Η Έλενα Μεντζέλου μιλά στο Young – People.GR για τη διαδρομή της στο θέατρο, για τους στόχος της στη μεγάλη οθόνη και για όλα εκείνα που δε γνωρίζαμε για αυτήν. Είναι ένα άτομο καλλιεργημένο που κυνηγά την ποιότητα σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητάς της γιατί σύμφωνα με τα λεγόμενά της οφείλουμε στον εαυτό μας να προσπαθούμε για το καλύτερο. Όνειρο ζωής της είναι να κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους με τέτοιο τρόπο που θα τη θυμούνται για πάντα.
Η συνέντευξη με την ηθοποιό Έλενα Μεντζέλου
Έχοντας σημειώσει μια σημαντική πορεία τόσο στο θέατρο, όσο και στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο ποιο είναι εκείνο που εκφράζει περισσότερο την καλλιτεχνική σου φύση και τα θέλω σου;
Έχοντας περάσει αρκετό χρόνο στο σανίδι, ή τουλάχιστον πολύ περισσότερο χρόνο σε αυτό αντί στην τηλεόραση ή τον κινηματογράφο, θεωρώ πως αυτή αυτή η «μοιρασιά του τώρα» που προσφέρει είναι ανεπανάληπτη και μαγική. Ό,τι συμβαίνει στην σκηνή δε δύναται να επαναληφθεί ποτέ μα ποτέ με τον ίδιο τρόπο ούτε με τους ίδιους θεατές και αυτό κάνει εξαιρετικά γοητευτικό το θέατρο έναντι του κινηματογράφου ή της τηλεόρασης.
Παρ’ όλα αυτά, μεγάλο θέλω μου είναι το σινεμά γιατί έχει μια άλλη διαφορετική αίγλη μιας ιστορίας που καταγράφεται και που μένει, μαζί με την υποκριτική και σε συντροφεύει. Είναι – από τη μικρή μου εμπειρία σε αυτό – πιο ομαδική δουλειά ως προς το αποτέλεσμα και αυτό όσο περίεργο κι αν ακούγεται με θέλει πολύ.
Έχεις πει στο παρελθόν ότι η καλύτερη συμβουλή που λαμβάνεις υπόψη σου είναι το απόφθεγμα του Μπέκετ: “Προσπάθησε ξανά, απότυχε ξανά, απότυχε καλύτερα”. Που το στηρίζεις αυτό;
Ναι ισχύει, αυτή η ρήση του Μπέκετ είναι από τις αγαπημένες μου και συνάμα πιο λειτουργικές στη ζωή μου μέχρι ώρας. Συμπυκνώνει με άριστο τρόπο την τοποθέτηση μου τόσο στον επαγγελματικό όσο και στον προσωπικό βίο.
Πιστεύω πως ως τρωτά όντα, ως οργανισμοί ατελείς, γεμάτοι ρωγμές και ελαττώματα, οφείλουμε να παλεύουμε για τον καλύτερο δυνατό εαυτό μας, για τις καλύτερες δυνατές συνθήκες εργασίας και διαβίωσης και πως για να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει να τολμούμε, να δοκιμάζουμε, να οδηγούμαστε από την ανάγκη για εξέλιξη.

Και επειδή ακρογωνιαίος λίθος της διαδικασίας βελτίωσης αποτελεί η αποτυχία, θα πρέπει – αν θέλουμε να έχουμε ανοδική πορεία – να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να αποτύχει, να του χαρίσουμε τη δυνατότητα να οδηγηθεί σε highlights από το δύσκολο δρόμο, από αυτό το δρόμο που έχει και αμφιβολία και ήττες και αποτυχίες και μη δυνατότητα διαχείρισης αυτών, αλλά πάντοτε με γνώμονα την προσπάθεια και την άσβεστη λαχτάρα να επιτύχουμε πάντα κάτι καλύτερο ή πιο ιδεατό.
Ποιο είναι το καθημερινό πρόγραμμα της Έλενας;
Στην προκειμένη χρονική περίοδο που δεν έχω πρόβες, παρά μόνο την παράσταση, η καθημερινότητα μου περιλαμβάνει πρωινό με τον αγαπημένο μου, τσάρκα συνήθως μετά στην πόλη, έντονη και εκτονωτική γυμναστική αργότερα, καθώς χωρίς αυτή δεν κάνω, διάβασμα βιβλίου ή practice σε ασκήσεις πιάνου (που βάλθηκα να το θυμηθώ ξανά μετά από αρκετά χρόνια) και το βράδυ είτε σινεμά, είτε ποτάκι με τους αγαπημένους μου φίλους είτε καναπέ, ωραίο κρασάκι, ωραία ταινία ή netflix.
Αν έχω πρόβες, ε τότε το πρόγραμμα διαφοροποιείται αισθητά και τρέχω σαν τον Βέγγο, αλλά μιας και τα λέμε τώρα, ευτυχώς έχω ποιοτικό χρόνο μεσ’ την μέρα μου να απολαύσω χωρίς τρεχάλα τους ανθρώπους μου και τις στιγμές μαζί τους.
Αν γύριζες το χρόνο πίσω θα ήθελες να αλλάξεις κάτι από τη ζωή σου;
Αν γύριζα το χρόνο πίσω νομίζω πως δε θα άλλαζα κάτι, και αυτό όχι από εγωισμό ή επειδή δεν έχω σφάλλει πολλάκις. Απλώς πιστεύω πως ό,τι κουβαλάω ως τώρα, θετικό και αρνητικό, έχει διαμορφωθεί μέσα από τις μικρές ή μεγάλες στιγμές που έχω ζήσει, μέσα από τα ευτυχή και δυστυχή γεγονότα, μέσα από τις αποτυχίες και τις μικρές νίκες.
Το μόνο που θα ‘θελα να μπορέσω να καταφέρω σε πολύ καλό βαθμό είναι συμπεριφορές μου ή λάθος αντιδράσεις του παρελθόντος να μην τις επαναλαμβάνω ή στρεβλά κεκτημένα του παρελθόντος στοιχεία μου να τα λειάνω ή να τα εξαφανίσω.
Ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να στείλεις στους νέους καλλιτέχνες και γενικότερα στους νέους ανθρώπους της εποχής μας;
Μακάρι να είχα καταφέρει ακόμα περισσότερα πράγματα στη ζωή μου και να ήμουν σε θέση ικανή να μοιραστώ ένα μήνυμα με τους νέους καλλιτέχνες ή νέους ανθρώπους, όμως θαρρώ πως η σοφία μου ως προς τη ζωή είναι ακόμα υπό διαμόρφωση.
Όμως, όσο κι αν μας δυσκολεύει η καθημερινότητα ή ο επαγγελματικός στίβος, επειδή ζούμε σε εποχή κατ’ εμέ απάθειας κάπως, θα ήθελα να μοιραστώ την πεποίθηση μου πως οφείλουμε στον εαυτό μας να προσπαθούμε για ό,τι ορίζουμε καλύτερο, οφείλουμε με εφαλτήριο τα νιάτα μας, τη ρώμη και την ενέργεια μας να μην το βάζουμε κάτω, να ονειρευόμαστε, να αγαπάμε τη ζωή, να βλέπουμε το φως σε αυτήν, να έχουμε φαντασία, να έχουμε όραμα για εμάς και τους συνανθρώπους μας,

να ερχόμαστε μέρα με τη μέρα όλο και πιο κοντά στο συναισθηματικό μας φορτίο και να αφηνόμαστε στη μαγεία των ψυχικών περιπλανήσεων, να γινόμαστε – σε πείσμα των καιρών – πιο αθώοι, πιο τρυφεροί, πιο ανοιχτοί άνθρωποι, πιο συναισθηματικά και διανοητικά διαθέσιμοι, να καταλύουμε τα τεχνητά σύνορα, να αφουγκραζόμαστε πιο πολύ, να μιλάμε λιγότερο, να παρατηρούμε περισσότερο και να «μαυρίζουμε» λιγότερο.
Και ευτυχώς, οι καλλιτέχνες αυτά τα παραπάνω μάλλον τα έχουμε κάπως κατά νου. Μακάρι η δύναμη που αντλούμε από την κάθε λογής τέχνη να συνεπαίρνει όχι μονάχα τους δημιουργούς, αλλά και εκείνους που έρχονται σε επαφή με αυτήν.
Αυτό το διάστημα συμμετέχεις στην παράσταση “Το παιχνίδι του έρωτα και της τύχης”. Πες μας λίγα λόγια γι’ αυτήν.
Αχ ναι, φέτος βρίσκομαι σε μια πολύ ωραία και ενδιαφέρουσα θεατρική δουλειά, στην παράσταση “Το παιχνίδι του έρωτα και της τύχης” του Πιερ ντε Μαριβώ. Πρόκειται για ένα έργο που γράφτηκε στις αρχές του 18ου αιώνα, εντάσσεται στο είδος της comedie française και αποτελεί σταθμό στην μετέπειτα εξέλιξη του είδους της κωμωδίας. Στη δική μας εκδοχή, στο δικό μας ανέβασμα που σκηνοθετεί ο Εμμάνουελ Μανιός, το πρωτότυπο κείμενο έχει κάπως απλοποιηθεί ως προς το ύφος και τη γλώσσα, έχει γίνει πιο σύγχρονο και τοποθετούμαστε χρονικά περίπου στο σήμερα.
Εγώ υποδύομαι την Κυρία που αλλάζει ρόλο με την υπηρέτρια του παλατιού προκειμένου να διερευνήσει τις ακριβείς προθέσεις του επικείμενου γαμπρού που της φέρνει με προξενιό ο πατέρας της. Όμως τα πράγματα μπερδεύονται γιατί και ο επικείμενος γαμπρός αλλάζει ρόλο με τον υπηρέτη του, οπότε παρακολουθούμε ένα γαϊτανάκι παρεξηγήσεων και κωμικών καταστάσεων μεταξύ τους.
Το έργο παρόλο που γράφτηκε σε εντελώς άλλη εποχή θίγει – μέσα από την κωμωδία – πολύ σημαντικά και ενδιαφέροντα ζητήματα που αφορούν την διάκριση σε κοινωνικές τάξεις, τον πραγματικό, αληθινό έρωτα, την κατάλυση των κανόνων όταν πρόκειται για ζητήματα συναισθηματικής φύσεως και ένα αναλλοίωτο ζήτημα που είναι πολύ έντονο και στις μέρες μας: τι ρόλο παίζει η αλήθεια στη ζωή μας, πόσο την αντέχουμε και πόσο την επιζητούμε.
Είναι ένα πολύ ευχάριστο έργο, με μπόλικο γέλιο, αλλά και με διαχρονικά ζητήματα και προβλήματα, και σύμφωνα με την άποψή μου πρώιμα φεμινιστικό, καθώς ο Μαριβώ εξάρει τη θέση της γυναίκας και δημιουργεί ηρωίδες πολύ μπροστά από την εποχή τους και το συνολικό κατεστημένο, χωρίς να υποβαθμίζει το ρόλο του άντρα στο ελάχιστο.
Θεωρώ ότι πρόκειται για μια παράσταση που αφήνει πολύ ευχάριστη γεύση στο θεατή, μια παράσταση σπιρτόζα και διασκεδαστική που σε κάνει να θες φεύγοντας από το θέατρο να βουτήξεις λίγο πιο πολύ στη ζωή και στη χαρά της.
Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον; Τι θα ήταν όνειρο ζωής για σένα;
Επαγγελματικά συζητάω κάποια πράγματα για την τηλεόραση και μακάρι να πραγματοποιηθούν γιατί είναι ένα μέσο που γνωρίζω λίγο και θα με ενδιέφερε πολύ να το μάθω. Επίσης, κάτι που λέω κάθε φορά γιατί είναι μεγάλη μου λαχτάρα, είναι πως θέλω εξαιρετικά να δουλέψω πολύ στο σινεμά. Ο κινηματογράφος από τη μικρή εμπειρία που έχω σε αυτόν μέχρι ώρας, με συναρπάζει και μακάρι να επιτευχθεί αυτή η λαχτάρα μου.
Επαγγελματικά δηλαδή επιθυμώ πολύ να δουλέψω περισσότερο on camera, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι το κυνηγάω εμμονικά έναντι του θεάτρου. Και επειδή προσπαθώ η προσωπική μου ζωή να βρίσκεται σε αρμονία με την επαγγελματική, όνειρο ζωής είναι να μπορέσω να δημιουργήσω μια όμορφη, αγαπημένη οικογένεια και συνάμα να εξελίσσομαι ως ηθοποιός ώστε η ψυχική μου υγεία και η ανάγκη μου για διαρκή βελτίωση και δράση, να με κινητοποιούν και να τροφοδοτούν με τα καλύτερα στοιχεία μου έναν υγιή οικογενειακό ιστό.
Όνειρο ζωής είναι όταν θα φτάσω στο σβήσιμό της να νιώθω γεμάτη, περήφανη και χορτασμένη και πως αφήνω πίσω μου ευτυχείς ανθρώπους που κάτι όμορφο πήραν από εμένα και δε θέλουν να με σβήσουν από τη μνήμη και τις αισθήσεις τους.
Διαβάστε την κριτική της Ιωάννας Ρουσάκη για την παράσταση
Είδαμε την παράσταση “Το παιχνίδι του έρωτα και της τύχης” στο θέατρο “Αργώ”.
Το δελτίο τύπου της παράστασης
Διαβάστε το δελτίο τύπου της παράστασης:”Το παιχνίδι του έρωτα και της τύχης”
Σημείωση: Για την ολοκλήρωση της συνέντευξης της ηθοποιού Έλενας Μετζέλου συνεργάστηκαν στην επιμέλεια η ομάδα έκφρασης και υλοποίησης, ενώ στην σύνταξη των ερωτήσεων ο Γιάννης Μπιτζούνης. Ευχαριστούμε την ηθοποιό Έλενα Μεντζέλου για την πραγματοποίηση της συνέντευξης.
Σχετική Αρθρογραφία
Παρόμοια Θεματολογία, Προτεινόμενες συνεντεύξεις...
Η Κέλλυ Βρανάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής, αλλά και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης με μεταπτυχιακό στο digital marketing. Η ενασχόληση της με το χώρο του Digital είναι αυτή που σηματοδότησε τη ζωή της. Όταν μπήκε αρχικά στο [...]