Ο Γιώργος Λάγιος μέσα από την συνέντευξή του για το Young People.gr, μας μιλά για το πόσο δύσκολο είναι για έναν ψυχοθεραπευτή να διαχειριστεί τα θέματα που προκύπτουν από την επαγγελματική, στην προσωπική του ζωή, αλλά και το πόσο σημαντικό είναι να αναπτύξουμε ουσιαστική σχέση με τον ίδιο μας τον εαυτό, έτσι ώστε να αποκτήσουμε μια δυναμική προσωπικότητα. Ξεκίνησε τις σπουδές του από τον τομέα Διοίκηση Επιχειρήσεων, στην πορεία υπήρξε σύμβουλος Χρηματιστηριακών Επιχειρήσεων.

Το 2013 ίδρυσε τον Μ.Κ.Ο “ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΙ” την πρώτη ηλεκτρονική πλατφόρμα αλληλεγγύης και συνεισφοράς για ανθρώπους που βρίσκονται σε δεινή κατάσταση. Παρακολούθησε μεταπτυχιακό πρόγραμμα Κλινικής Ψυχολογίας, βραβεύτηκε για τις δράσεις του ενώ κυκλοφόρησε και δυο βιβλία ψυχολογίας. Το πρώτο με τίτλο “Εσύ θα σε επέλεγες για γονιό σου;” και το δεύτερο “Μέσα στο μυαλό σου”. Είναι καθηγητής Ψυχοσεξουαλικής θεραπείας σε ακαδημαϊκό επίπεδο και παράλληλα συνεχίζει το ερευνητικό του έργο με θέμα την “ερωτική επιθυμία” στο πλαίσιο του διδακτορικού του. Περισσότερα στο web site: https://georgelagios.gr/

Διαβάστε την συνέντευξη του Γιώργου Λάγιου

Στο βιογραφικό σου αναφέρεις “την ανάγκη σου να έρθεις σε επαφή με μια πιο ανθρώπινη πλευρά της ζωής”. Υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο γεγονός που σε επηρέασε, ή ήταν ένα γενικότερο σύνολο των καταστάσεων που ζούσες;

Έχοντας διατελέσει πρόεδρος του φιλανθρωπικού οργανισμού «Μοιράζομαι» για αρκετά χρόνια, συνάντησα αμέτρητες ιστορίες που έκρυβαν από πίσω αρκετό πόνο. Κάθε μέρα προσπαθούσα να αντιληφθώ την έννοια της ευγνωμοσύνης για αυτά που έχουμε. Πολύ συχνά λέμε ότι υπάρχουν και πολύ χειρότερα από αυτά που ζούμε, όμως δεν το νιώθουμε όσο πρέπει. Η ψυχοθεραπεία πολλές φορές έρχεται αντιμέτωπη με αληθινό πόνο που δεν έχουμε βιώσει ποτέ εμείς οι ίδιοι.

Όσο υψηλή και να είναι η ενσυναίσθηση ενός θεραπευτή ίσως ποτέ δεν μπορεί να νιώσει πραγματικά τι μπορεί να έχει περάσει κάποιος άλλος. Μπορεί να το αντιληφθεί, μπορεί να το αναγνωρίσει, όμως δεν μπορεί να το αισθανθεί. Μέσα σε μία ζούγκλα στην οποία κανένας δε μας καταλαβαίνει, ποτέ δεν μας βλέπει κανείς πραγματικά για αυτό που είμαστε, τρέχοντας να προλάβουμε τις υποχρεώσεις μας και να γίνουμε αυτό που θέλουν οι άλλοι ή οι γονείς μας, ξεχνάμε να ρωτήσουμε τον εαυτό μας τι πραγματικά θέλει.

Σχεδόν λειτουργούμε σα ρομπότ, σε ένα περιβάλλον προεπιλεγμένων αποφάσεων. Έχουμε συνηθίσει πλέον ακόμα και από τις ειδήσεις που βλέπουμε να ακούμε ακραία περιστατικά χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει. Έχουμε οικειοποιηθεί τον πόνο. Έχουμε οικειοποιηθεί την φτώχεια. Έχουμε οικειοποιηθεί την κακοποίηση.

Ακόμα και στο Instagram έχουμε δει τόσες πολλές φορές τα ίδια, που απλά κάνουμε swipe δεξιά χωρίς να απολαύσουμε 2 δευτερόλεπτα ένα ηλιοβασίλεμα. Η ανθρώπινη πλευρά της ζωής είναι η πλευρά που μας θυμίζει πώς είναι να είμαστε άνθρωποι με συναισθήματά και σκέψεις, πώς είναι να είμαστε ευάλωτοι, πώς είναι να είμαστε ερωτευμένοι, ενθουσιασμένοι και πώς να τα αναγνωρίζουμε αυτά σε άλλους ανθρώπους.

Πόσο εύκολο είναι για έναν ψυχοθεραπευτή να αποκτήσει την ιδανική, για τον ίδιο, ζωή;

Όπως έχω γράψει και στο βιβλίο μου πλέον δεν ψάχνουμε τις ιδιότητες, αλλά τους ανθρώπους. Υπάρχουν ψυχοθεραπευτές που υποκρίνονται, γιατί στην πραγματική τους ζωή δεν κάνουν ούτε τα μισά από αυτά που συμβουλεύουν. Για μένα η ιδανική ζωή είναι το να είμαι εναρμονισμένος με όλες μου τις ιδιότητες σε ένα πρόσωπο. Αυτό ανήκει στη  σφαίρα της επιτυχίας ενός ανθρώπου, να μην υποκρίνεται και να είναι ο εαυτός του, είτε δουλεύει είτε είναι στο σπίτι του, είτε είναι με φίλους, είτε είναι σε μία κοινωνική συνεύρεση. Όσο λιγότερο υποκρινόμαστε τόσο πιο απελευθερωμένοι γινόμαστε, κι αυτό είναι λυτρωτικό συναίσθημα.

Πόσο ψυχοθεραπευτικό μπορεί να είναι ένα βιβλίο; Θα μπορούσε να αποτελέσει την κινητήριο δύναμη, έτσι ώστε να ανακαλύψουμε περαιτέρω τον εαυτό μας;

Όποιος έχει διαβάσει αυτό το βιβλίο έχει παραδεχτεί που δεν είναι πλέον ο ίδιος άνθρωπος. Ο εαυτός μας έχει τόσες πολλές πτυχές οι οποίες εξελίσσονται με την πάροδο του χρόνου γι’ αυτό και δε σταματάμε ποτέ να μαθαίνουμε νέα πράγματα που έχουμε μέσα μας και δεν τα γνωρίζαμε. Συχνά η αφορμή για να ξεκλειδώσουν κάποιες νέες μας επιθυμίες και ικανότητες είναι ένας καινούργιος τρόπος ζωή, που θα μας επιτρέπει να αφεθούμε. Για να απολαύσουμε πρέπει να αφεθούμε και για να αφεθούμε πρέπει να νιώθουμε καλά με τον ίδιο μας τον εαυτό.

Ποιο είναι κατά την γνώμη σου το σημαντικότερο μέσο για να αναπτύξουμε μια δυναμική προσωπικότητα και να έχουμε εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας;

Θα ακουστεί σκληρό, όμως μόνο αν σκοτώσουμε τους γονείς μας, με την έννοια να απαλλαγούμε από την επιθυμία να τους ικανοποιήσουμε, τότε μόνο θα πατήσουμε γερά στις δικές μας σκέψεις. Για να εμπιστευτούμε τον εαυτό μας θα πρέπει να μας συμπαθούμε, κι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο μέσα από βαθύ αναστοχασμό και αυτοπαρατήρηση. Η προσωπική μας ανάπτυξή δε σταματάει ποτέ, γι’ αυτό και χρειάζεται τεράστια ταπεινότητα συγχρόνως με την υπερηφάνεια και ευγνωμοσύνη που αισθανόμαστε μετά από κάθε μας επίτευγμα.

Πολλές φορές μας θεωρούν δεδομένους. Ποιο είναι το λάθος που κάνουμε και πως θα μπορούσαμε να το διορθώσουμε;

Η λέξη δεδομένος είναι από τις χειρότερες λέξεις. Τα περισσότερα πράγματα συμβαίνουν όταν επαναπαυόμαστε κι αναφέρομαι σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας. Όταν ξέρουμε τι αξίζουμε όμως προσαρμοζόμαστε την ίδια στιγμή όταν αλλάζουν τα δεδομένα. Για παράδειγμα, όταν ένας σύντροφος μας θεωρεί δεδομένους, με τη έννοια πως όπως και να μας φερθεί εμείς θα είμαστε εκεί, τότε εμείς έχουμε δώσει λάθος νόημα στη σχέση μας. Το πρώτο πράγμα που κοιτάω σε έναν άνθρωπο είναι το πως κοιτάει ο ίδιος τον ίδιο του τον εαυτό.

Εάν λοιπόν γίνω δεδομένος σημαίνει ότι φταίω, γιατί δεν σέβομαι τον εαυτό μου. Όλοι έχουμε τις φοβίες μας και τις ανασφάλειές μας, όπως για παράδειγμα ότι θα μείνουμε μόνοι μας ή ότι δεν θα μας αγαπήσει ποτέ ξανά κάποιος, όμως όλ’ αυτά δεν είναι τίποτα παραπάνω από γνωστικές διαστρεβλώσεις. Ο άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του προσαρμόζεται ακαριαία. Οποιοσδήποτε βρίσκεται στη ζωή μας θα πρέπει να το κερδίζει κάθε μέρα είτε είναι φίλος, είτε είναι σύντροφος, είτε είναι οικογένεια.

Πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν τα πρότυπα και οι σχέσεις που καλλιεργούνται μέσα σε μια οικογένεια, έτσι ώστε να αναπτύξουμε υγιείς και ουσιαστικές σχέσεις ως ενήλικες;

Πολύ συχνά, αυτό που έχουμε παρατηρήσει να συμβαίνει στην δική μας οικογένεια όταν ήμασταν μικροί το επαναλαμβάνουμε εμείς όταν μεγαλώνουμε. Τόσο απλά. Ένα κορίτσι που βλέπει τη μαμά του να υπομένει την απιστία ή την κακοποίηση, ίσως φυσιολογικοποιήσει αυτή τη συμπεριφορά, όταν μεγαλώσει στη δική της σχέση.

Μερικές φορές δυστυχώς ακόμα και η κακοποίηση είναι κάτι που “ψάχνουν” οι άνθρωποι γιατί τη βίωσαν μέσα στο ίδιο τους το σπίτι και την θεωρούν το μοναδικό τρόπο για να αντιληφθούν την έννοια της αγάπης. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευθύνη από το να είσαι γονιός, γιατί πρέπει να δώσεις το παράδειγμα με αυτά που κάνεις κι όχι αυτά που λες.

Τα παιδιά παρατηρούν τα πάντα. Γι’ αυτό οι γονείς είναι προτιμότερο να χωρίζουν και να είναι ευτυχισμένοι, παρά να παραμένουν στο ίδιο σπίτι και να μαλώνουν κάθε μέρα. Στο κάτω-κάτω τα παιδιά θέλουν μόνο ένα πράγμα, να βλέπουν ευτυχισμένους γονείς που έχουν στόχους όνειρα και δεν ζουν μόνο για τα παιδιά τους. Τα παιδιά είναι πολύ πιο έξυπνα από εμάς, απλά εμείς ως γονείς στην πορεία χαλάμε τη δυναμική τους. Αντιστοίχως, αν είμαστε άξιοι γονείς μπορούμε να τα εκτοξεύσουμε και θα μάθουν να αγαπούν όλο τον κόσμο εφόσον αγαπούν τον εαυτό τους.

Ποιο μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στους νέους μέσω του Youngpeople.gr, με σκοπό να αποκτήσουν την ζωή που ονειρεύονται;

Να μην εμπιστεύονται όλα τα κλισέ γνωμικά που βλέπουν στα social media γιατί δεν έχουν τον παραμικρό αντίκτυπο στην πραγματική τους ζωή. Να φτιάξουν τα δικά τους γνωμικά, μέσα από τις δικές τους αληθινές σκέψεις. Ο μοναδικός περιορισμός για τα όνειρά μας είναι ο εαυτός μας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από το να ζεις στο τώρα χωρίς επίκριση για τίποτα.

Υπάρχει όμως ένα πράγμα που είναι επίσης υποχρεωτικό για την ευτυχία μας… να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας και να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Δεν φτάνει το να συζητάμε και να αναμασάμε το πόσο θέλουμε να αλλάξει κάτι. Δεν γεννιόμαστε επιτυχημένοι, ευτυχισμένοι και πλήρεις, φτάνουμε εκεί ο καθένας από το δικό του δρόμο και διαφορετικό πόνο. Δεν ξεπερνάμε τα προβλήματα με προσευχές, αλλά με πίστη στον εαυτό μας.

Δεν υπάρχει λοιπόν μεγαλύτερη επιβράβευση για οποιονδήποτε σκεπτόμενο και ηθικό άνθρωπο από το να μπορεί να λέει στον εαυτό του… «έκανα το καλύτερο που μπορούσα». Η συμβουλή μου είναι να κυνηγήσουν, να διεκδικήσουν, να προσπαθήσουν και κάποτε η προετοιμασία θα συναντήσει την ευκαιρία… και τότε θα σε ρωτήσει «Έκανες το καλύτερο που μπορούσες;»

Βίντεο Γιώργος Λάγιος

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΟΥ | Γιώργος Λάγιος

Σημείωση: Για την ολοκλήρωση της συνέντευξης του Γιώργου Λάγιου συνεργάστηκαν: Στην επιμέλεια η ομάδα Έκφρασης και Υλοποίησης ενώ στην σύνταξη των ερωτήσεων η Ιωάννα Καριώρη. Ευχαριστούμε τον Γιώργο Λάγιο για την συνέντευξη.