Η Μυριέλλα Κουρεντή γεννήθηκε στην Αθήνα στις 18 Αυγούστου. Είναι ηθοποιός, τραγουδίστρια και πρώην πρωταθλήτρια συγχρονισμένης κολύμβησης. Για πρώτη φορά εμφανίστηκε στην τηλεόραση το 2007 μέσα από την κωμική σειρά «Ένας μήνας και κάτι» ενώ την επόμενη σεζόν (2008-2009) πρωταγωνίστησε στη νεανική σειρά «Γ4». «Η Πολυκατοικία» (2008), «Ο Πόλεμος των άστρων» (2010) και «Κλεμμένα όνειρα» ήταν κάποιες ακόμα σειρές που συμμετείχε, ενώ παράλληλα έλαβε μέρος στο show «Just The 2 Of Us» ως διαγωνιζόμενη έχοντας ως coach τον τραγουδιστή Γιώργο Παπαδόπουλο.

Η πορεία της στο θέατρο είναι επίσης αξιοσημείωτη αφού έχει στο βιογραφικό της αρκετές συμμετοχές μεταξύ των οποίων η παράσταση «Διαδρομές» (2007), «RENT The Musical» (2010) στο Θέατρο Σφεντόνα, «Ο Ορέστης και ο Σκύλος» όπου περιόδευσε σε πολλά μέρη της Ελλάδας, το 2013, «Προμηθέας Δεσμώτης» στο Θέατρο Δία Δύο (την ίδια χρονιά), «Δε Σε Θέλω» τη σεζόν 2013-14 στο Θέατρο Badminton και «Θα περάσει κι αυτό» τη σεζόν 2014-2015 στο ίδιο θέατρο. Το 2008 κάνει έντονη την παρουσία της και στο σινεμά συμμετέχοντας στην κινηματογραφική ταινία «Παραμύθι Αληθινό» και το 2010 στην ταινία «Ο θάνατος που ονειρεύτηκα», ενώ το 2013 στο «Love In The End» και στις «Νύχτες πρεμιέρας».

Το ενδιαφέρον της για το χορό και τη μουσική πρωταγωνίστησαν στα πρώτα βήματά της. Έκανε μαθήματα μπαλέτου και κιθάρας ενώ μετά το σχολείο φοίτησε στη δραματική σχολή του Νίκου Βασταρδή “Θεμελιο” όπου και αποφήτησε το 2008. Τη φετινή χρονιά μαζί με το φίλο και συνάδελφό της, Παναγιώτη Τσακαλάκο οργανώνει πρόβες και live σε όλη την Αθήνα και την Επαρχεία στο μουσικό μπαντ πρότζεκτ τους  “Broken Radio” και ήδη πηγαίνει πολύ καλά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΜΥΡΙΕΛΛΑΣ ΚΟΥΡΕΝΤΗ

Τραγούδι, θέατρο, κινηματογράφος ή τηλεόραση. Τί από αυτά είναι για σένα η 1η επιλογή; Τί σε εκφράζει περισσότερο;

Αυτή είναι μια πολύπλοκη ερώτηση γι’αυτό θα απαντήσω ανάλογα. Η μουσική είναι το πιο γνώριμό μου εκφραστικό μέσο. Ζω με αυτοσχέδιες μελωδίες μεταξύ της πραγματικότητας ενός παιδιού εξερευνητή και ενός χαμένου στη μετάφραση ενήλικα. Πάντα με μια ανάγκη μέσα από τη μουσική να πω ιστορίες και να ανοίξω διάπλατα το μυαλό μου στο δικό μου χάος.

Το θέατρο απ’ την άλλη ικανοποιεί απόλυτα την ασταμάτητη πηγαία ανάγκη που έχω για παιχνίδι-εξερεύνηση και μου επιτρέπει κι αυτό να πω ιστορίες. Όχι ωστόσο δικές μου. Κάτι που μου το κάνει λίγο πιο απρόσωπο απ’τη μουσική.

Ο κινηματογράφος είναι αναμνήσεις μου από νεαρή ηλικία αφού είναι σινεφίλ η οικογένειά μου και βλέπαμε πολλές ταινίες το χρόνο. Με θυμάμαι σε πολλές φορές σε αφηρημένες στιγμές να με φαντάζομαι να παίζω στη μεγάλη οθόνη σε ταινίες διαχρονικές, βραβευμένες, εποχής και μή, δράσης, δράματα, κωμωδίες ακόμα και θρίλερ.

Η τηλεόραση με βιοπόρισε, μου δίδαξε πειθαρχεία, συναναστράφηκα και συνεργάστηκα με εύκολους αλλά και πολύ δύσκολους ανθρώπους, έχτισα πιο γερό στομάχι.. Ήταν πολλά αυτά που πήρα αλλά και έχασα κάνοντας τηλεόραση αλλά δεν μετανιώνω που δούλεψα. Και φυσικά θα το ξαναέκανα αν υπήρχε ανάγκη ή αν με ιντρίγκαρε η δουλειά.

Σου απάντησα λοιπόν με ποια σειρά τα βλέπω – νιώθω.

Σε ποιά ηλικία αντιλήφθηκες την καλλιτεχνική σου φύση και άρχισες να κλείνεις προς αυτήν την κατεύθυνση;

Νομίζω πως πάντα το ήξερα. Και πάντα πήγαινα προς τα εκεί. Παρακαλώντας, σε ηλικία μόλις 4 χρονών, τους γονείς μου να με γράψουν συγχρονισμένη κολύμβηση να νιώσω πως είναι να χορεύεις μέσα στο νερό ή κάνοντας μπαλέτο ή βλέποντας ταινίες και αποστηθίζοντας διαλόγους και τραγούδια με το δεύτερο τους άκουσμα ενώ στο σχολείο προσπαθούσα να κρατήσω ανοιχτά τα μάτια μου στη παράδοση του μαθήματος. Ένιωθα πως έπεφτα σε λήθαργο, ενώ όταν έκανα κάτι καλλιτεχνικό ένιωθα πάντα σε υπερδιέγερση και πολύ δυνατή.

Η οικογένεια σου και οι φίλοι σου πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν στις αποφάσεις σου και στην επαγγελματική σου ζωή;

Η οικογένεια είναι πολύ σημαντική για εμένα. Τους αγαπάω και τους σέβομαι πολύ. Η μεγαλύτερη μου αγάπη είναι η αδελφή μου η Πηνελόπη. Την συμβουλεύομαι πολύ συχνά, παρόλο το νεαρό της ηλικίας της, γιατί οι συμβουλές της βασίζονται πολύ σε αυτό που έχω πραγματικά ανάγκη ως Μυριέλλα για να είμαι ευτυχισμένη. Με ξέρει σε βάθος. Οι φίλοι μου απ’την άλλοι είναι πιο πολύ υποστηρικτές μου θα έλεγα αλλά κι αυτοί με προσανατολίζουν ενίοτε.

Ποιά είναι για σένα η έως τώρα μεγαλυτέρη στιγμή της καριέρας σου και γιατί;

Μου αρέσει να κοιτάω πάντα μπροστά. Μου αρέσει να βλέπω και να χτίζω την εξέλιξη μου σε όλα τα μέχρι τώρα ταξίδια μου στην υποκριτική κι όχι μόνο στο αποτέλεσμα. Οπότε λέω, (αναστενάζοντας) ότι η μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας μου δεν έχει έρθει ακόμα και θα συνεχίσω να προσπαθώ να γίνομαι όλο και καλύτερη, όσο θα έχω την ευκαιρία να ασχολούμαι με τις τέχνες.

Είσαι αυστηρή όταν κάνεις κριτική στον ευατό σου; Τί θα ήθελες να αλλάξεις σε σενα;

Είμαι υπερβολικά αυστηρή με τον εαυτό μου. Ώρες ώρες νομίζω ότι άμα μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι για ένα λεπτό θα έκανα τα πράγματα πολύ πιο εύκολα για τη ζωή μου. Αυτό που προσπαθώ χρόνια να δουλέψω και να αλλάξω συνειδητά είναι η μεταβλητότητα της ψυχολογίας μου την περίοδο που δεν δουλεύω. Προσωπικά μου είναι πολύ δύσκολο ένα εξάμηνο να ακολουθώ μια συγκεκριμένη ρουτίνα και ξαφνικά να μην την έχω πια και να περιμένω, μέσα στην άγνοια, ποιά θα είναι η επόμενη που θα μπω.

Ποιός είναι ο επόμενος μεγάλος στόχος σου και πότε ένας καλλιτέχνης πιστεύεις μπορεί να αισθανθεί πλήρης;

Στόχος άμεσως να δουλέψω με ανθρώπους που θα με εμπνεύουν σε ό,τι κάνω και θα μου γεννούν ιδέες. Μακροπρόθεσμα, μεγαλύτερος στόχος μου είναι με κάποιο τρόπο να φέρω μια κάποια θετική αλλαγή στον κόσμο. Ουτοπικό? Ναι. Και άγνωστο το πόσο μεγάλο ή μικρό θα είναι το σύνολο που θα την νιώσει αλλά αυτό θα κριθεί απ’τις κινήσεις μου. Από το πόσο ατρόμητη και διψασμένη θα είμαι να ψάχνω συνεχώς τη βελτίωση και την εξέλιξη και να βλέπω μόνο μπροστά. Θα ήταν τιμή μου να καταφέρω να εμπνεύσω θετικά ανθρώπους.

Έχω την πεποίθηση πως ίσως να το καταφέρω με την μουσική μου ή με τις επιλογές που θα μπορώ να έχω κάποια στιγμή στην υποκριτική. Θα δείξει τί θα φέρει το ταξίδι. Όσον αφορά την πληρότητα του καλλιτέχνη νομίζω ότι κανείς πραγματικός καλλιτέχνης δεν ψάχνει το “Για πάντα πλήρης”. Ίσα ίσα νομίζω πρέπει να θέλει να ψάχνει συνεχώς κάτι διαφορετικό να πει, να νιώσει. Να μην ησυχάζει ποτέ, να είναι πάντα σε εγρήγορση για να προλάβει το επόμενο απρόσμενο τρενάκι του Οίστρου.

Τι σημαίνει για σένα ηθοποιός;

Ανακαλύπτω – Παιχνίδι – Βρίσκω Εργαλεία – Εκφράζω – Ρυθμοί – Σχήματα – Ζωή.

Με ποιόν τρόπο εκμεταλλέυεσαι τον ελεύθερο χρόνο σου; Ποιά είναι τα ενδιαφέροντα σου;

• Κολυμπάω και παίζω στη θάλασσα – Οφθαλμόλουτρα στον ορίζοντα της.
• Χορεύω – Κάνω Κλασικό και Σύγχρονο Χορό στην σχολή χορού “Κιναίσθηση” της χαρισματικής χορεύτριας και δασκάλας φίλης μου Ιωάννας Κορίνας Παλάσκα.
• Pole Dancing –  Έκανα με δασκάλα αλλά πήρα στύλο και συνέχισα μόνη μου στο δωμάτιο μου.
• Κάνω Φωνητική με την Μαρία Μετζίνη που για εμένα είναι έμπνευση από μόνη της ως άνθρωπος.
• Γράφω μουσική και ακούω μουσική – διαφορετικά είδη, μελετάω διαφορετικούς καλλιτέχνες – τραγουδάω.
• Αράζω με τον Τσακ και τον Βαγγέλη και βλέπουμε “Survivor”. (Χαχαχα! Ναι, μου αρέσει το παραδέχομαι!).
• Διαβάζω (διάφορα).

Αυτόν τον καιρό με τί ασχολείσαι από όλα αυτά τα όμορφα που κάνεις και θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;

Με τον Παναγιώτη Τσακαλάκο τον κολλητό μου και συνάδελφό μου στο μουσικό μας Μπαντ Πρότζεκτ “Broken Radio” και οργανώνουμε πρόβες και live σε όλη την Αθήνα και την Επαρχεία. Ήδη η φετινή χρονιά μας πήγε πολύ καλά και θέλουμε να συνεχίσουμε να παρτάρουμε γιατί έτσι το βλέπουμε το stage. Live party. Τα beats μόνο ανεβαίνουν σιγά σιγά και ξαφνικά ο κόσμος ξεφεύγει και αρχίζει να χορεύει ασταμάτητα και το ίδιο και εμείς.

Επίσης ετοιμάζω το έδαφος για το πρώτο μου προσωπικό άλμπουμ. Είναι πολλά αυτά που ψάχνω. Είναι το παιδί μου και θέλω να το φέρω στη ζωή με ευλάβεια. Θεατρικά θα είμαι κάπου από Ιανουάριο σίγουρα. Δεν γνωρίζω αν θα είμαι και κάπου αλλού νωρίτερα. Είναι η πιο αβέβαιη περίοδος αυτή που διανύουμε.

Πες μας ποιό είναι το μήνυμα που θέλεις να στείλεις στους νέους ανθρώπους μέσα από το Young People σε μια αρκετά δύσκολη για τη χώρα μας εποχή που διανύουμε.

Οι εποχές γενικά πάντα γινόντουσαν όσο πήγαινε και πιο δύσκολες και πάντα θα διανύουμε δύσκολες περιόδους γιατί είμαστε ίσως το πιο απροσάρμοστο είδος οι άνθρωποι. Το ζήτημα είναι να μάθουμε να νιώθουμε καλά με αυτό που είμαστε, γεμάτοι ατέλειες αλλά και με μια απίστευτη δύναμη να υλοποιούμε, αν πραγματικά το θελήσουμε, τους στόχους μας. Να τολμάμε, να ονειρευόμαστε, να μην φοβόμαστε και να θυμόμαστε να λέμε: “Δεν έχω αποτύχει. Απλά έχω βρει 10.000 τρόπους που δεν λειτουργούν.” Νικολά Τέσλα.

Σημείωση: Για την ολοκλήρωση της συνέντευξης της Μυριέλλας Κουρεντή στο Young People, συνεργάστηκαν οι ομάδες της Έκφρασης και Υλοποίησης και η ομάδα συνεντεύξεων. Υπεύθυνος συνέντευξης, Γιάννης Μπιτζούνης.