Η Τατιάνα Γκουσίν, με καταγωγή από την Μολδαβία, είναι αθλήτρια στο άλμα εις ύψος του ΓΣ Κηφισίας με προπονήτρια την Ιωάννα Σιώμου ενώ παράλληλα είναι κάτοχος πτυχίου δημοσιογραφίας. Από μικρή ασχολείται με τον αθλητισμό σημειώνοντας πολλές επιτυχίες τόσο σε πανελλήνιο όσο και σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο αγωνιζόμενη με τον εθνόσημο.

Στην συνέντευξη της μας μιλάει για το πώς προέκυψε ο αθλητισμός στην ζωή της καθώς και το πώς ήρθε στην χώρα μας και έλαβε της ελληνική υπηκοότητα. Παράλληλα μοιράζεται μαζί μας συνήθειες της καθημερινότητας της και μας εξομολογείται τις δυσκολίες που πέρασε προκειμένου να φτάσει εδώ που είναι τώρα. Κλείνοντας, μεταφέρει το δικό της μήνυμα προς στους αναγνώστες μας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΤΑΤΙΑΝΑΣ ΓΚΟΥΣΙΝ

Σε ποιά ηλικία ξεκίνησες να ασχολείσαι με τον αθλητισμό και ειδικότερα με το άλμα εις ύψος;

Από πολύ μικρή ήμουν συνέχεια έξω στην γειτονιά και είτε έκανα ποδήλατο είτε έτρεχα. Ωστόσο  στο γυμνάσιο ξεκίνησα το μπάσκετ. Δεν ήμουν ιδιαίτερα καλή να πω την αλήθεια. Στα μέσα της β’ γυμνασίου με είδε ένας προπονητής στίβου σε έναν αγώνα και μου πρότεινε να δοκιμάσω το άλμα εις ύψος το οποίο και με κέρδισε κατευθείαν!

Τι σημαίνει για εσένα να αγωνίζεσαι με το ελληνικό εθνόσημο και να συμμετέχεις σε τόσο μεγάλες διοργανώσεις όπως είναι τα ευρωπαϊκά, παγκόσμια πρωταθλήματα και οι Ολυμπιακοί αγώνες;

Τα πρώτα χρόνια που ξεκίνησα να αγωνίζομαι και να έχω επιτυχίες, δεν κατάφερα να πάω στο εξωτερικό με την εθνική ομάδα ,όχι λόγω επιδόσεων, αλλά λόγω του ότι δεν είχα την ελληνική υπηκοότητα. Έχασα πολλούς αγώνες για αυτόν τον λόγο και είχα πεισμώσει.

Συνεπώς, επειδή πάλεψα παραπάνω για να καταφέρω να αγωνίζομαι με τα ελληνικά χρώματα και για την χώρα που με μεγάλωσε, κάθε φορά που είμαι σε μια μεγάλη διοργάνωση συγκινούμαι πολύ. Στην αρχή δεν το πιστεύω και μετά απλά προσπαθώ να το ζήσω και να δώσω ό, τι καλύτερο έχω.

Πώς είναι η καθημερινότητα μιας αθλήτριας του δικού σου επιπέδου;

Εξαρτάται την ημέρα αλλά τελευταία προσπαθώ να ξυπνάω ακόμα πιο νωρίς από ό, τι πρέπει (παρόλο που λατρεύω τον ύπνο) για να έχω χρόνο το πρωί, πριν ξεκινήσει η μέρα μου, να πιω με την ησυχία μου τον καφέ μου και να διαβάσω κάποιο βιβλίο ή να δω «Φιλαράκια». Μετά είτε έχω πρωινή προπόνηση είτε κάνω ψώνια για το σπίτι και μαγειρεύω.

Γενικά περνάω αρκετές ώρες στην κουζίνα μου διότι απολαμβάνω την μαγειρική. Έχω συγκεκριμένη διατροφή και μια απαιτητική καθημερινότητα όποτε προσπαθώ να έχω πάντα έτοιμο το σωστό φαγητό. Συνήθως τα μεσημέρια έχω φυσικοθεραπεία. Και μετά κάνω ένα διάλειμμα για φαγητό. Μετά πάω για προπόνηση ξανά ή για κάποια δουλειά. Εξαρτάται την ημέρα!

Συνήθως, μετά από όλα αυτά, θα μαγειρέψω πάλι κάτι για το βράδυ και θα δω ταινία με το αγόρι μου ή θα παίξουμε κάποιο επιτραπέζιο με παρέα. Ειδάλλως μου αρέσει να είμαι νωρίς στο κρεβάτι και να διαβάζω ή να βλέπω κάποια σειρά. Η κάθε μέρα μου είναι διαφορετική αλλά έχει τις ίδιες βάσεις: Προπόνηση, μαγείρεμα, ένα βιβλίο και τα «Φιλαράκια» φυσικά!

Τι σε ευχαριστεί να κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο; Έχεις κάποιο χόμπι;

Λατρεύω να διαβάζω αλλά κατά περιόδους δεν το κάνω καθόλου και μετά με πιάνει τρέλα και γίνομαι βιβλιοφάγος ξανά. Όταν έχει ωραία μέρα μου αρέσει να πηγαίνω μονοήμερες ή γενικά κάποια εκδρομή οπότε και συνηθίζω να παίρνω πάντα μαζί την κάμερα μου και να τραβάω την φύση αμέτρητες φωτογραφίες. Μετά την πρώτη καραντίνα ξεκίνησα να ξύνω και να βάφω κάποια παλιά έπιπλα που είχαμε. Το βάψιμο και γενικά παρόμοιες ασχολίες με ηρεμούν.

Η καταγωγή σου είναι από την Μολδαβία. Πώς προέκυψε ο ερχομός σου στην Ελλάδα;

Η μητέρα μου ήθελε να μου χαρίσει ένα καλύτερο μέλλον. Έτσι πρώτα πήγε και έζησε στην Ρωσία για λίγο αλλά μετά ήρθε στην Ελλάδα. Πρώτα βρήκε δουλειά, εγκαταστάθηκε και μετά ήρθε και πήρε και εμένα που, όσο εκείνη έλειπε, ζούσα με τους παππούδες μου στο χωριό.

Ήμουν εφτά χρονών όταν ήρθαμε στην Ελλάδα, και ακόμα τα θυμάμαι όλα με λεπτομέρειες. Τον τρόμο και την αγωνία μου στα σύνορα καθώς δεν είχα χαρτιά και φοβόμουν ότι θα μας στείλουν πίσω με το επόμενο λεωφορείο αλλά και το ποσό πολύ ανυπομονούσα να δω αυτή την όμορφη χώρα που μου είχε περιγράψει η μαμά μου με τόσες λεπτομέρειες.

Όταν μπήκαμε στην Ελλάδα θυμάμαι να χαζεύω τα αμέτρητα φώτα από το παράθυρο αλλά και την θάλασσα και τα βουνά. Μου άρεσε από την πρώτη στιγμή (ειδικά αφού δοκίμασα το πρώτο μου σουβλάκι χαχα)!

Έχεις εισπράξει στην παιδική σου ηλικία ρατσιστικά σχόλια ή ρατσιστικές συμπεριφορές λόγω της ξένης καταγωγής σου;

Αρκετά! Θυμάμαι έντονα ένα γεγονός που είναι από τις πρώτες μου μέρες στο σχολείο. Δεν μιλούσα καθόλου ελληνικά έτσι τα παιδιά γενικά δεν μου έκαναν παρέα. Βέβαια, δεν με πείραζε ιδιαίτερα διότι καθόμουν στην άκρη μόνη μου και όλο και κάτι έβρισκα να κάνω.

Μια μέρα κάποια παιδιά ήρθαν και άρχισαν να με κλωτσάνε, να μου μιλάνε άσχημα και στο τέλος, εκεί που πήγαν να φύγουν, κάποιο γύρισε πίσω και με έφτυσε. Δεν τόλμησα ποτέ να πω κάτι στην μητέρα μου ή σε κάποια δασκάλα γιατί τότε νόμιζα πως εγώ είχα κάνει κάποιο λάθος.

Δεν ήθελα να δημιουργήσω και αλλά θέματα αφού ήδη ένιωθα ότι δεν ανήκω εκεί και μου κάνουν χάρη που είμαι στο σχολείο. Με τα χρόνια εξαιτίας του ότι έμαθα να μιλάω σωστά ελληνικά αλλά και λόγω της εξωτερικής μου εμφάνισης (δηλαδή τα χρώματα μου είναι ελληνικά) τα σχόλια αυτά λιγόστεψαν.

Έκτοτε, είχες να αντιμετωπίσεις κάποιο περιστατικό ανάλογο με το παραπάνω;

Δυστυχώς, τα επόμενα ρατσιστικά σχόλια που δέχθηκα ήταν όταν απέκτησα την πολυπόθητη ελληνική υπηκοότητα. Ύστερα από αμέτρητες ώρες σε υπηρεσίες, αμέτρητους ανθρώπους που μεσολαβήσαν να βοηθήσουν, αμέτρητα πηγαινέλα της μητέρας μου σε διάφορα σημεία της Αθήνας και μετέπειτα στην Μολδαβία καθώς και πολλά άλλα… τα χαρτιά μου επιτελούς βγήκαν!

Ήμουν επίσημα Ελληνίδα και είχα δικαίωμα να αγωνίζομαι για αυτή την χώρα! Ένιωσα πως είχαν λυθεί όλα τα προβλήματα και πως πλέον επίσημα ανήκω εδώ. Αντιθέτως μετά την πρώτη διοργάνωση που συμμετείχα με την Ελλάδα έλαβα πολλά μηνύματα στο Facebook που πάνω κάτω έλεγαν τα ιδία: «ότι δεν μου αξίζει να φοράω τα ρούχα με το εθνόσημο, ότι δεν θα έπρεπε να αγωνίζομαι με αυτή την χώρα και ότι θα έπρεπε να τα παρατήσω και να γυρίσω πίσω στην πατρίδα μου κλπ».

Για λίγο το μετάνιωσα που μπήκα στην διαδικασία να φτιάξω τα χαρτιά μου. Ένιωσα ακόμα πιο ξένη και πίστεψα πως ό, τι και να γίνει δεν θα με αποδέχονταν ποτέ. Αυτές οι σκέψεις σταμάτησαν αμέσως όταν ανέφερα τα σχόλια αυτά στην προπονήτρια και στον περίγυρο μου. Δεν σας κρύβω ότι στην αρχή δίστασα να το κάνω αλλά σήμερα χαίρομαι που το έκανα. Ήμουν πολύ μικρή για να διαχειριστώ κάτι τέτοιο και ευτυχώς μίλησα στα σωστά άτομα. Αργότερα ακόμα και αυτά τα σχόλια σταμάτησαν και τώρα είναι ακόμα πιο σπάνια.

Ποιά συναισθήματα και σκέψεις σε κατακλύζουν λίγα δευτερόλεπτα πριν κάνεις το άλμα σου;

Συνήθως για λίγα δευτερόλεπτα κλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να οραματιστώ το άλμα μου με κάθε μικρή λεπτομέρεια. Αν είναι μεγάλο το ύψος τότε σίγουρα έχω αρκετό άγχος. Για να το αποβάλω υπενθυμίζω στον εαυτό μου την σκληρή δουλειά που έχω κάνει αλλά και τον εμψυχώνω λέγοντας του ότι μπορώ να το πετύχω.

Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια που ασχολείσαι με τον αθλητισμό, ποιά είναι η καλύτερη συμβουλή που σου έχουν δώσει;

Η μητέρα μου πάντα μου υπενθύμιζε πως ο πρωταθλητισμός έχει ημερομηνία λήξης. Για αυτό και θα πρέπει να έχω πάντα μια δεύτερη εναλλακτική. Όταν μου το πρωτοείπε ήμουν 18 και μου κακοφάνηκε γιατί νόμιζα πως δεν πιστεύει στην αθλητική μου καριέρα. Έτσι, πριν από κάθε απόφαση σχετικά με την ζωή μου πάντα σκέφτομαι αυτό, να μην παίρνω δηλαδή επιπόλαιες αποφάσεις και να σκέφτομαι το μέλλον μου.

Ποια οφέλη αποκόμισες από τον αθλητισμό;

Ο αθλητισμός για εμένα ήρθε γεμάτος ευκαιρίες. Αρχικά από μικρή ηλικία έμεινα μακριά από κακές συνήθειες με τις οποίες  παιδιά της ηλικίας μου συχνά έμπλεκαν. Σχετικά νωρίς στην αθλητική μου καριέρα ήρθαν τα ταξίδια, πρώτα στην Ελλάδα και μετά στο εξωτερικό. Μέσω αυτών των ταξιδιών άνοιξαν οι ορίζοντες μου και άλλαξε ο χαρακτήρας μου.

Είδα και εκτίμησα πράγματα και αυτό μόνο μέσω των ταξιδιών επιτυγχάνεται. Αργότερα πήρα υποτροφία και σπούδασα σε πανεπιστήμιο στην Αμερική. Αυτή η ευκαιρία σίγουρα μου άλλαξε την ζωή και μου έδωσε πρόσβαση σε ένα από τα καλύτερα κολέγια της Αμερικής που ειδάλλως απλά θα έμενε σαν ένα μακρινό όνειρο. Χωρίς τον αθλητισμό σίγουρα θα ήμουν άλλος άνθρωπος.

Τι είναι αυτό που αγαπάς και ξεχωρίζεις στον στίβο;

Ο στίβος είναι ατομικό άθλημα όποτε έχεις σε απόλυτο βαθμό την ευθύνη της επίδοσης σου. Δεν έχεις συμπαίκτες να σε βοηθήσουν αλλά ούτε να κατηγορήσεις σε τυχών ήττα. Αυτό μου αρέσει πολύ στον στίβο. Το γεγονός ότι δεν είναι ομαδικό όμως, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει η στήριξη από τους συναθλητές σου.

Στον στίβο μαθαίνεις να χαίρεσαι με την επίδοση του άλλου γιατί ξέρεις ποσό πολύ έχει δουλέψει ο συναθλητής σου για να το πετύχει. Ουσιαστικά ανταγωνίζεσαι τον εαυτό σου και την προηγούμενη σου επίδοση. Ο καθένας έχει μοναδικούς στόχους και αυτό μας κάνει να ερχόμαστε πιο κοντά.

Λίγο πριν τον αγώνα σου, οι φωνές και τα χειροκροτήματα του κόσμου στο στάδιο σε αγχώνουν ή σε εμψυχώνουν;

Με εμψυχώνουν και μου δίνουν δύναμη. Για αυτό άλλωστε συχνά το ζητάω αλλά και πάντα ευχαριστώ τον κόσμο για την βοήθεια τους. Γιατί τόση θετική ενέργεια ταυτόχρονα την θεωρώ μεγάλη βοήθεια.

Ποιά ήταν η πιο δύσκολη στιγμή που έπρεπε να αντιμετωπίσεις ως αθλήτρια;

Γενικά στον αθλητισμό υπάρχουν οι τέλειες μέρες αλλά υπάρχουν και αυτές που σε κάνουν να αναρωτηθείς αν πραγματικά αξίζει αυτό που κανείς. Και αυτές οι μέρες σίγουρα θα είναι αρκετές και πολύ δύσκολες. Στην καριέρα μου είχα πολλές δυσκολίες αλλά η αλήθεια είναι πως δεν τις σκέφτομαι συχνά. Αυτό που μένει είναι οι καλές στιγμές! Τραυματισμοί αρνητικά σχόλια, προσωπικά εμπόδια όλα αυτά θα έρθουν στον δρόμο ενός αθλητή!

Σημασία έχει να συγκεντρώνεσαι στα καλά αλλά και στους στόχους σου. Για εμένα κάτι που ήταν πολύ δύσκολο ήταν η αποδοχή της αποτυχίας. Κάτι για το οποίο δεν σε προπονεί κανείς καθώς όλοι σε προετοιμάζουν για την επιτυχία. Δεν μιλάω για αποτυχία επειδή δεν νίκησα έναν αγώνα. Αυτά είναι πάντα μέσα στο παιχνίδι και πολλές φορές είναι καλό να σε κερδίζει κάποιος.

Αποτυχία για εμένα ήταν όταν δούλεψα όσο πιο σκληρά μπορούσα, έκανα ό, τι περνούσε από το χέρι μου, πήγαινα νωρίς για ύπνο, έκανα σωστή διατροφή, στην προπόνηση τα έδινα όλα και ο στόχος μου ήταν εφικτός. Όλα έδειχναν πως μπορούσα να πάω στην Ολυμπιάδα του Ρίο το 2016!

Όμως, έναν μήνα πριν ξεκινήσουν οι αγώνες, μου είπαν πως είχα ένα κάταγμα στην κνήμη και ότι δεν θα αποκαθίστατο εγκαίρως. Εκείνη η ημέρα ανήκει μέχρι και σήμερα στη πιο δύσκολη μέρα που είχα να διαχειριστώ. Μου ήταν αδιανόητο να δεχθώ πως τόσοι μήνες σκληρής δουλειάς πήγαν στον βρόντο.

Είναι σαν να σου αναθέτουν ένα project (εργασία) στην δουλειά, να βάζεις όλη σου την ενέργεια και το μεράκι για να το κάνεις τέλειο, να κοιμάσαι και να ξυπνάς με αυτήν την σκέψη, αλλά μετά από τόσους μήνες σκληρής δουλειάς να σου λένε πως ακυρώνεται και δεν θα χρησιμοποιηθεί. Φυσικά δεν είναι το τέλος του κόσμου, και πάντα θα υπάρχουν απρόοπτα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι εύκολο να διαχειριστείς μια τέτοια σπατάλη κόπων και ονείρων. Εκείνη η ημέρα αλλά και ο μήνας που ακολούθησε ήταν για εμένα πολύ περίεργος και κρίσιμος.

Ποιο μήνυμα θα ήθελες να περάσεις στους νέους μέσα από το Young People;

Η μοναδικότητα είναι κάτι που πρέπει να αγαπήσουμε. Πολλοί από εμάς μέσα από το σχολείο, την εργασία και τις κοινωνικές επαφές θέλουμε συχνά να αλλάξουμε για να ταιριάξουμε στο σύνολο. Ωστόσο, είναι αυτονόητο ότι είτε τα εξωτερικά είτε τα εσωτερικά μας χαρακτηριστικά θα διαφέρουν από τους υπολοίπους. Μεγαλώνοντας, πάντα ήθελα να μοιάσω στους άλλους και να αλλάξω για να ενταχθώ.

Ευτυχώς όταν πήγα στην Αμερική (για σπουδές) κατάλαβα ποσό ωραία είναι η μοναδικότητα και η διαφορετικότητα. Να είσαι ο εαυτός σου και τα σωστά άτομα θα έρθουν δίπλα σου. Μην προσπαθείς να αλλάξεις για να ταιριάξεις. Να μάθεις να αγαπάς και το παραμικρό πράγμα που δεν σου αρέσει πάνω σου. Γιατί μόνο έτσι θα αρχίσεις να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου και να ξυπνάς με χαμόγελο το πρωί!

ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΑΤΙΑΝΑ ΓΚΟΥΣΙΝ

Σημείωση: Για την ολοκλήρωση της συνέντευξης της αθλήτριας Τατιάνας Γκουσίν συνεργάστηκαν: στην επιμέλεια η ομάδα Έκφρασης και Υλοποίησης ενώ στην σύνταξη των ερωτήσεων η Αναστασία Κολτσακλή. Ευχαριστούμε την Τατιάνα Γκουσίν για την πραγματοποίηση της συνέντευξης.