Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη με τη μοναδική φωνή της, μας παρασύρει μουσικά σ’ ένα ταξίδι «απελπισμένου έρωτα»- εσωτερικότητας και αυτοκριτικής! Η εμπνευσμένη μουσική του Ανδρέα Κατσιγιάννη, προκαλεί ένα μελαγχολικό συναίσθημα που καταλήγει σε μια δυναμική κορύφωση.

Οι στίχοι της Λίνας Δημοπούλου χτυπούν τη καρδιά και φανερώνουν με ιδιαίτερο τρόπο πως να διαχειριστούμε και να ισορροπήσουμε τα «πρέπει» με τα «θέλω». «Ζωή μου ρούχο μου» εικόνες, γεγονότα και η θλίψη μιας γυναίκας που πάλεψε με κάθε τρόπο για τα συναισθήματά της , στην σαν «πανάκριβο μετάξι» ζωή της.

Η ερμηνεία της Άλκηστις Πρωτοψάλτη μας αφηγείται με σπαρακτικό τρόπο γιατί «η ζωή σαν μετάξι» δεν ανταπέδωσε αυτά που ήθελε και οι ελπίδες της «θυσιάστηκαν» στο χρόνο!

«Ζωή μου ρούχο μου που ράφτηκε στραβά

Παράπονο η καρδιά το ‘χει φυλάξει

Απ’ την αρχή για όλα ήτανε αργά

Χαράμι πήγε το πανάκριβο μετάξι»

Η οπτικοποίηση του τραγουδιού πραγματοποιήθηκε στον οχυρωμένο οικισμό στη Βάθεια Λακωνίας και στο ιστορικό Μπάγκειον ξενοδοχείο στο κέντρο της Αθήνας, αναδεικνύοντας με τον καλύτερο τρόπο την συναισθηματική ταύτιση, δημιουργώντας εντυπωσιακές εικόνες και συγκινησιακή ατμόσφαιρα.