Το πραγματικό της όνομα είναι Magdalena Carmen Frida Kahlo y Calderón, φεμινίστρια, ελεύθερο πνεύμα, ονειροπόλος και μια εκ φύσεως καλλιτέχνης και παρά τις δυσκολίες της ζωής της κατάφερε να πολεμήσει για αυτό που αγαπούσε και να γίνει μια από τις σπουδαιότερες ζωγράφους του 20ου αιώνα.
“Πόδια, τι τα χρειάζομαι από τη στιγμή που έχω φτερά για να πετάξω;” συνήθιζε να λέει…
Γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου το 1907 στο Κογιακάν στην πόλη του Μεξικού. Τα πρώτα προβλήματα αναφορικά με την υγεία της, της χτύπησαν την πόρτα στην ηλικία των 6 ετών όταν αρρώστησε από πολιομυελίτιδα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα το δεξί της πόδι να είναι ελάχιστα πιο κοντό από το αριστερό και ημιπαράλυτο.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Σπούδασε στο Colegio Alemán Alexander von Humboldt και στο Escuela Nacional Preparatoria όπου και συνάντησε για πρώτη φορά τον μελλοντικό σύζυγο της Diego Rivera, ο οποίος βρίσκονταν εκεί ζωγραφίζοντας τους τοίχους της σχολής μιας και ήταν ένας εξαιρετικός τοιχογράφος και ζωγράφος. Η μεγάλη τραγωδία ήρθε το 1925 στην ηλικία των 18 ετών όταν το λεωφορείο στο οποίο επέβαινε συγκρούστηκε με ένα τραμ, η σπονδυλική της στήλη υπέστη τεράστια ζημιά και χρειάστηκε να υποβληθεί σε ένα μεγάλο αριθμό χειρουργείων και το χειρότερο από όλα… δεν μπορούσε να κυοφορήσει.
Σχεδόν όλο της το σώμα ήταν καλυμμένο με γύψο και ήταν συνεχώς καθηλωμένη στο κρεβάτι της. Τότε ξεκίνησε να εξωτερικεύεται το πάθος της για την ζωγραφική, καθώς όμως τα μαθήματα ζωγραφικής ήταν πολύ ακριβά οι γονείς της την παρότρυναν να εικονογραφεί βιβλία ιατρικής και να ζωγραφίζει στον γύψο της.
Το 1929 είχε αναρρώσει σχεδόν από το ατύχημα της και πήρε την απόφαση να δείξει στον Diego κάποια από τα πρώτα έργα της. Είχαν γνωριστεί στους καλλιτεχνικούς χώρους στους οποίους σύχναζαν. Αργότερα την ίδια χρονιά παντρεύτηκαν, αδιαφορώντας για τις αντιρρήσεις της μητέρας της. Λίγο αργότερα καταφέρνει να μείνει έγκυος αλλά αποβάλει, αυτό ήταν ένα μεγάλο πλήγμα στην σχέση της με τον Rivera, την τεράστια λύπη της την αποτυπώνει σε δυο πίνακες της. To 1938 ο Γάλλος συγγραφέας ο Antre Breton εντυπωσιάστηκε από τους πίνακες της και της ζήτησε να τον ακολουθήσει στο Παρίσι και να λάβει μέρος σε μια έκθεση την οποία διοργάνωνε και στην οποία θα έπαιρναν μέρος και άλλοι σουρρεαλιστές ζωγράφοι, τότε ξεκίνησε να γίνετε γνωστή στην Ευρώπη. Στην διάρκεια της ζωής της όμως πραγματοποίησε μόνο 3 εκθέσεις: στο Παρίσι, στην Νέα Υόρκη και στο Μεξικό.
Το 1939 χώρισε προσωρινά με τον Rivera εξαιτίας των εξωσυζυγικών σχέσεων που διατηρούσαν και οι δυο και τότε δημιούργησε έναν από τους σπουδαιότερους πίνακες της, τις “2 Φρίντες” έχοντας αμφιβολίες για το διαζύγιο της. Το 1940 παντρεύτηκε ξανά τον Diego ζώντας σε δυο διαφορετικά σπίτια τα οποία όμως ενώνονταν μέσω μιας γέφυρας, ένας συμβολισμός για την ένωση των ζωών τους. Όμως, το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε, μεγάλωσε και πέθανε η Frida και έζησε αρκετά χρόνια με τον Diego, το λεγόμενο Μπλέ Σπίτι (La Casa Azul) έγινε μουσείο και περιέχει μέσα πολλά από τα προσωπικά της αντικείμενα.
Τα χρόνια περνούσαν και τα προβλήματα υγείας της αυξάνονταν, για αυτό ήταν αναγκασμένη να περνά μεγάλα χρονικά διαστήματα στο νοσοκομείο κάνοντας εγχειρήσεις στην σπονδυλική της στήλη και για ακόμη μια φορά ήταν καθηλωμένη στο κρεβάτι της, βιώνοντας αφόρητους πόνους και ζωγραφίζοντας πάλι τους γύψους της. Ο ακρωτηριασμός του ποδιού της, το οποίο είχε μολυνθεί από γάγγραινα ήταν το τελειωτικό χτύπημα και τότε έγραψε και στο ημερολόγιο της μια από τις διασημότερες φράσεις της “Πόδια, τι τα χρειάζομαι από τη στιγμή που έχω φτερά για να πετάξω;”
Τον Ιούλιο του 1954 μια πνευμονία την έφερε αντιμέτωπη με τον θάνατο, μια μάχη την οποία έχασε και έτσι στις 13 Ιουλίου 1954 η ιστορία τελειώνει. Το τελευταίο πράγμα που έγραψε στο ημερολόγιο της ήταν “Ελπίζω η έξοδος να είναι χαρούμενη και να μην επιστρέψω ποτέ ξανά”. Στην κηδεία της ο Diego σκέπασε το φέρετρο της με την σημαία του κομμουνιστικού κόμματος, αφού ήταν μεγάλη υποστηρίκτρια του. Τρία χρόνια αργότερα ο Rivera πέθανε και στην αυτοβιογραφία του έγραψε “Η μέρα που πέθανε η Frida ήταν η πιο τραγική μέρα της ζωής μου. Δυστυχώς, κατάλαβα πολύ αργά ότι το καλύτερο κομμάτι της ζωής μου ήταν η αγάπη μου για εκείνη”. Η κυβέρνηση του Μεξικό αποφάσισε να απεικονίσει το 2010 τα πρόσωπα της Frida Kahlo και του Diego Rivera στις 2 όψεις του χαρτονομίσματος των πεντακοσίων πεσος.
“Όπως έλεγε “στο τέλος της ημέρας ήμαστε πιο δυνατοί από όσο νομίζαμε!”.
Υ.γ Αυτό που εγώ αποκόμισα μελετώντας την ζωή της είναι πως αυτή η γυναίκα παρά τις δυσκολίες τις οποίες η ζωή της έστειλε, παρά τις αντιξοότητες πάλεψε και βγήκε νικήτρια, πάλεψε με τα προβλήματα υγείας της, με την οικογένεια της, με την κοινωνία και κυρίως με τον εαυτό της. Κατάφερε να ζήσει ένα μεγάλο έρωτα και από μια κοινή θνητή να γίνει μια ζωγράφος που εδώ και έναν αιώνα σχεδόν θαυμάζεται από τα πλήθη, ενέπνευσε ανθρώπους και κυρίως ΈΖΗΣΕ! Viva la Frida λοιπόν.
Δείτε κάποιους από τους Πίνακες της Frida Kahlo.
Frida and Diego Rivera. Το γαμήλιο πορτρέτο των δύο καλλιτεχνών, ζωγραφισμένο με το φολκλορικό στυλ της Kahlo ολοκληρώθηκε δύο χρόνια μετά το γάμο τους το 1931 Αυτοπροσωπογραφία με κομμένα μαλλιά. Μετά το διαζύγιο της με τον Rivera, η πρώτη της αυτοπροσωπογραφία δείχνει μια Frida πολύ διαφορετική φορώντας ρούχα του Diego Η σπασμένη στήλη. Το 1944 η Kahlo ζωγραφίζει έναν πίνακα στον οποίο είναι πάλι αυτή κεντρικό πρόσωπο, όμως ολομόναχη,το έργο συμβολίζει την κατεστραμενη σπονδυλική στήλη Henry Ford Hospital. στο έργο πρωταγωνιστεί η ίδια η ζωγράφος, γυμνή στο κρεβάτι του νοσοκομείου πάνω στα ματωμένα σεντόνια. Έξι εικόνες συνδέονται με την φιγούρα της, με κατακόκκινους ομφάλιους λώρους που κρατάει πάνω στην κοιλιά της οι δύο Φριντες. Η Φριντα εκμυστηρεύτηκε ότι αντικατόπτριζε τα συναισθήματα της σχετικά με την κρίση και τη διάλυση του γάμου Το όνειρο (το κρεβάτι) H Frida είχε, έναν χάρτινο σκελετό κοντά στο κρεβάτι της, τον οποίο μάλιστα ο Rivera αποκαλούσε, «ο εραστής της Frida» Το 1935 η άγρια δολοφονία μιας γυναίκας από το σύζυγό της εξαιτίας της ζήλειας του ενέπνευσε την Frida να δημιουργήσει τον πίνακα αυτό. Τον ονόμασε μερικά μικρά τσιμπήματα,οπως και ο σύζυγός της άτυχης γυναίκας κατάθεσε στην ανάκριση του: “Ήταν απλά μερικά μικρά τσιμπήματα”
Σημείωση: Το άρθρο – Αφιέρωμα για την Frida Kahlo θα ανανεώνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα ανάλογα με την εισροή ειδήσεων και πληροφοριών από όσο το δυνατόν αξιόπιστων πηγών που θα αφορούν την ζωγράφο. Σύνταξη, Επιμέλεια αφιερώματος, Εύη Γαλάνη. Παρακάτω αναγράφονται οι πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για το αφιέρωμα.