Η Δέσποινα Ραφαήλ είναι ανερχόμενη τραγουδίστρια της καλής Ελληνικής λαϊκής και Έντεχνης μουσικής Σκηνής. Μέσα από την συνέντευξή της μας αναφέρει τι την παρακίνησε να ασχοληθεί με την μουσική αλλά και ποιοι δικοί της άνθρωποι ήταν και είναι δίπλα της. Μας αποκαλύπτει πως από την εφηβεία της άκουγε από Ξαρχάκο, Πόλυ Πάνου, Καζαντζίδη, Κουμιώτη… έως και Queen, Pink Floyd, Scorpions…
Η μουσική για την Δέσποινα Ραφαήλ όπως λέει η ίδια: “είναι βαθιά εσωτερική ανάγκη, είναι μέσο επικοινωνίας με τον εσωτερικό κι εξωτερικό μου κόσμο θα έλεγα ακόμη ότι είναι και μέσο ψυχανάλυσης…” Μας μιλά για την συμμετοχή της στον δίσκο με τίτλο “Ένας καιρός αντάρτης” και κλείνοντας στέλνει τα δικό της μήνυμα προς τους αναγνώστες του Young People.gr
Διαβάστε την συνέντευξη της Δέσποινας Ραφαήλ
Από μικρή ασχολήθηκες με τη μουσική;
Η μουσική ήταν πάντοτε ένα από τα βασικότερα κομμάτια της ζωής μου. Θυμάμαι από πολύ μικρή ηλικία τον εαυτό μου, συνεχώς με ένα τραγούδι στα χείλη. Παρ’ όλα αυτά, η σοβαρή κι επαγγελματική μου ενασχόληση ξεκίνησε στα δεκαοχτώ μου χρόνια.
Τι σε παρακίνησε να ασχοληθείς με τη μουσική; Όπως γνωρίζω ήδη είσαι απόφοιτος της φιλοσοφικής σχολής.
Είμαι κοντά στην αποφοίτηση, είμαι στο τελευταίο έτος. Ο πατέρας μου, ως φιλόμουσος και πρώτος μου θαυμαστής έπαιξε πολύ βασικό ρόλο στην επιλογή μου να ασχοληθώ με τη μουσική. Με στήριξε πολύ, μαζί με τη μητέρα μου φυσικά. Ένας φίλος του, μουσικός, έτυχε μία μέρα να με ακούσει και θεώρησε καλό να με συστήσει σε έναν γνωστό του μουσικό παραγωγό, τον Μωυσή Ασέρ. Έτσι κι έγινε λοιπόν! Ήταν μία σημαντική ώθηση αυτή για μένα.
Σαν έφηβη τι μουσική συνήθιζες να ακούς;
Αγαπούσα πάντοτε τη λαϊκή μουσική. Συνήθιζα να ακούω Μοσχολιού, Πόλυ Πάνου, Καζαντζίδη, Κουμιώτη, αλλά και τους πιο σύγχρονους, Αλεξίου, Μητροπάνο, Νταλάρα. Από συνθέτες μου άρεσε να ακούω περισσότερο Ζαμπέτα, Ξαρχάκο, Χατζηδάκη, Θεοδωράκη, Κουγιουμτζή, Λοΐζο. Βέβαια, επειδή ο πατέρας μου φρόντιζε η δισκοθήκη μας να είναι πλούσια, συνήθιζα πολλές φορές να ακούω (και να τραγουδώ ενίοτε) και ροκ (Queen, Pink Floyd, Scorpions κτλ), αλλά και τζαζ (Ella Fitzgerald, Billie Holiday, Sarah Vaughan, Amy Winehouse). Φυσικά, όταν τύχαινε να ερωτεύομαι κάθε τρεις και λίγο, όπως άλλωστε συνηθίζεται στα εφηβικά μας χρόνια, καθόμουν με τις ώρες στο youtube ακούγοντας ξένες μπαλάντες , όπως επίσης και πολλά soundtracks από ξένες, αισθηματικές ταινίες.
Άρα, τι είναι η μουσική για σένα;
Η μουσική για μένα είναι βαθιά εσωτερική ανάγκη, είναι μέσο επικοινωνίας με τον εσωτερικό κι εξωτερικό μου κόσμο θα έλεγα ακόμη ότι είναι και μέσο ψυχανάλυσης. Είσαι χαρούμενος; Λες,“ας ακούσω ένα τραγουδάκι να το γιορτάσω”. Είσαι λυπημένος, απογοητευμένος; Θα αναζητήσεις τραγούδια με τους στίχους των οποίων θα προσπαθήσεις να ταυτίσεις την εκάστοτε συναισθηματική σου κατάσταση. Κι αφού, λοιπόν, συμβεί αυτή η ταύτιση, στη συνέχεια επέρχεται η παρηγοριά και η λύτρωση. Σκεφτείτε πόσο προνομιούχος είναι ο μουσικός, ο τραγουδοποιός ή ο τραγουδιστής ως προς αυτό.
Ο μουσικός είναι ευλογημένος γιατί έχει τη δυνατότητα να παραγάγει δική του μουσική ή να αναπαραγάγει ο ίδιος συνθέσεις άλλων και να αυτοσχεδιάσει πάνω σε αυτές. Ο τραγουδοποιός μπορεί να αποτυπώσει βαθύτερες σκέψεις και προβληματισμόυς σε δικούς του στίχους και μελωδία. Ο τραγουδιστής έχει το χάρισμα να ερμηνεύει και μέσω της φωνής του να επικοινωνεί τα συναισθήματά του και τις ιδέες που προβάλλει ένα τραγούδι. Αυτό, βέβαια, συμβαίνει και με τις υπόλοιπες τέχνες αντίστοιχα. Γενικότερα, πάντως, δεν δύναμαι να φανταστώ έναν κόσμο χωρίς μουσική. Νομίζω είναι ανάσα, είναι ζωή για όλα τα πλάσματα της φύσης.
“Στο εγγύς μέλλον, σκέφτομαι να σπουδάσω πιο συστηματικά μουσική, καθώς θεωρώ πιο ολοκληρωμένο έναν τραγουδιστή που γνωρίζει μουσική”
“Δέσποινα Ραφαήλ”
Στη σύγχρονη εποχή, με όλα τα προβλήματα που ζούμε, πόσο εύκολο είναι για έναν νέο καλλιτέχνη να προωθήσει τη δουλειά του;
Δυστυχώς δεν είναι καθόλου εύκολο. Δεν πιστεύω, όμως ότι ήταν και ποτέ. Κάθε εποχή έχει τις δυσκολίες της, απλώς αυτές μπορεί να είναι διαφορετικής φύσεως. Στη σημερινή εποχή, πάντως, θεωρώ ότι το ραδιόφωνο, έτσι όπως είναι διαμορφωμένο, αποτελεί τροχοπέδη στην προώθηση νέων καλλιτεχνών.
Είναι τραγικό να ακούς από το πρωί μέχρι το βράδυ να παίζουν οι ίδιες και οι ίδιες playlists, με τους ίδιους, όχι μόνο σε έναν σταθμό, αλλά σε όλους τους μεγάλους, τουλάχιστον, σταθμούς. Όσο πιο δεύτερης ποιότητος είναι ένα τραγούδι, τόσο πιο συχνά παίζεται για να αποτυπωθεί στο μυαλό των ακροατών και να γίνει τελικά αρεστό- μόνο και μόνο επειδή το τραγουδάει ένα μεγάλο όνομα. Κι έτσι, παραμένουν στην αφάνεια νέες δισκογραφικές δουλειές – διαμάντια και νέοι καλλιτέχνες που έχουν πολλά να προσφέρουν στην ελληνική μουσική.
Από την άλλη πλευρά, με δεδομένο ότι δεν υπάρχουν πλέον παραγωγοί να στηρίξουν οικονομικά ένα καινούργιο μουσικό πόνημα, ο καλλιτέχνης οφείλει να γίνει ο ίδιος παραγωγός· να φτιάξει, για παράδειγμα ένα δίσκο ή να διαφημίσει τη δουλειά του με αποκλειστικά δικά του έξοδα, γεγονός που μπορεί να καταστήσει ολόκληρη τη διαδικασία χρονοβόρα, καθώς ο ίδιος αποσπάται από τη δημιουργία που είναι και η βασική του προτεραιότητα.
Μίλησέ μας λίγο για την συμμετοχή σου στο άλμπουμ με τίτλο «Ένας καιρός αντάρτης». Ποια είναι τα συναισθήματά σου για αυτή την συμμετοχή.
Ήταν για μένα μεγάλη τύχη να συμμετέχω σε ένα τέτοιο άλμπουμ, ανάμεσα σε τόσο σπουδαίους καλλιτέχνες. Μόνο χαρά και πλήρωση θα μπορούσα να αισθάνομαι. Νομίζω ότι είναι μία από τις πιο δυνατές δισκογραφικές συμμετοχές μου στην μέχρι τώρα πορεία μου. Γι’ αυτό, θα ήθελα να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου τη Βέρα Βασιλείου-Πέτσα και τον Αντώνη Παπαγγελή για τις δύο υπέροχες, αισθαντικές μπαλάντες που μου εμπιστεύθηκαν.
Τι σου έκανε περισσότερο εντύπωση από αυτή την διαδικασία;
Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η οργάνωση που υπήρχε. Η ποιήτρια-στιχουργός Βέρα Βασιλείου-Πέτσα κατάφερε να συντονίσει με άριστο τρόπο τόσους συντελεστές- συνθέτες και ερμηνευτές- κάτι που είναι πολύ δύσκολο και χρονοβόρο.
Είναι νομίζω αρκετά σπάνια η περίπτωση να υπογράφει ένας μόνο ποιητής- στιχουργός τους στίχους ενός δίσκου και να συνθέτουν και να τραγουδούν πολλοί. Είναι μεγαλύτερος ο κίνδυνος, κατά την άποψή μου, να προκύψει ένα ανομοιογενές μουσικό αποτέλεσμα, κάτι που αναμφισβήτητα δε συνέβη εδώ.
Μετά την ολοκλήρωσή του, είσαι ικανοποιημένη από την δική σου παρουσία;
Είμαι πολύ ικανοποιημένη. Πολλές φορές, βέβαια, πάντα υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μου η σκέψη ότι θα μπορούσα να δώσω περισσότερα και να επιτύχω ένα ακόμα καλύτερο αποτέλεσμα.
Το άλμπουμ ολοκληρωμένα γιατί θα το ήθελες να το περιλάβεις στην δική σου δισκοθήκη και φυσικά και εμείς.
Πιστεύω ότι το άλμπουμ “Ένας καιρός αντάρτης”, αποτελεί μία άρτια δισκογραφική δουλειά από πολλές απόψεις. Πρώτα απ’ όλα, ο στίχος διαφοροποιείται και κρατά σε ένα συνεχές ενδιαφέρον τον ακροατή. Άλλες φορές είναι πολιτικοκοινωνικός, άλλες ερωτικός, ενώ κάποιες φορές είναι δυνατόν να συνυπάρχουν αρμονικά μέσα του και τα δύο αυτά στοιχεία. Θα έλεγα ότι είναι άκρως αντιπροσωπευτικός της σύγχρονης εποχής και ότι θίγει καίρια πολιτικά, κοινωνικά και προσωπικά, πανανθρώπινα ζητήματα.
Από την άλλη πλευρά, ο σπουδαίος Χρήστος Λεοντής και οι νεότεροι, σημαντικοί συνθέτες, Μανόλης Ανδρουλιδάκης, Νεοκλής Νεοφυτίδης και Αντώνης Παπαγγελής, έχουν επιτύχει με τις μελωδίες τους να αναδείξουν ακόμα περισσότερο το στίχο και να τον χρωματίσουν, όπως του αρμόζει. Όσο για τους τραγουδιστές που συμμετέχουν, πιστεύω ότι οι ερμηνείες μιλούν από μόνες τους.. Είναι, επομένως ένας δίσκος, στον οποίο- ακόμα κι αν δεν λάμβανα μέρος εγώ η ίδια- σαν απλή ακροάτρια, σίγουρα θα τον περιελάμβανα στην δισκοθήκη μου και θα τον συνιστούσα ανεπιφύλακτα σε όλους, όπως άλλωστε τον συνιστώ και τώρα
Ποιοι καλλιτέχνες είναι για εσένα πρότυπα; Ανάφερέ μας 2-3 δίσκους που σου έχουν κάνει εντύπωση.
Αγαπώ τη Μοσχολιού και τον Μπιθικώτση για τη δωρικότητα και την αυθεντικότητα της ερμηνείας τους. Αγαπώ συνθέτες, όπως ο Τσιτσάνης, ο Καλδάρας, ο Μητσάκης, ο Ζαμπέτας, που με μια τους μελωδία, πλάθουν χίλιες εικόνες. Αγαπώ τον Κουγιουμτζή και τον Λοϊζο για το ήθος τους και τον βαθύ λυρισμό των συνθέσεών τους. Σε γενικές γραμμές, καλλιτέχνης- πρότυπο για μένα είναι αυτός που στην καθημερινότητά του στέκει ταπεινός και λέει λίγα και στην τέχνη του εννοεί πολλά.
Οι δίσκοι που με έχουν αγγίξει βαθιά είναι πολλοί, ενδεικτικά όμως θα ανέφερα τον “Άγιο Φεβρουάριο” του Μούτση και του Ελευθερίου, “Το τραγούδι του νεκρού αδελφού” του Θεοδωράκη και το “Νυν και αεί” του Ξαρχάκου και του Γκάτσου.
Πώς θα ήθελες να εξελιχθεί η μουσική σου;
Αυτό που θα ήθελα πολύ να πετύχω είναι να δώσω ένα καινούργιο, ξεχωριστό στίγμα στο χώρο του τραγουδιού. Να διαμορφώσω, δηλαδή, μία μοναδική προσωπική ταυτότητα που να μη μοιάζει με καμία άλλη. Θέλω όταν κάποιος ακούει τη φωνή μου, να την αναγνωρίζει αμέσως. Να λέει: “Αυτή είναι η Δέσποινα Ραφαήλ”.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια και πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια;
Αν και μου αρέσει να ονειρεύομαι και να δημιουργώ πολλά πιθανά, μελλοντικά σενάρια στο μυαλό μου, δεν μπορώ να φανταστώ ακριβώς πώς θα είμαι σε δέκα χρόνια από τώρα. Σίγουρα θα είμαι πιο έμπειρη και πιο κατασταλαγμένη. Με ενδιαφέρει περισσότερο, εντούτοις, να χτίσω ένα, όσο γίνεται, πιο στέρεο παρόν επιτυγχάνοντας κάθε μέρα μικρούς κι εφικτούς στόχους.
Στο εγγύς μέλλον, σκέφτομαι να σπουδάσω πιο συστηματικά μουσική, καθώς θεωρώ πιο ολοκληρωμένο έναν τραγουδιστή που γνωρίζει μουσική. Τέλος, αυτόν τον καιρό, ετοιμάζω προσωπικό δίσκο σε μουσική Βαγγέλη Μαχαίρα, ο οποίος αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα.
Ποιο μήνυμά θα ήθελες να στείλεις στους φίλους αναγνώστες του Young People.gr
Να αγαπούν, να ερωτεύονται, να δημιουργούν, να πραγματοποιούν τα όνειρά τους και να μην αφήνουν κανένα να τους αποθαρρύνει και να τους απομακρύνει από τους στόχους τους. Να μη σταματούν ποτέ να αγωνίζονται για κάτι καλύτερο,,, γενικώς να ΖΟΥΝ!
Βίντεο Δέσποινας Ραφαήλ
Σημείωση: Για την ολοκλήρωση της συνέντευξης της ερμηνεύτριας Δέσποινας Ραφαήλ συνεργάστηκαν: στην σύνταξη των ερωτήσεων η Ειρήνη Κουκουσούλη και στην επιμέλεια η ομάδα Έκφρασης και Υλοποίησης. Ευχαριστούμε την Ερμηνεύτρια Δέσποινα Ραφαήλ για την πραγματοποίηση της συνέντευξης.