Δεν ξέρω από πού έχει δημιουργηθεί αυτή η ψευδαίσθηση περί ευκολίας των εξεταστικών εξ’ αποστάσεως, γνωρίζω όμως καλά, ότι είναι εντελώς το αντίθετο. Έξω από τον χορό… πολλά τραγούδια λένε.
Εξεταστική εξ’ αποστάσεως = διπλό άγχος
Από μόνη της, η εξέταση, πρόκειται για μια διαδικασία που επιφέρει άγχος στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, είτε αυτό είναι πολύ είτε είναι λίγο. Αν το άγχος στη διά ζώσης μορφή της, περιλαμβάνει και το να ακούσεις το ξυπνητήρι το πρωί (ΑΝ κοιμηθείς και δεν ξενυχτήσεις διαβάζοντας) ή να φτάσεις εγκαίρως στο αμφιθέατρο, στην online της έκδοση, έχεις να αντιμετωπίσεις χίλιες δυο ανησυχίες παραπάνω. Ποιες είναι αυτές; Αν θα κάνει διακοπή ρεύματος λίγο πριν τη λήξη της προθεσμίας υποβολής, αν το ίντερνετ θα κολλήσει, αν ο καθηγητής θα δώσει τον απαιτούμενο χρόνο (-και δεν σου βάλει 100 ερωτήσεις σε 50 λεπτά- γίνεται συχνά!), αν το σύστημα θα ανοίξει στην ώρα του (γιατί μπορεί να δίνετε το μάθημα και πάνω από 600 φοιτητές την ίδια ώρα), να μην τύχει να μπει κανένας άλλος στο σπίτι στο ίντερνετ εκείνη την ώρα, να μη σου κάνει νούμερα ο πάροχος και άλλα πολλά.
Η ευκολία παιδιά ποια είναι; Να δίνω με τις πυτζάμες μου από το σπίτι; Το να έχω ανοιχτά βιβλία και σημειώσεις; Πραγματικά δεν καταλαβαίνει κανένας που δεν το έχει περάσει, τι σημαίνει δίνω μάθημα με ανοιχτά τα βιβλία. Όταν η ύλη ξεπερνάει τις 500 σελίδες, αν είσαι αδιάβαστος ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ να βρεις απάντηση μέσα στο χάος. Τόσο απλά τα πράγματα. Ένας αδιάβαστος μπορεί να απαντήσει με σιγουριά όλες τις ερωτήσεις που θα έχει η εξέταση; Δοκιμάστε το κι αν τα καταφέρετε, στείλτε μου ένα μήνυμα!
Καθηγητές, γραμματείες, πρόεδροι : Αυτή η μάστιγα
Αν στα αμφιθέατρα ήταν μια φορά αυταρχικοί, από την καρέκλα του σπιτιού τους δεν είναι δέκα, είναι εκατό φορές. Θέματα βγαλμένα από το κεφάλι τους, που δεν έχουν καμία σχέση με την ύλη είναι ένα φαινόμενο καθημερινό, συνηθισμένο και αισχρό από μόνο του. Το χρονικό περιθώριο όμως θα έπρεπε να ορίζεται και να είναι το ίδιο για όλα τα μαθήματα.
Γραμματείς, πρόεδροι και φαρισαίοι σφυρίζουν αδιάφορα και δεν δίνουν λύση καμιά. Για την ακρίβεια τις περισσότερες φορές δεν μπαίνουν καν στον κόπο να διαβάσουν (όχι να απαντήσουν) τα μηνύματα στο ηλεκτρονικό τους ταχυδρομείο. Το αποτέλεσμα φαίνεται περίτρανα στις βαθμολογίες. Το λεγόμενο τσουβάλιασμα, δεν είναι απλά της μόδας, είναι must φορεμένο αξεσουάρ. Δεν τους νοιάζει αν 200 φοιτητές έχουν γράψει καλά. Οι βαθμοί είναι όμοιοι με τυχερού παιχνιδιού και φυσικά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι αυτό. Δεν τους ενδιαφέρει αν εσύ κόπιασες, αν χάλασες ώρες ατελείωτες να βγάλεις την ύλη (που οι ίδιοι έβαλαν αλλά μπορεί να μην εξέτασαν ποτέ).
Δεν τους ενδιαφέρει το ότι ο μέσος όρος σου, μετράει για το έρημο το μεταπτυχιακό που σχεδιάζεις, αν παρέλαβες το σύγγραμμα μετά την ημερομηνία της εξέτασης, αν έπεσε το ρεύμα (που δεν το πιστεύουν ούτε με χαρτιά αποδεικτικά από την αρμόδια υπηρεσία), αν έκλαψες, αν απογοητεύτηκες. Δεν τους ενδιαφέρει τίποτα. Είναι μια χαρά στις θέσεις τους, βγάζοντας τα κόμπλεξ τους σε ανθρώπους που δεν φταίνε σε τίποτα και μάλιστα πληρώνονται αδρά γι’ αυτό. Εγώ γιατί αξιολογούμαι αλλά αυτοί ποτέ όχι; Έλα ντε!
Γι’ αυτό πριν πείτε ότι η εξεταστική εξ’ αποστάσεως είναι εύκολη, καλό θα ήταν να αναλογιστείτε όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με την χώρα που ζούμε. Όχι δεν επέλεξα να πάρω πτυχίο εν μέσω πανδημίας, ούτε να δώσω τα τελευταία μου μαθήματα μέσω ενός υπολογιστή, ούτε τον τρόπο εξέτασης. Επέλεξα όμως να κάνω την προσπάθειά μου και ζητώ να τη σεβαστούν. Για μια φορά ας σεβαστούν τα όνειρα των παιδιών που έχουν απέναντί τους.
Δεν είναι ρόδινη η εξεταστική από το σπίτι σου. Δυσκολότερη είναι. Αν δεν το ζεις, μην εκφέρεις άποψη. Καλό κουράγιο σε όλους τους φοιτητές!