Η Καλλιόπη Μητροπούλου, μια καλλιτέχνιδα που από τα τρία της χρόνια βρήκε τη δική της “φωνή” μέσα από τη μουσική, ήταν ένα “mini jukebox” όπως χαρακτηριστικά περιγράφει. Από τις αμέτρητες συναυλίες με τον πατέρα της και ένα μικρό αρμόνιο, μέχρι τις σπουδές στο βιολί, τη φωνητική και τη Μουσικολογία, η πορεία της στη μουσική ήταν, όπως λέει, “μονόδρομος”. Η αγάπη της για την τέχνη την οδήγησε από την κλασική παιδεία σε διεθνείς ορχήστρες, όπως η London Philharmonic Orchestra, αναπτύσσοντας μια βαθιά και λυτρωτική σχέση με το βιολί της, το οποίο πλέον είναι “σαν σώμα της”.
Η πολυσχιδής καλλιτεχνική της ταυτότητα δεν περιορίζεται όμως εκεί. Με ένα μοναδικό τρόπο συνδυάζει επιρροές από την κλασική μουσική, την τζαζ και τη σύγχρονη σκηνή, δημιουργώντας έναν “ωραίο αχταρμά” που ακούγεται φυσικός και πρωτότυπος. Η φωνή της, γνώριμη πλέον και από τη συμμετοχή της στην “Ανισόπεδη Ντίσκο” του Pan Pan -ένα τραγούδι που, όπως λέει, “ακόμη της φαίνεται σουρεάλ να το ακούει έξω”- την έχει καθιερώσει ως μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ερμηνεύτριες της γενιάς της.
Με αφορμή το πρόσφατο άλμπουμ της “Between”, (διαβάστε τη παρουσίαση του άλμπουμ) το οποίο αποτελεί μια βαθιά προσωπική “μουσική οδύσσεια”, συζητήσαμε μαζί της για το πώς η απώλεια και οι μεταβάσεις της ζωής μπορούν να μετατραπούν σε τέχνη. Μας μίλησε για τη διαδικασία δημιουργίας του δίσκου, το μήνυμα που θέλει να μεταδώσει στους ακροατές, αλλά και για τη σημασία της ειλικρίνειας και της ενσυναίσθησης τόσο στην τέχνη όσο και στην προσωπική ζωή. Μια συζήτηση γεμάτη βάθος, ευαισθησία και ένα μήνυμα που θα αγγίξει τον κάθε αναγνώστη.
Φωτογραφίες: Θοδωρής Μάρκου
Η Συνέντευξη με την καλλιτέχνιδα Καλλιόπη Μητροπούλου
Πότε και πως προέκυψε η ενασχόλησή σας με τη μουσική;
Από πολύ μικρή τραγουδούσα συνέχεια και ήμουν σαν ένα mini jukebox. Πήγαινα και σε μουσική προπαιδεία, ενώ ο μπαμπάς μου με πήγαινε σε αμέτρητες συναυλίες. O ίδιος έπαιζε συνέχεια κιθάρα και ντραμς, μου είχε πάρει και ένα μικρό αρμόνιο το οποίο το έχω ακόμη.
Σε μια από τις συναυλίες με συμφωνική ορχήστρα, με ρώτησε ποιο όργανο μου αρέσει πιο πολύ και είπα το βιολί, κι έτσι ξεκίνησα. Μετά πήγα μουσικό γυμνάσιο, ξεκίνησα φωνητική, πήρα τελικά δίπλωμα φωνής πριν από το δίπλωμα βιολιού, σπούδασα Μουσικολογία, έφυγα για Masters στη Γερμανία… και από εκεί και πέρα όλα ήταν μονόδρομος.
Αναφέρετε επιρροές από την κλασική μουσική, την τζαζ και τη σύγχρονη σκηνή. Πώς αυτές οι διαφορετικές μουσικές “γλώσσες” συναντιούνται και αλληλοεπιδρούν στη δική σας δημιουργία;
Από την κλασική μουσική παίρνω διάφορες φόρμες και δομές. Από τη τζαζ την ελευθερία και από τη σύγχρονη σκηνή τον πειραματισμό. Δεν ξέρω πώς αλληλοεπιδρούν, μάλλον είναι ένας ωραίος αχταρμάς, αλλά ελπίζω να ακούγεται φυσικός ο τρόπος που τα συνδυάζω.
Για παράδειγμα σήμερα άκουσα το νέο album του Thom Yorke με τον Mark Pritchard, Σtella και Gotts Street Park. Νομίζω όλοι αυτοί παίζουν με ήχους και επιρροές από διαφορετικά είδη μουσικής, και αυτό μου αρέσει πολύ.
Μέσα από τις μουσικές της, η Καλλιόπη Μητροπούλου δημιουργεί κόσμους γεμάτους ατμόσφαιρα και συναίσθημα. Το νέο της άλμπουμ “Between” φαίνεται να είναι ένα ακόμα τέτοιο ταξίδι. Καλλιόπη, τι είναι αυτό που θέλετε να νιώσει ο ακροατής καθώς θα περιπλανιέται στους ήχους του “Between”;
Αν οι άνθρωποι που ακούσουν το Between νιώσουν κάτι και θελήσουν να ξαναβάλουν κάποιο κομμάτι, αυτό μου φτάνει. Αν τους κάνει να νιώσουν λιγότερο μόνοι, σαν να έχουν ένα ζεστό κουβερτάκι να τους αγκαλιάζει όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, κι αυτό μου είναι αρκετό.
Θέλετε να μας αναφέρετε κάποια στοιχεία που συντέλεσαν στην ολοκλήρωση του “Between”;
Το Between ξεκίνησε να παίρνει μορφή μέσα στην πανδημία και πήρε την τελική του μορφή το 2024 με την πολύτιμη βοήθεια του Νίκου Βελιώτη. Επί μήνες δουλεύαμε κάθε μέρα μετά από κολυμβητήριο, ήταν μια ωραία ρουτίνα! Από όργανα ακούτε άρπα, τσέμπαλο, clavichord, timpani, γαλλικό κόρνο, και αμέτρητα τσέλα και βιολιά φυσικά.
Σε προσωπικό επίπεδο, η δημιουργία του Between συνέπεσε με πολύ έντονες στιγμές. Χώρισα, και το κομμάτι Waterloo είναι ουσιαστικά ο αποχαιρετισμός αυτής της σχέσης. Επίσης, έχασα τον αγαπημένο μου παππού. Οπότε ναι, υπάρχει πολλή απώλεια μέσα στον δίσκο, αλλά με λίγη ελπίδα.
Η αισθητική του άλμπουμ φαίνεται να είναι μινιμαλιστική και εσωτερική. Πώς επιλέξατε αυτή την ηχητική προσέγγιση και τι θέλατε να αναδείξετε μέσα από αυτήν;
Ο Νίκος Βελιώτης έχει κάνει πεντακάθαρη παραγωγή. Θέλαμε να ακούγεται κάθε όργανο, οι ανάσες μου όταν τραγουδάω, ακόμη και τα ‘βρώμικα’ σημεία του αλμπουμ ακούγονται creespy. Νομίζω απλά αυτή ήταν η αισθητική μας. Είχαμε κοινή γλώσσα με τον Νίκο σε αυτό το κομμάτι, συνεννοούμασταν εξαιρετικά. Είναι ένα βαθιά εσωτερικό άλμπουμ σίγουρα.
Ο τίτλος “Between” φαίνεται να υποδηλώνει μια μετάβαση ή μια ενδιάμεση κατάσταση. Ποια είναι η σημασία αυτού του τίτλου σε σχέση με τα θεματικά και μουσικά στοιχεία του άλμπουμ;
Τα θεματικά στοιχεία του άλμπουμ εκφράζουν ακριβώς αυτό το ενδιάμεσο, τον χώρο που υπάρχει ένας άνθρωπος όταν βιώνει τη μετάβαση από ένα στάδιο της ζωής του σε ένα άλλο. Μουσικά ίσως εκφράζεται με τις ανάσες και τα ξεσπάσματα, την εσωτερικευμένη ένταση που υπάρχει ακόμη και στα ‘ήρεμα’ κομμάτια. Ακόμη και η ενορχήστρωση έχει αυτό το ενδιάμεσο της κλασικής με την ποπ μουσική, μέσα από ένα τσέμπαλο και ένα γαλλικό κόρνο, ξεπηδάει ένα erebus. Όλα συμβαίνουν σε αυτό το μετέωρο, στο πριν και το μετά και το what if.
Στο “Between” εξερευνάτε θέματα όπως η μνήμη, η γένεση, η μοναξιά και η απώλεια. Πώς συνδέονται αυτά τα φαινομενικά διαφορετικά θέματα μεταξύ τους μέσα στο άλμπουμ;
Όλα αυτά τα θέματα είναι αλληλένδετα και αναπόσπαστα μεταξύ τους. Μέσα από την απώλεια έρχεται η μοναξιά, μετά ακολουθεί η μνήμη, ο πόνος και το πένθος. Ακόμη και σε αυτή τη σκοτεινιά πάντα γεννιέται κάτι καινούργιο, γιατί δε γίνεται να μη γεννηθεί. Είναι η ομορφιά του χρόνου, πάντα περνάει και κάτι φεύγει και κάτι έρχεται.
Ποια είναι τα συναισθήματά σας για αυτόν τον δίσκο; Και για ποιο λόγο θα πρέπει να τον συμπεριλάβουμε στην δισκοθήκη μας;
Αν πονάτε για κάποιο λόγο, add to your playlist ΤΩΡΑ! Αυτός ο δίσκος είναι ο,τι πιο κοντινό σε μένα, τον αγαπώ, είναι σαν το πρώτο μου παιδάκι. Αν τον ακούσει κάποιος, νομίζω πως θα με καταλάβει πιο βαθιά. Θα νιώσει το αδιέξοδο του Between, ίσως να τον πονέσει η ψυχούλα του, ίσως να κλάψει, ίσως να ξεφυσήξει.
Μου έχουν πει πως είναι ένα δύσκολο άλμπουμ. Δεν το βάζεις για να χαλαρώσεις, το βάζεις όταν κοιτάς το ταβάνι. Είναι για εκείνες τις στιγμές που θέλεις να νιώσεις λίγο πιο down, για αυτοθεραπεία.
Πιστεύεις πως οι καλλιτέχνες, όπως και εσύ, ότι θα πρέπει να δείχνουν θάρρος και να δοκιμάζουν καινοτόμες ιδέες στην μουσική με το όποιο κόστος;
Νομίζω πως δεν υπάρχει πρέπει. Να κάνουν αυτό που θέλουν. Έβλεπα την ταινία για τη ζωή του Bob Dylan, και ενώ δε μου άρεσε όπως φερόταν στους ανθρώπους, τον παραδέχτηκα που όλοι του έλεγαν να συνεχίσει να κάνει μουσική όπως τον είχαν συνηθίσει και αυτός τους αγνόησε όλους και έκανε αυτό που ήθελε, κι ας του πετούσαν μπύρες στη σκηνή. Αυτό θέλει θάρρος, όχι για το σοκ και την αντίδραση, αλλά για να είσαι ο εαυτός σου.
Στο Λονδίνο έχετε συνεργαστεί με σημαντικές ορχήστρες. Πώς επηρέασαν αυτές οι συνεργασίες την καλλιτεχνική σας αντίληψη και τον τρόπο που προσεγγίζετε τη μουσική;
Αυτές οι συνεργασίες ήταν κάτι που δεν είχα καν τολμήσει να ονειρευτώ. Όταν με πήραν στην London Philharmonic Orchestra, πέρασα από οντισιόν όπου έπρεπε να συμφωνήσει όλη η ομάδα των δεύτερων βιολιών, μια εμπειρία καθοριστική για μένα. Η LPO έγινε η βασική μου ορχήστρα στο Λονδίνο, με τη BBC Symphony Orchestra ως δεύτερη, όπου ήμουν στα πρώτα βιολιά, και την London Contemporary Orchestra να έχει τα πιο “cool gigs” και τα studio για ταινίες.
Αυτά τα χρόνια με διαμόρφωσαν βαθιά ως μουσικό. Έμαθα να είμαι γρήγορη, ευέλικτη, καλή στην prima vista, και απέκτησα τεράστια τριβή με ορχηστρικό ρεπερτόριο, δουλεύοντας δίπλα σε εξαιρετικούς μαέστρους και μουσικούς. Μια σημαντική εμπειρία ήταν και η συνεργασία μου με την Ulster Orchestra στο Belfast ως guest leader των δεύτερων βιολιών.
Ήταν μια θέση με μεγάλη ευθύνη, κάθε φορά πήγαινα προετοιμασμένη με όλο το score της ορχήστρας, γιατί μόνο έτσι ένιωθα σίγουρη ότι θα κάνω σωστά τη δουλειά μου. Έπρεπε να ξέρω ποιο όργανο παίζει πότε και τι. Σίγουρα αυτά τα χρόνια με έμαθαν τι σημαίνει να είσαι μουσικός ενός συνόλου.
Ας μιλήσουμε για το βιολί: Η σχέση ενός μουσικού με το όργανό του συχνά είναι βαθιά προσωπική. Πώς θα περιγράφατε τη δική σας σχέση με το βιολί; Τι συναισθήματα σας γεννά η επαφή σας με αυτό και πώς επηρεάζει τον ψυχισμό σας;
Η σχέση μου με το βιολί περνάει φάσεις. Ενώ το αγαπώ, έχω περάσει και τις εντονότερες στιγμές άγχους μου λόγω αυτού. Οι ατέλειωτες ώρες μελέτης, οι προετοιμασίες για αμέτρητες οντισιόν, το σύστημα εκπαίδευσης που είναι σκληρό και περιμένει από τον σπουδαστή κλασσικής μουσικής να είναι αψεγάδιαστος, είναι πράγματα που αλλοίωσαν την ουσιαστική μου σχέση με το όργανο.
Η απομάκρυνση αυτή ανήκει στο παρελθόν, καθώς με τα χρόνια ξέρω ποια είμαι και το να κρατάω το βιολί μου στα χέρια μου είναι σα να είναι σώμα μου, έχω τον δικό μου ήχο και αυτό είναι λυτρωτικό.
Πιστεύετε ότι η ενασχόλησή σας με το βιολί έχει επηρεάσει τον τρόπο που αντιλαμβάνεστε και εκφράζετε τα συναισθήματά σας και στην τραγουδιστική σας καριέρα; Υπάρχει κάποια αλληλεπίδραση ανάμεσα στην αίσθηση που σας δίνει το βιολί και στην ερμηνεία ενός τραγουδιού;
Πολύ ωραία ερώτηση! Σίγουρα το ένα έχει επηρεάσει το άλλο. Το βιολί λένε πως είναι το όργανο που πλησιάζει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο την ανθρώπινη φωνή. Για να παιχτεί σωστά, χρειάζεται πολύ καλό αυτί, όπως και στο τραγούδι.
Το βιολί με έχει μάθει να προσέχω τη λεπτομέρεια, τις μικρές αποχρώσεις στον ήχο και στην έκφραση. Το δοξάρι είναι η αναπνοή.
Υπάρχει μια ανταλλαγή ευαισθησίας, θα έλεγα πως παίζω βιολί με τον τρόπο που τραγουδάω επίσης, ή όταν μαθαίνω ένα κομμάτι η διαδικασία του σολφέζ (να τραγουδήσω τις νότες πριν τις παίξω) με έχει βοηθήσει πάρα πολύ.
Ας σας γνωρίσουμε καλύτερα: Πώς είναι η καθημερινότητά σας στην Αθήνα και υπάρχουν μέρη ή καταστάσεις που σας βοηθούν στη δημιουργική σας διαδικασία ή σας προσφέρουν ηρεμία;
Η καθημερινότητά μου είναι μια τρέλα, δουλεύω πάρα πολύ, αλλά κάνω πράγματα που μου αρέσουν οπότε ωραία είναι. Με ηρεμεί το νερό, όταν πάω κολυμβητήριο και κολυμπάω για μια ώρα, είναι η ώρα μου. Όλα γίνονται ξεκάθαρα και όλα βγάζουν νόημα.
Μου αρέσει επίσης να γράφω σε τετράδιο σκέψεις μου ή να ζωγραφίζω χαζά σκιτσάκια. Επίσης με βοηθάει να έχω γραμμένο σε έναν πίνακα το πρόγραμμα της εβδομάδας, μου αρέσει η οργάνωση.
Υπάρχει κάποιο βιβλίο, ταινία ή άλλη καλλιτεχνική δημιουργία που σας έχει επηρεάσει βαθιά και θα θέλατε να μοιραστείτε;
Αυτή τη στιγμή μου έρχεται μόνο μια ατάκα από την ταινία Amores Peros , ‘Somos lo que hemos perdido’, η οποία με έχει στιγματίσει. ‘Είμαστε αυτά που έχουμε χάσει’. Μου θυμίζει το κομμάτι Hoarder του δίσκου μου, που είναι πάνω σε αυτή τη σκέψη, είμαστε ένα άθροισμα από αυτά που έχουμε αφήσει πίσω μας, από τα μέρη που έχουμε ζήσει, από τους ανθρώπους που έχουμε αγαπήσει και ξεχάσει, από τα όνειρα που πραγματοποιήθηκαν και δεν είναι πια όνειρα και από τα νέα όνειρα που πήραν τη θέση των παλιών. Το θέμα της απώλειας και πώς αυτή μας εξελίσσει διαρκώς.
Ποια είναι η πιο σημαντική αξία που διέπει τη ζωή σας και πώς αυτή αντικατοπτρίζεται στην τέχνη σας;
Νομίζω πως θέλω πάνω από όλα να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου. Μόνο αν είμαστε ειλικρινείς μπορούμε να νιώσουμε εσωτερική ηρεμία και έπειτα να συνδεθούμε αληθινά με τους ανθρώπους. Ίσως αυτό να ακούγεται και στο Between, δεν υπάρχει πρόθεση για ωραιοποιήσεις.
Τα κομμάτια περιγράφουν δύσκολες προσωπικές καταστάσεις όπως είναι. Μαζί με την ειλικρίνεια θα βάλω και την ενσυναίσθηση στις σημαντικότερες αξίες.
Πώς βλέπετε τη σχέση σας με το κοινό που ακούει τη μουσική σας; Υπάρχει κάποια αλληλεπίδραση ή μήνυμα από τους ακροατές που σας έχει συγκινήσει ιδιαίτερα;
Ναι υπάρχει αλληλεπίδραση, είτε αυτή είναι μετά από συναυλία, είτε ονλάιν, μου αρέσει η ανθρώπινη επαφή και αυτό το μοίρασμα. Επίσης το να ξέρουν στίχους στο κοινό και να αγκαλιάζονται μεταξύ τους είναι κάτι που με συγκινεί.
Είναι πανέμορφο όταν μου λένε τι ένιωσαν με κάποιο κομμάτι μου, και με τι το έχουν συνδέσει. Μόλις τώρα έλαβα ένα μήνυμα που λέει ‘θα ήθελα μια version που το τέλος του it’s the water συνεχίζει για μια ώρα ακόμη’. Πόση χαρά μου δίνουν αυτά τα μηνύματα δε λέγεται.
Η συνεργασία με τον Pan Pan: Η “Ανισόπεδη Ντίσκο” είναι ένα τραγούδι που από το 2022 συνεχίζει να αγαπιέται και να ακούγεται με την ίδια φρεσκάδα. Ποια ήταν η εμπειρία σας ως η γυναικεία φωνή αυτού του κομματιού και τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που το κάνει να διατηρεί την απήχησή του στο κοινό;
Κάποια κομμάτια είναι διαχρονικά και μάλλον είναι κι αυτό ένα τέτοιο! Χαίρομαι πολύ που το τραγούδησα, και ακόμη μου φαίνεται σουρρεάλ να είμαι κάπου έξω και να το ακούω να παίζει και να λεω ‘α, η φωνή μου!’. Νομίζω ένα καλό κομμάτι όταν είναι καλό κομμάτι συνεχίζει και ακούγεται, είναι τόσο απλά τα πράγματα.
Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον Pan Pan για την “Ανισόπεδη Ντίσκο”; Υπήρξε κάποια ιδιαίτερη στιγμή ή ιστορία πίσω από τη δημιουργία και την ηχογράφηση αυτού του τραγουδιού που θα θέλατε να μοιραστείτε;
Η ιστορία είναι: Είμαι στο εξωτερικό για το γάμο της φίλης μου και ο Παναγιώτης μου στέλνει πως θέλει γυναικεία φωνή σε αυτό το κομμάτι αλλά βιάζεται. Του προτείνω να περιμένει μέχρι την επόμενη βδομάδα που γυρνάω, αλλά λέει ‘καλά άστο θα δω τι θα κάνω ίσως το πω εγώ’ και του είπα να μην τολμήσει, θα βρω κάπου να το ηχογραφήσω. Οπότε κίνησα γη και ουρανό και βρήκα ένα home studio και ηχογράφησα τη φωνή μου εκεί.
Ποιο είναι το όνειρό σας ως μουσικός – τραγουδίστρια; Και ποιους στόχους έχετε θέσει για το μέλλον;
Δεν έχω συγκεκριμένους στόχους, δε μου έχει πάει καλά όταν έχω θέσει στόχους, από την άποψη πως εμείς κάνουμε πλάνα και το σύμπαν γελάει. Θα ήθελα να ξεκινήσω να γράφω το επόμενο άλμπουμ σύντομα γιατί μου αρέσει πολύ η δημιουργική διαδικασία αλλά και να είμαι στη σκηνή και να τραγουδάω όσο πιο πολύ γίνεται.
Στείλτε το δικό σας μήνυμα στους αναγνώστες του Young – People.GR
Είμαστε όλα όσα έχουμε χάσει, χεχε.
Βίντεο Καλλιόπη Μητροπούλου
Το «Between» είναι διαθέσιμο στις μουσικές πλατφόρμες
Η συνθέτρια, τραγουδοποιός, ερμηνεύτρια και βιολονίστρια Καλλιόπη Μητροπούλου, με έδρα την Αθήνα, κυκλοφορεί το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ με τίτλο «Between».
Το “Between” αποτελεί έναν ευαίσθητο αλλά τολμηρό μουσικό κόσμο, όπου το κλασικό υπόβαθρο της Καλλιόπης συναντά σύγχρονα, ονειρικά στοιχεία post pop και ηλεκτρονικής μουσικής. Η πλούσια ενορχήστρωση, σε συνδυασμό με τη χαρακτηριστική, ατμοσφαιρική φωνή της, προσκαλεί τον ακροατή σε ένα ταξίδι βαθιάς ενδοσκόπησης και συναισθηματικής έντασης. Διαβάστε το δελτίο τύπου για το άλμπουμ…
Το Between είναι το Μετέωρο.
Όλα δυναμώνουν στην άρση.
Ερωτευόμαστε στην άρση.
Αφηνόμαστε σε αυτό το εν δυνάμει αερικό.
Το Between είναι το άφημα.
Το λίγο πριν, η ανάσα που κόβεται και η απόφαση που είναι τόσο δύσκολη να παρθεί όταν δε σου κρατάει το χέρι κανείς.
Το εισιτήριο στο χέρι και το κλάμα στο αεροπλάνο ανάμεσα από δύο χερσαίες πατρίδες που σε καλούν και δεν ξέρεις πια που ανήκεις και κανεις πατρίδα σου το ενδιάμεσο.
Καλλιόπη Μητροπούλου – Άνοιξη 2025
*Σημείωση: Για την πραγματοποίηση της συνέντευξης με την ερμηνεύτρια, μουσικό, βιολίστρια Καλλιόπη Μητροπούλου συνεργάστηκαν: Στην επιμέλεια και στην σύνταξη των ερωτήσεων η ομάδα έκφρασης και υλοποίησης. Ευχαριστούμε την Καλλιόπη Μητροπούλου, την Κατερίνα Π. Τριχιά υπεύθυνη επικοινωνίας και την δισκογραφική εταιρία Submersion Records για την συνέντευξη.
Σχετική Αρθρογραφία
Παρόμοια Θεματολογία, Προτεινόμενες συνεντεύξεις...
Συνέντευξη με την Ειρήνη Παπαδοπούλου, μια από τις δημοφιλείς τραγουδίστριες του σήμερα. Η Ειρήνη Παπαδοπούλου δεν επαναπαύεται ποτέ, αντιθέτως δοκιμάζει τον εαυτό της σε ότι πιστεύει, ότι έχει δυνατότητες. Από τα χρόνια που ήταν φοιτήτρια ξεκίνησε την επαφή της με το τραγούδι και [...]
