Σκοτάδι, φως και αίμα: μια βαθιά ματιά στην απώλεια… των φίλων αλλά και του εαυτού σου. Μια παράσταση που δεν σε αφήνει να αναπνεύσεις, σε ταράζει και σε συγκινεί με την αλήθεια της, την πολιτική της ένταση και τη συγκλονιστική ερμηνεία των τεσσάρων ηθοποιών.
Το έργο που δεν ησυχάζει ποτέ
Το “Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς” είναι μια εμπειρία που δεν επιτρέπει στον θεατή ούτε στιγμή ηρεμίας. Από το πρώτο λεπτό, το σκοτάδι γεμίζει τη σκηνή. Μόνη πηγή φωτός, η σπίθα ενός τσιγάρου; μια μικρή, σχεδόν ιερή στιγμή που προμηνύει όσα πρόκειται να ακολουθήσουν. Το έργο απλώνεται σαν μια εξομολόγηση σε συνεχή ένταση.
Η αίσθηση είναι πως η παράσταση πάλλεται. Δεν υπάρχει χαλάρωση, ούτε παύση. Ο ρυθμός της σκηνοθεσίας, η ενέργεια των ηθοποιών και το πυκνό κείμενο συνθέτουν μια δραματουργία σχεδόν ασφυκτική.
Η δύναμη των ηθοποιών
Οι τέσσερις ηθοποιοί λειτουργούν σαν ένα ενιαίο σώμα. Δεν ξεχωρίζει κανείς, γιατί όλοι προσφέρουν την ψυχή τους. Οι ερμηνείες είναι τόσο αληθινές που νιώθεις το δέρμα σου να αντιδρά. Ανατριχιάζεις. Ο λόγος, άλλοτε ψίθυρος, άλλοτε κραυγή, σε διαπερνά.
Η εσωτερική φλόγα τους σε παρασύρει. Δεν βλέπεις πια απλώς μια ιστορία. Βιώνεις μια διαρκή αναμέτρηση ανάμεσα στη ζωή, στην ιδεολογία και στην ήττα.
Η σκηνοθετική γλώσσα και ο συμβολισμός
Το κόκκινο φόντο συνοδεύει όλη την παράσταση. Δεν είναι διακοσμητικό στοιχείο· είναι παλλόμενο υπόστρωμα, αίμα και πάθος μαζί. Το τραπέζι με το κρασί, το ψωμί και τα λουλούδια, που αλλάζει μορφή ανάλογα με τη σκηνή, λειτουργεί σαν καθρέφτης της Ιστορίας. Κάθε αλλαγή στο σκηνικό έχει νόημα, κάθε αντικείμενο μιλά.
Ο θεατής δεν παρακολουθεί απλώς. Συμμετέχει. Νιώθει ότι βρίσκεται κι εκείνος γύρω από το τραπέζι, ότι ακούει τις ίδιες φράσεις που ηχούν σαν μανιφέστο:
“Μας δίνουν άδειο ουρανό”
“Θέλω να ζήσω, ακόμη και σε αυτή την ποντικότρυπα”
Κάθε φράση ανοίγει μια πληγή και ταυτόχρονα μια σκέψη.
Το ερώτημα που μένει
Η παράσταση δεν προσφέρει απαντήσεις. Προσφέρει απορίες. Με άγγιξε, με δίδαξε και με έκανε να φύγω διαφορετική. Όταν έσβησαν τα φώτα, έμεινα με μία εσωτερική ερώτηση: Αξίζει για μια ιδέα να παλέψεις ή να χαραμίσεις τη ζωή σου;
Δεν ξέρω αν η απάντηση υπάρχει, αλλά ξέρω πως το έργο κατάφερε να με αναγκάσει να τη ψάξω. Και αυτό, ίσως, είναι η ουσία του θεάτρου: να σε ταρακουνά και να σε κάνει να σκέφτεσαι.
Επίγευση…
Ένα δυνατό, έντονο θεατρικό ταξίδι. Μια παράσταση που δεν φοβάται να βουτήξει στο σκοτάδι για να αναζητήσει το φως. Συγκλονιστική σκηνοθεσία, εξαιρετικές ερμηνείες και σκηνικά γεμάτα νόημα.
Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα; όχι για να περάσεις καλά, αλλά για να νιώσεις, να σκεφτείς, και να θυμηθείς πως το θέατρο υπάρχει για να ταράζει.
Κι αλήθεια, πόση δύναμη και θέληση έχει ο άνθρωπος να ζήσει; Αυτή η απορία με συνόδευσε ακόμα και μετά το τέλος της παράστασης.
Πληροφορίες Παράστασης και Δελτίο τύπου
Μετά τις διθυραμβικές κριτικές και τα απόλυτα sold out η πολυβραβευμένη παράσταση «…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» επιστρέφει για τέταρτη χρονιά στο Σύγχρονο Θέατρο
Η ομάδα GAFF και η σκηνοθέτης Σοφία Καραγιάννη, ξαναφέρνουν στο Σύγχρονο Θέατρο για τέταρτη χρονιά το εμβληματικό πεζογράφημα του Χρόνη Μίσσιου «…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς». Η πολυβραβευμένη παράσταση που παίχτηκε με απόλυτα sold out και απέσπασε διθυραμβικές κριτικές από τους πλέον έγκριτους κριτικούς θεάτρου, αλλά κυρίως αγαπήθηκε από το κοινό και απέδειξε ότι ο πολιτικός λόγος του Χρόνη Μίσσιου είναι πάντα επίκαιρος, επιστρέφει από τις 29 Σεπτεμβρίου.
Το έργο
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο που η Ελλάδα παραδίνεται στο χάος του Εμφυλίου, ο δεκαεξάχρονος Χρόνης Μίσσιος συλλαμβάνεται, φυλακίζεται, βασανίζεται και καταδικάζεται σε θάνατο. Αποφυλακίζεται το 1973, αφού έχει περάσει εικοσιένα χρόνια σε φυλακές και εξορίες. Αυτήν την περίοδο της ζωής του διηγείται στο σπουδαίο αφήγημα-μαρτυρία «…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς».
«Αγωνίζομαι να μείνω άνθρωπος. Και αυτό είναι η κορυφαία πολιτική μάχη», έλεγε ο Μίσσιος. Η θέση του αυτή έδωσε στην ομάδα μας το έναυσμα να τολμήσουμε να ανεβάσουμε στη σκηνή τις αυτοβιογραφικές αναμνήσεις ενός πραγματικά γενναίου.
Ίσως γιατί η περίοδος που διανύουμε μοιάζει να έχει κάτι από τη σκοτεινή νιότη του Μίσσιου. Ίσως πάλι γιατί ο Μίσσιος δεν απευθύνεται μόνο στο νεκρό του φίλο αλλά κυρίως στους απόντες, σε ‘μάς. Ίσως γιατί η αντίληψη του Μίσσιου για τη ζωή, την ιστορία, το όνειρο δεν είναι μόνο γεμάτη από πολιτική κριτική αλλά και από αισιοδοξία για τη ζωή και πίστη στη δημιουργική δύναμη του ανθρώπου.
Ίσως, πάλι, γιατί μας έχουν συμβεί αδιανόητα πράγματα και είναι η στιγμή να αναρωτηθούμε, πώς αντιστέκεται κάποιος σήμερα;
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
- Σκηνοθεσία: Σοφία Καραγιάννη
- Δραματουργική επεξεργασία: Σοφία Καραγιάννη, Μυρτώ Αθανασοπούλου
- Σκηνικά-Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
- Μουσική: Μάνος Αντωνιάδης
- Επιμέλεια κίνησης: Μαργαρίτα Τρίκκα
- Φωτισμοί: Βασιλική Γώγου
- Βοηθός σκηνοθέτη: Αθανασία Κυμπούρη
- Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
- Trailer: Στέφανος Κοσμίδης
- Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
- Παραγωγή:GAFF
Ερμηνεία: Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Κωνσταντίνος Πασσάς, Δημήτρης Μαμιός, Γιάννης Μάνθος
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
- Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15
Διάρκεια παράστασης 85 λεπτά
Προπώληση εισιτηρίων
Θέατρο Σύγχρονο
Ευμολπιδών 45, Γκάζι (σταθμός Μετρό: Κεραμεικός)
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 210 3464380
Ρίξτε Μια Ματιά...>/
Ο Μύρωνας Στρατής ξεκίνησε τη πορεία του στην μουσική παίζοντας πιάνο και έπειτα κλασσική, ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα. Συνεργάστηκε με σπουδαίους Έλληνες καλλιτέχνες,
Ο Θέμης Σοφός είναι ένας από τους πιο γνωστούς Έλληνες δικηγόρους. Έχει αναλάβει πολύκροτες
Ο Ηλίας Μπόγδανος, ο frontman των INCO, μας μιλά για το πως είναι να
Η Χριστίνα Σάλτη έχει καταφέρει να εδραιωθεί στην ελληνική μουσική σκηνή τα τελευταία χρόνια, μέσω των
Η Κέλλυ Βρανάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής, αλλά