Βρεθήκαμε στο θέατρο Έαρ Βικτώρια για να παρακολουθήσουμε την παράσταση “Τι με κοιτάς έτσι;”, σε κείμενο και σκηνοθεσία των Κωνσταντίνου Ρόδη και Ιωάννη Κυφωνίδη. Μία από τις μεγαλύτερες μάστιγες που πλήττουν την κοινωνία μας, και ολοένα πιο συχνές, είναι η κατάθλιψη. Μια ψυχική νόσος, όπου το άγχος “παντρεύεται” την θλίψη και οδηγεί στην απομόνωση και την απάθεια. Ο ασθενής αισθάνεται ότι δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του και μεταμορφώνει το σώμα του σε μια συναισθηματική φυλακή.
Η πρωταγωνίστρια (Αθηνά Παππά), μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια αυτοχειρίας, βρίσκεται απομονωμένη στο σπίτι της και καθηλωμένη σε ένα αναπηρικό καρότσι. Με μοναδική συντροφιά τον νοσηλευτή της, ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεών της έχοντας ως όπλο μηρυκαστικές σκέψεις, που αποτελούν το μόνο που της έχει απομείνει στη ζωή της. Μας καλεί να δούμε τον κόσμο, μέσα από τα μάτια της θλίψης που βιώνει.
“Κάποτε τα είχα όλα.. και δεν είχα τίποτα!”
“Ξέρεις πως είναι να είσαι με κόσμο και να νιώθεις μόνη σου;”
Μπαίνοντας στην αίθουσα φανερώνεται μπροστά μας ένας κόσμος από χαμένα όνειρα, μιας άλλης εποχής, κουρελιασμένα σε μια βαλίτσα. Ένας χειμαρρώδης μονόλογος ξεκινά · και η αναδρομή στα σκοτεινά μονοπάτια του παρελθόντος, είναι μονόδρομος. Η απογοήτευση και ο θυμός αποτυπώνεται στο πρόσωπό της και ξεθωριάζει, περιστασιακά, σαν τα μάτια των νικημένων, ψάχνοντας την πικρή δύναμη να ζήσουν. Ολόκληρο το άγνωστο έρχεται την ώρα που βραδιάζει και τα μάτια βουρκώνουν · θαμπωμένα από τη λησμονιά της νεότητας.
Μια γυναίκα με έντονες αντιθέσεις, που αυτοσαρκάζεται. Ήθελε να ζήσει τη ζωή της πέρα από τα όρια, της άρεσε το “πολύ”, δεν συμβιβάστηκε ποτέ με την μετριότητα και αυτή ήταν η “αχίλλειος πτέρνα” της. Προδομένη από τα πάθη της, απογοητευμένη και μόνη, ζει πλέον με τον εαυτό της, σαν δύο ακροβάτες που μισιούνται θανάσιμα, αλλά τα φώτα της σκηνής έρχονται να τους ενώσουν. Όταν τα φώτα όμως σβήσουν και η πραγματικότητα πάρει και πάλι πνοή, καλείται να επιλέξει ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο.
Πρόκειται για μια παράσταση, όπου το ταλέντο της ερμηνεύτριας ξεχειλίζει στην κάθε λέξη και κίνηση. Τόσο τα μουσικοχορευτικά διαλείμματα, όσο και οι αναφορές στο παρελθόν με κωμικότητα, που συνυπάρχουν, λειτουργούν ως αποφόρτιση στον θεατή και συντελούν σε έναν ευχάριστο και ακούραστο μονόλογο. Οι εναλλαγές του φωτισμού, από ψυχρό σε θερμό και αντίστροφα, λειτουργούν ως κατευθυντήρια γραμμή μεταξύ παρελθόντος και παρόντος. Διαβάστε το δελτίο τύπου της παράστασης…
Συντελεστές Παράστασης “Τι με κοιτάς έτσι;”
- Κείμενο – Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Ρόδης & Ιωάννης Κυφωνίδης
- Ερμηνεία: Αθηνά Παππά
- Σκηνικά – Κοστούμια: Μαριλίζα Rendl
- Σύνθεση πρωτότυπης μουσικής – Ενορχήστρωση: Χρήστος Μπάκης
- Σχεδιασμός Φωτισμού – Φωτογραφίες: Βαγγέλης Ρασσιάς
- Σόλο Βιολί: Γιώργος Μανωλάς
- Make up Artist: Μαργαρίτα Καρακάση
- Hair Styling: Ντίνα Τριάντου
- Γραφιστική επιμέλεια αφίσας: Δήμητρα Αγγελακοπούλου
- Trailer: Ελένη Μολφέτα
Φιλική Συμμετοχή (Voice over): Σάρα Γανωτή, Ματθίλδη Μαγγίρα, Γιώργος Χριστοδούλου.
Το έργο βασίζεται σε αληθινή ιστορία.