματα. Το πρώτο είναι να υπάρχει μια καλή αισθητική, τουλάχιστον με τα δικά μου κριτήρια καλή. Το δεύτερο είναι να υπάρχει ένας λόγος πίσω από καθετί που κάνω. Για την τέχνη λόγος σημαίνει να επικοινωνήσει ένα μήνυμα. Ένα συναίσθημα, μια ιδέα, μια στιγμή. Και αυτό νιώθω ότι σημαίνει τέχνη.
Σπούδασες τραγούδι στο Κονσερβατόριο της Βιέννης, αλλά εκπροσωπείς το ελληνικό έντεχνο – εντεχνολαϊκό ρεπερτόριο. Πώς συνυπάρχουν αυτές οι δύο μουσικές ταυτότητες μέσα σου και πώς εμπλουτίζει η κλασική σου εκπαίδευση την ερμηνεία ενός έντεχνου κομματιού;
Μπορεί να απέχουν ερμηνευτικά όμως στην ουσία τους είναι πολύ κοινοί τόποι. Ας μην ξεχνάμε ότι τα περισσότερα τραγούδια του κλασικού ρεπερτορίου είναι μελοποιημένη ποίηση. Με άλλη αθωότητα φυσικά επηρεασμένη από την εποχή τους.
Θα έλεγα ότι δεν είμαι μόνο αυτά τα δυο. Έχω επιρροές από την παράδοση, από την jazz, από την κλασική και φυσικά και από το λεγόμενο έντεχνο και λαϊκό τραγούδι. Όλα αυτά φτιάχνουν, μάλλον, ένα κράμα που έχει μια δική του αυτόνομη ταυτότητα. Ταυτόχρονα δεν μπορείς να με πεις λαϊκό, έντεχνο, κλασικό ή jazz.
Η μουσική βιομηχανία ζητάει να κατηγοριοποιήσει τους καλλιτέχνες. Εγώ κάπως αντιστέκομαι σε αυτό παρουσιάζοντας πάντα αυτό που νιώθω, πράγμα που ίσως μου κοστίζει κοινωνικά, έχω όμως την γλυκιά ελευθερία να είμαι απόλυτα ειλικρινής στον κόσμο και στον εαυτό μου.
Όσο για την κλασική εκπαίδευση είναι για μένα η βάση της τεχνικής σε οποιοδήποτε όργανο, άρα και στη φωνή. Είναι ο μόνος τρόπος να ανακαλύψει κανείς την πραγματική του φωνή! Ένας δρόμος δύσκολος και χρονοβόρος!
Ξεχωρίζεις για τη «δυνατή ερμηνεία και τη θεατρικότητα» σου επί σκηνής. Πώς δουλεύεις αυτό το στοιχείο; Πιστεύεις ότι η θεατρικότητα είναι απαραίτητη για τον σύγχρονο ερμηνευτή;
Νιώθω ότι η θεατρικότητα είναι στον χαρακτήρα κάποιου. Στον τρόπο που αντιλαμβάνεται και ζει τον κόσμο. Κάθε τραγούδι για μένα είναι ένα μονόπρακτο. Περιγράφει μια στιγμή, μια κατάσταση ή μια ιδέα. Είναι δηλαδή κάτι που οφείλει να ερμηνευθεί, με άλλα λόγια να εξηγηθεί μέσα από τη φωνή και τη μουσική και να γίνει κατανοητό από τον κόσμο που τον αφορά το συγκεκριμένο μήνυμα.
Το άλμπουμ σου ονομάζεται «8 παράθυρα στον κόσμο». Στο σημείωμά σου αναφέρεις ότι «κάθε τραγούδι κι ένα παράθυρο». Ποια ήταν η πιο καθοριστική εικόνα ή στιγμή (π.χ. η αγκαλιά έξω από το μετρό, οι πορείες) που σε οδήγησε στο να ανοίξεις το πρώτο από αυτά τα «παράθυρα» και να ξεκινήσει η δημιουργία του δίσκου;
Βιώνοντας την αδιαφορία των ανθρώπων για τους άλλους ανθρώπους, για την κοινωνία, για την ίδια τη ζωή βρίσκομαι αρκετά συχνά σε βαθύ προβληματισμό. Το πρώτο κομμάτι που έγραψα είναι “Η καμπάνα“. Ένα τραγούδι που μας καλεί να αφήσουμε το εγώ μας πίσω και να πάρουμε την ευθύνη για όσα παραπονιόμαστε καθημερινά αλλά δεν κουνάμε το δάχτυλό μας για να βάλουμε έστω ένα τόσο δα μικρό λιθαράκι στο να αλλάξει κάτι.
Η έμπνευσή σου φαίνεται να προέρχεται από την αγωνία για τα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα και τη βαθιά παρατήρηση της καθημερινότητας («κλάμα, φιλιά, αγωνία, μάνες»). Πώς λειτουργεί το τραγούδι ως καθρέφτης ή διέξοδος για όλα αυτά τα συναισθήματα και τις παρατηρήσεις;
Η ουσία της τέχνης είναι το μοίρασμα. Αν ένας καλλιτέχνης δεν μοιράζεται όσα έχει να πει μέσα από την τέχνη του, τότε είναι και νιώθει μισός. Η ολοκλήρωση έρχεται όταν το μήνυμά του φτάσει στα αυτιά και στις ψυχές άλλων ανθρώπων.
Το άλμπουμ σου έχει μια ιδιαίτερα πλούσια μουσική παραγωγή και ενορχήστρωση. Πώς επηρέασε η ματιά των ενορχηστρωτών την αρχική σου ιδέα, και πώς επέλεξες τον ήχο που θα άνοιγε αυτά τα «παράθυρα» στον κόσμο;
Ο Χρήστος Παραπαγκίδης και ο Κώστας Νικολόπουλος που επιμελούνται τις ενορχηστρώσεις έκαναν κάτι πολύ σπουδαίο. Με διάβασαν στην ουσία μου. Διάβασαν το ποιος είμαι καλλιτεχνικά. Έφεραν μια ατέρμονη ροή στη μουσική μου και μετέτρεψαν κάθε κομμάτι μου σε ένα ταξίδι!
Ο ήχος τελικά έχει όλα όσα είμαι. Ποπ στοιχεία και παράδοση (καθώς βασικά όργανα είναι το νταούλι και το πνευστό καβάλ) κρατώντας τα κάτω από την ευρεία ομπρέλα του έντεχνου τραγουδιού!
Εσύ υπογράφεις τη μουσική και τους στίχους, εκτός από το κομμάτι «Τα μαγικά», που είναι γραμμένο από τον Σταύρο Σταυρίδη. Τι ήταν αυτό που σε έκανε να αφήσεις ανοιχτό ένα παράθυρο για έναν στίχο που δεν ήταν δικός σου, και πώς εντάχθηκε αυτό το κομμάτι στο δικό σου αφηγηματικό σύμπαν;
Με τον Σταύρο μας συνδέουν κοινοί προβληματισμοί για τον έρωτα και τη ζωή. Έχει πάστα μιας άλλης εποχής, αθώας και με ευαισθησία. Στοιχεία που με γοητεύουν πολύ στη μουσική δημιουργία. Το τραγούδι “Τα μαγικά“ το πρωτοάκουσα το 2017 και από τότε σε κάθε μας συνάντηση του ζητούσα μεταξύ σοβαρού και αστείου να το δισκογραφήσουμε. Ήρθε τελικά η στιγμή και νιώθω ευγνωμοσύνη για τη συνύπαρξη αυτή.
Ποια είναι η κεντρική επιθυμία ή το κεντρικό μήνυμα που θέλεις να πάρει ο ακροατής μαζί του, αφού κλείσει το τελευταίο από τα «8 παράθυρα στον κόσμο»;
Να βγαίνουμε από τον μικρόκοσμό μας και να συνειδητοποιούμε ότι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή ενός ανθρώπου είναι οι άλλοι άνθρωποι!
Έχεις συνεργαστεί με σημαντικούς συνθέτες (Καζαντζής, Μαραμής) και ερμηνευτές (Πασχαλίδης, Κανά). Τι αποκόμισες από αυτές τις συνεργασίες;
Αρχικά όλοι αυτοί που ανέφερες είναι γλυκύτατοι και πολύ ευγενικοί άνθρωποι, που είναι το πιο σημαντικό σε μια συνεργασία. Κρατάω ένα πράγμα: Η αυθεντικότητα είναι η μόνη σίγουρη επιτυχία!
Στο σημερινό περιβάλλον, ποια θεωρείς ότι είναι η μεγαλύτερη ευθύνη που έχεις απέναντι στον εαυτό σου ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος; Υπάρχει κάποιος φόβος που έχεις καταφέρει να μετατρέψεις σε κινητήρια δύναμη στη ζωή σου;
Η μεγαλύτερη ευθύνη που έχουμε είναι να σεβόμαστε τη ζωή. Να σεβόμαστε τη δημιουργία. Οι ψυχούλες μας πάντα μας δείχνουν το μήνυμα, αρκεί να το εμπιστευτούμε! Ο αιώνιος φόβος του θανάτου είναι στην πραγματικότητα και ο δρόμος για να καταλάβουμε τη ζωή! Να αναρωτιόμαστε, να ψάχνουμε και να ερμηνεύουμε τις ανθρώπινες σχέσεις, τον έρωτα και τελικά την ίδια ύπαρξή μας.
Έχεις εμφανιστεί σε εμβληματικές σκηνές εντός και εκτός Ελλάδας. Ποια είναι η διαφορά στο να ερμηνεύεις το ελληνικό ρεπερτόριο μπροστά σε ένα ελληνικό κοινό και σε ένα διεθνές κοινό;
Είναι πάντα καθηλωτικές οι στιγμές που αντιλαμβάνομαι τη δίψα και τη συγκίνηση των Ελλήνων του εξωτερικού όταν ακούν ελληνική μουσική. Με διαπερνάει αυτή η ενέργεια και μου δίνει έμπνευση στην ερμηνεία.
Το ευρωπαϊκό κοινό έχει περισσότερη προσήλωση σε αυτό που συμβαίνει πάνω στη σκηνή. Είναι θέμα κουλτούρας. Το ελληνικό από την άλλη είναι πολύ πιο ένθερμο όταν του αρέσει κάτι. Έχει ενδιαφέρον αυτή η παρατήρηση γιατί αποκαλύπτονται πράγματα για τις ιδιοσυγκρασίες των ανθρώπων.
Ποια είναι η γνώμη σου για την εξέλιξη του σύγχρονου ελληνικού έντεχνου – εντεχνολαϊκού τραγουδιού; Υπάρχει χώρος για καλλιτέχνες που εστιάζουν στον ουσιαστικό στίχο;
Ο ουσιαστικός στίχος χρειάζεται χρόνο. Και από τον δημιουργό και από τους ακροατές. Η εποχή μας από την άλλη αναζητά και επιβραβεύει την ταχύτητα. Είναι κάπως αντικρουόμενες αυτές οι ενέργειες. Εγώ μάχομαι με τον τρόπο μου να περάσω το μήνυμα ότι οφείλουμε στους εαυτούς μας και στη ζωή να δίνουμε χώρο και χρόνο στις συνθήκες γύρω μας.
Δεν υπάρχει, λοιπόν, αρκετός χώρος, μάχομαι όμως να τον δημιουργήσω ξανά. Και σίγουρα μαζί με άλλους συναδέλφους που έχουμε κοινό όραμα για το μέλλον του ελληνικού τραγουδιού.
Ποια πιστεύεις ότι είναι η πιο δυνατή ποιότητα του χαρακτήρα σου; Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με σημαντικές αποφάσεις, λειτουργείς περισσότερο με το συναίσθημα ή με τη λογική;
Στα σημαντικά ζητήματα υπερισχύει τελικά πάντα η λογική. Το συναίσθημα με άγει και με φέρει σε διάφορες κατευθύνσεις μέχρι να φτάσω εκεί… Όσο για μια καλή ποιότητα μου, νιώθω ότι έχω μάθει να ακούω και να σιωπώ. Αυτό κάνει τη στιγμή που θα μιλήσω πιο σημαντική, πιο ψύχραιμη και πιο εμπεριστατωμένη.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο ρίσκο που έχεις πάρει μέχρι σήμερα στην καριέρα σου;
Μια πορεία στην τέχνη είναι γεμάτη ρίσκα. Ψυχικά, υπαρξιακά και οικονομικά! Το μεγαλύτερο για μένα αναγκαίο ρίσκο είναι ότι έχω αφήσει τον τόπο μου πολλές φορές ανά τα χρόνια και άρα και τους ανθρώπους μου. Τουλάχιστον χιλιομετρικά. Αλλά φαίνεται να το κερδίζω γιατί συνεχίζουν να υπάρχουν όλοι οι σημαντικοί μου άνθρωποι στη ζωή μου με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Θα ήθελες να μας αποκαλύψεις κάποια μελλοντικά σου σχέδια;
Έχω στο μυαλό μου πολλά! Δουλεύω ήδη σε καινούριο υλικό και συνεργασίες αλλά ακόμα δεν είναι κάτι ανακοινώσιμο.
Ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να δώσεις στους νέους δημιουργούς που προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στην εμπορικότητα και την καλλιτεχνική ακεραιότητα;
Αυτό που κατάλαβα από τις σημαντικές συνεργασίες μου και απάντησα και πιο πάνω: Η αυθεντικότητα είναι η μόνη σίγουρη επιτυχία!
Ακούστε το album στο YouTube
Ακούστε το album και στο Spotify ΕΔΩ
Τα τραγούδια είναι σε μουσική και στίχους του Αλέξανδρου, εκτός από το κομμάτι «Τα μαγικά» που έχει γραφτεί από τον τραγουδοποιό Σταύρο Σταυρίδη.
Ο τραγουδοποιός Αλέξανδρος Τζοβάνι κυκλοφορεί το δεύτερο προσωπικό του album με τίτλο «8 παράθυρα στον κόσμο»
Σημείωμα αντί δελτίου τύπου:
«Μπήκε στο σπίτι αλαφιασμένος, πέταξε την τσάντα στο πάτωμα και έκατσε στο πιάνο. Δυο στιχάκια που είχε σκεφτεί στο δρόμο πήραν ζωή με μια μελωδία που του ήρθε εκείνη τη στιγμή. Το άφησε. Συνέχισε να υπάρχει, να βλέπει.
Την αγκαλιά που έκανε ένα ζευγάρι έξω απ´ το μετρό (τι του θύμισε…), εκείνο το ηλιοβασίλεμα, δυο κυρίες που μάλωναν για λόγο ασήμαντο. Κατέβηκε στις πορείες, είδε βλέμματα, μάνες, συνομήλικους, αγωνία, τι θα γίνει; Πόσο ακόμα; Έκλαψε, πήρε, φίλησε, έδωσε, γέλασε, ξεγελάστηκε. Διαβάστε περισσότερα για το άλμπουμ…
Διαβάστε το δελτίο τύπου για το άλμπουμ: “8 Παράθυρα στον Κόσμο”
*Σημείωση: Για την ολοκλήρωση της συνέντευξης του ερμηνευτή Αλέξανδρου Τζοβάνι συνεργάστηκαν: Στην επιμέλεια και στη σύνταξη των ερωτήσεων η ομάδα Έκφρασης και Υλοποίησης.
Ευχαριστούμε τον ερμηνευτή Αλέξανδρο Τζοβάνι και την υπεύθυνη επικοινωνίας Κ. Τζίνα Φουντουλάκη για την πραγματοποίηση της συνέντευξης.
Μας Είπαν...>/
Καραμίχος, Περισσότερα...
Παπαδοπούλου, Περισσότερα...Ρίξτε Μια Ματιά...>/
Με μια φωνή που μαγεύει και μια σκηνική παρουσία που καθηλώνει, η Illia κάνει το δυναμικό της ντεμπούτο με το single
Διαβάζονται Τώρα…
Την αγάπη του για την τέχνη, την διαφορά ανάμεσα στο θέατρο και την τηλεόραση, αλλά και
Ο Ηλίας Μπόγδανος, ο frontman των INCO, μας μιλά για το πως είναι να
Ενδιαφέρον Θέματα...>/
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα παρουσιάζεται επί σκηνής «Το καταραμένο παιδί», ένα από τα
Francis Albert Sinatra, (Frank Sinatra) έχει χαρακτηριστεί από τους θαυμαστές του ως η “φωνή”.
