LOU: Από το Κλασικό Πιάνο του Μενιδίου στο Queering Kagkouras. “Δεν είμαι υπερβολική, τα βιώματά μου είναι οι αφηγήσεις μου”
LOU: Από το Κλασικό Πιάνο του Μενιδίου στο Queering Kagkouras. “Δεν είμαι υπερβολική, τα βιώματά μου είναι οι αφηγήσεις μου”
"Η non - conforming καλλιτέχνιδα της KIKI MUSIC εξηγεί πώς η ταξική διαφορά και η θηλυκή ομοφοβία περνούν στη μουσική της, μιλά για την έμπνευση από τη Μαρία Κάλλας και γιατί το να είσαι true είναι η μόνη τεχνική"
"Η non - conforming καλλιτέχνιδα της KIKI MUSIC εξηγεί πώς η ταξική διαφορά και η θηλυκή ομοφοβία περνούν στη μουσική της, μιλά για την έμπνευση από τη Μαρία Κάλλας και γιατί το να είσαι true είναι η μόνη τεχνική"
Η LOU δεν είναι απλώς μια νέα καλλιτέχνιδα: είναι ένα μουσικό statement που αρνείται την κατηγοριοποίηση, ακριβώς όπως η δισκογραφική της, η KIKI MUSIC. Με ακαδημαϊκές σπουδές στο κλασικό πιάνο και στην τζαζ, αλλά με ρίζες στα λαϊκά ερεθίσματα του Μενιδίου, η LOU συνδυάζει συνειδητά τα genres (Electro, Trap, Pop, Reggaeton) για να δημιουργήσει έναν ήχο που είναι αβίαστος και λειτουργεί ως μέσο έκφρασης των ταυτοτικών της αγώνων.
Δημιουργώντας ανάμεσα στην Αθήνα και το Βερολίνο, η LOU εντοπίζει τα ταξικά κενά και τις αντιθέσεις, ενώ τονίζει πως η αλήθεια της είναι η μόνη της «τεχνική» για να μένει κόντρα στο safe και το συντηρητικό.
Στο επίκεντρο της δουλειάς της βρίσκεται το ρηξικέλευθο project “Queering Kagkouras”, το οποίο φέρνει στο φως όσα κρύβονταν στη σκιά, ξεφεύγοντας από την ετεροκανονική σκέψη. Μέσα από τα singles “COSTA RICA” και “EXEI TALENTO” (Διάβασε το δελτίο τύπου), η LOU μιλά για την σεξουαλική έλξη που προκαλεί η κοινωνικό – ταξική διαφορά, βρίσκοντας έμπνευση ακόμη και στη φιγούρα της Μαρίας Κάλλας.
Η LOU μας μίλησε για τη μάχη της με τον εσωτερικευμένο μισογυνισμό στην Trap/Rap σκηνή, το φορτίο του καλλιτέχνη που ξύνει πληγές και το μήνυμα που στέλνει στους νέους του Young People.GR: “…να βρουν σε τι είναι καλοί και απλά να το κάνουν, χωρίς να είναι αυστηρά με τους εαυτούς τους”.
Φωτογραφίες: Μαρίας Κουτρουμπή
Η συνέντευξη με την alternative pop / trap καλλιτέχνιδα LOU
Πώς ορίζεις τη µουσική στη ζωή σου; Είναι ένα µέσο έκφρασης των ταυτοτικών σου αγώνων, ένα εργαλείο για την κοινωνικοπολιτική αλλαγή, ή ένας τρόπος να επαναπροσδιορίσεις το τι είναι «ποπ» σήµερα;
Νοµίζω τώρα που το σκέφτοµαι κάνω όλα τα παραπάνω χωρίς όµως να είναι σκοπός. Βγαίνει αβίαστα.
Είσαι µια καλλιτέχνιδα που ζει και δηµιουργεί ανάµεσα στο Βερολίνο και την Αθήνα. Ποια συγκεκριµένα στοιχεία της ζωής των εργατικών – λαϊκών στρωµάτων της Αθήνας είναι αδύνατον να βρει κανείς στο Βερολίνο, και πώς αυτά τα ταξικά βιώµατα περνούν στη µουσική σου;
Το Βερολίνο παρέχει fundings, free music classes και πολλά educational programs, κάτι που δεν έχουµε στην Ελλάδα. Βέβαια, φέτος έγιναν πολλές περικοπές οπότε δεν ξέρει κανείς πως θα αντηχήσει αυτό στην κουλτούρα του Βερολίνου ως µία σημαντική Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα τέχνης.
Το «Queering Kagkouras» είναι ένα ακαδηµαϊκό project που έγινε περφόρµανς και πλέον µουσική. Ποιο κοινωνικό κενό πιστεύεις ότι έρχεται να καλύψει αυτό το project, και ποια µεγάλη συζήτηση θέλεις να ανοίξει;
Δεν είναι σκοπός του project να καλύψει κάποιο κενό αλλά να βγάλει από την σκιά κάτι που κρυβόταν και να το φέρει στο φώς. Με το πρότζεκτ µου µιλάω για αυτά που ξεφεύγουν από τις νόρµες και εκφράζω ένα τρόπο σκέψεις που ξεφεύγει από τον ετεροκανονικό.
Ποια είναι η µεγαλύτερη πρόκληση που αντιµετώπισες ως γυναίκα καλλιτέχνης που αποδοµεί την πατριαρχία στο πιο σεξιστικό genre (την τραπ – ραπ), και ποιο είναι το όραµά σου για τη γυναικεία εκπροσώπηση σε αυτή τη σκηνή;
Οµοφοβία, µισογυνισµός εσωτερικευµένος και εξωτερικευµένος. Να δω κολάµπ Κίµι µε Γκέτο Κουίν.
Μέσα από τη µουσική σου, στοχεύεις στην προβολή του τρόπου ζωής, της ηθικής, της µόδας και της οικονοµικής κατάστασης της κοινότητάς σου. Ποιο φορτίο κουβαλά ένας νέος καλλιτέχνης που προσπαθεί να εκφράσει αυτήν την κοινωνικοπολιτική διάσταση στην Ελλάδα;
Το ότι έρχεται πολύ κοντά µε το τραύµα του. Triggering και ξύνει πληγές.
Η KIKI MUSIC δηλώνει ότι έρχεται να ταράξει τα νερά µε non – conforming καλλιτέχνες. Ποια κοινή ιδεολογική γραµµή συνδέει εσένα µε τη φιλοσοφία της KIKI MUSIC και το µήνυµα «YOU ONLY LIVE 9 TIMES»;
Είµαστε γάτες µαύρες, άσπρες και σκύλες αν χρειαστεί.
Η δισκογραφική σου λέει ότι διαλύει τα genres (electro, trap, pop) για να φτιάξει κάτι δικό της. Ποιο είναι το δικό σου «µουσικό χάος» – δηλαδή, ποια genres µπλέκεις και διαλύεις συνειδητά για να πετύχεις τον ήχο που θέλεις;
Είµαι µουσικός µε ακαδηµαϊκές σπουδές στο κλασικό πιάνο και στην τζαζ. Από την άλλη τα ερεθίσµατά µου είναι και λαϊκά καθώς µεγάλωσα στο Μενίδι από µια συντηρητική αρβανίτικη οικογένεια.
Η LOU πειραµατίζεται και δεν τη νοιάζει τι «παίζει» τώρα, αλλά τι νιώθει. Ποια είναι η τεχνική σου για να διατηρείς αυτήν την καλλιτεχνική αυθεντικότητα και να µένεις «κόντρα σε κάθε τι safe και συντηρητικό»;
Δεν έχω τεχνική. Είσαι αυθεντικός η όχι.
Το “COSTA RICA” χαρακτηρίζεται ως ένα αναπάντεχο Alt Reggaeton bop. Γιατί επέλεξες αυτό το genre – ένα είδος που παραδοσιακά συνδέεται µε τη λάτιν κουλτούρα – για να εγκαινιάσεις την προσθήκη σου στην KIKI MUSIC και ποιο είναι το κυρίαρχο συναίσθηµα ή η ενέργεια που θες να απελευθερώσει στον ακροατή;
Είναι απλό. Γνώρισα στο Βερολίνο το κορίτσι από Κόστα Ρίκα, πήγαµε για ένα ποτό και µετά για άλλο ένα. Την µουσική µου την αφήνω στο καθένα να την κάνει experience όπως γουστάρει.
Το “EXEI TALENTO” θέτει ένα κεντρικό, ρηξικέλευθο ερώτηµα: Πώς γίνεται η κοινωνικο – ταξική διαφορά να γοητεύει τόσο πολύ σεξουαλικά; Πού βρίσκεις την έµπνευση για αυτή τη σύνδεση, και πώς σχολιάζει η broken reggaeton αυτήν την «απαγορευµένη» έλξη;
Δεν είναι απαγορευμένη έλξη νομίζω. Είναι ενδιαφέρουσα και fun αν και σε µμερικές περιπτώσεις μπορεί τοξικ. Μου αρέσουν οι αντιθέσεις και µε εμπνέει οτιδήποτε πάει από το 1 στο 7 χωρίς να περνάει το 2,3,4,5,6.
Το τραγούδι είναι µια ωδή «σε εκείνη που προέρχεται από τα χαµηλά και µε το ταλέντο της και τη σκληρή δουλειά της, γοητεύει τους πάντες». Ποιο είναι αυτό το «ταλέντο» που ξεπερνά τις ταξικές αντιθέσεις, και ποια πρόσωπα ή ιστορίες ενέπνευσαν αυτή τη φιγούρα;
Η Μαρία Κάλλας.
Το “EXEI TALENTO” αποτελεί το επόµενο κεφάλαιο στο project “Queering Kagkouras”. Ποια νέα διάσταση προσθέτει αυτό το κοµµάτι στο project, σε σχέση µε το “COSTA RICA”, και πώς συνδέεται µε το υπαρξιακό ερώτηµα: «Γέννησε ο Κάγκουρας το Queer ή το Queer γέννησε τον Κάγκουρα;»
Δεν ξέρω πια νέα διάσταση προσθέτει, εγώ απλά είμαι true, λέω αυτά που θέλω να πω. Νομίζω δεν έχει σημασία ποιο γέννησε ποιο αλλά ο συνδυασμός τους.
Η µουσική σου και οι στίχοι σου είναι γεµάτοι εικόνες που σπάνε νόρµες (π.χ. «Γαλλίδα αριστοκράτισσα» που µιλά για «κωλάρα»). Πόσο συνειδητή είναι η χρήση της υπερβολής και της ποπ αναφοράς για να περάσεις ένα κοινωνικοπολιτικό µήνυµα;
Δεν µε βρίσκω υπερβολική, δεν σκέφτομαι πολύ για να γράψω lyrics, τα βιώματα µου είναι οι αφηγήσεις των τραγουδιών µου.
Ποιο είναι το µήνυµα που θα ήθελες να δώσεις στους νέους αναγνώστες του Young People.gr, που αναζητούν τρόπους να εκφράσουν τη δική τους ταυτότητα και να µιλήσουν για τις αντιφάσεις που βιώνουν;
Να βρουν σε τι είναι καλοί, µμουσική, ποίηση, φωτογραφία, ζωγραφική και απλά να το κάνουν χωρίς να είναι αυστηρά µε τους εαυτούς τους.
Video Lou – “Έχει Ταλέντο” & “COSTA RICA“
Μπορείς να στριμάρεις τώρα το “Έχει ταλέντο” στις streaming πλατφόρμες:
Διάβασε το δελτίο τύπου για το “Έχει ταλέντο”
Instagram Lou
*Σημείωση: Για την πραγματοποίηση της συνέντευξης με την Lou συνεργάστηκαν: Στην επιμέλεια και στην σύνταξη των ερωτήσεων η ομάδα έκφρασης και υλοποίησης.
Ευχαριστούμε την Lou, και την Κατερίνα Π. Τριχιά υπεύθυνη επικοινωνίας και την δισκογραφική εταιρία KIKI MUSIC για την συνέντευξη.
Μας Είπαν...>/
Καραμίχος, Περισσότερα...
Παπαδοπούλου, Περισσότερα...Ρίξτε Μια Ματιά...>/
Η Ελεάνα Παπαϊωάννου αποτελεί μία από τις πλέον αναγνωρίσιμες και αγαπημένες φωνές της ελληνικής μουσικής σκηνής. Με έναν προσωπικό ήχο που
Διαβάζονται Τώρα…
Ο Γιάννης Ξανθόπουλος διαθέτει μια από τις πιο χαρακτηριστικές και ώριμες φωνές νέων καλλιτεχνών
-
Η Ελεάνα Παπαϊωάννου αποτελεί μία από τις πλέον αναγνωρίσιμες και αγαπημένες φωνές της ελληνικής
Ροή Δημοσιεύσεων
Ενδιαφέρον Θέματα...>/
Η παράσταση «Μνήμη - Λήθη» σε κείμενα του Δημήτρη Δημητριάδη, διερευνά τη σχέση του Ανθρώπου με
Francis Albert Sinatra, (Frank Sinatra) έχει χαρακτηριστεί από τους θαυμαστές του ως η “φωνή”.
