Η Μαρία – Νεφέλη Δούκα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, φοίτησε στην Νομική Αθηνών ενώ παράλληλα ασχολήθηκε επαγγελματικά με το χορό παίρνοντας δίπλωμα δασκάλου. Η υποκριτική ήταν ένα από τα όνειρά της, σπούδασε στη δραματική σχολή της Μαίρης Βογιατζή – Τράγκα. Έχει συμμετάσχει σε τηλεοπτικές σειρές, κινηματογραφικές παραγωγές μικρού και μεγάλου μήκους σε θεατρικές παραστάσεις αλλά και σε μουσικά βίντεο όπως της Αρετής Κετιμέ. Έχει ασχοληθεί από μικρή με τον αθλητισμό και συγκεκριμένα με τον στίβο, με τον χορό, μοντέρνο, ballroom, pole και παραδοσιακούς. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια φωνητικής και υποκριτικής με την Στεφανία Γουλιώτη, Άντζελα Μπρούσκου και Ελένη Σκώτη.

Έχει συμμετάσχει σε πολλές τηλεοπτικές σειρές όπως: “10 Εντολή”, “Δικαίωση”, “Κλεμμένα όνειρα”, “Μάλιστα Chef”, “Έλα στη θέση μου”, “ΑΡΕΝΑ”, και “Κόκκινο νυφικό”. Συμμετοχή σε Κινηματογραφικές παραγωγές μικρού και μεγάλου μήκους, όπως στην “Πανδημία”, του Δημήτρη Πιατά, “The Journey”, του Lance Nielsen, στην “Πλατεία Αμερικής” του Γιάννη Σακαρίδη (Amerika Square), “Blot” του Γιώργου Τζιβελέκη, ένα Trailer βιβλίου “Η θάλασσα έφυγε της Αθηνά” σε σκηνοθεσία Πέτρου Γιασεμή.

Η Μαρία – Νεφέλη Δούκα έχει παρουσία και στο θέατρο, συμμετέχοντας αρχικά ως τελειόφοιτη της δραματικής σχολής ώστε να βγάλει και τα δίδακτρά της στην παιδική σκηνή του Χυτηρίου στον “Πήτερ Παν” που ανέβασε ο Χάρης Σώζος (2015 – 2016). Αργότερα την ίδια χρονιά, συμμετείχε στην παράσταση “Συνοχή”, η οποία ήταν βασισμένη στην ξένη ταινία επιστημονικής φαντασίας “Coherence” James Byrkit, σε διασκευή της Χριστίνας Αππανά σε σκηνοθεσία της ίδιας και του Αλέξανδρου Δράκου. Την ακόλουθη χρονιά δούλεψε στο θέατρο “Αλίκη” όλη τη σεζόν στην παιδική παράσταση της Κέλλυς Σταμουλάκη “Μόνο αν το πιστέψεις”.

Συμμετείχε επίσης στο αναλόγιο του θέατρου τέχνης στο “Όνειρα με τη ματιά” της Σόνιας Ζαχαράτου που σκηνοθέτησε ο Ένκε Φεζολλάρι με την Παναγιώτα Βλαντή και την Τζένη Θεωνά. Τον Φεβρουάριο του 2017 ήρθε το “Το τελευταίο ψέμα” του Μιχάλη Κακογιάννη, στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης σε σκηνοθεσία του Ένκε Φεζολλάρι, και τον Ιούλιο, στα πλαίσια του φεστιβάλ Αθηνών, συμμετείχε και στην παράσταση “Ορκισμένη παρθένα” του Ένκε Φεζολλάρι, στην Πειραιώς 260.

Διαβάστε τη συνέντευξη της Μαρίας – Νεφέλη Δούκα

Στα πρώτα σου βήματα έχεις πάρει γεύση εκτός από το θέατρο και από τηλεόραση και κινηματογράφο. Ποιο αγαπάς πιό πολύ;

Αγαπώ αυτή τη δουλειά πάρα πολύ, και την απολαμβάνω είτε δουλεύω στο θέατρο είτε σε κινηματογραφικό ή τηλεοπτικό, αν γίνεται με ωραίο τρόπο, καλούς συνεργάτες και να μου αρέσει αυτό που διαβάζω. Το ενδιαφέρον μου για τη υποκριτική ξεκίνησε μάλιστα στην πολύ αρχή από αγαπημένες μου ταινίες και αγαπημένα βιβλία που έγιναν ταινίες.

Το σινεμά έχει τη γοητεία του αναλλοίωτου. Ωστόσο η αλήθεια είναι πως με το θέατρο είμαι πιο ερωτευμένη, έχει τη μαγεία του, την άλλη παράλληλη διάστασή του, και την ιδιαίτερη ζωντανή επικοινωνία του. Μεταφέρεσαι σε άλλο έδαφος χωρίς τριγύρω πράγματα, για μια στιγμή, που δε θα ξανά υπάρξει και θα ξαναγεννηθεί μετά διαφορετική. Είναι κάτι που σε ιντριγκάρει πολύ σε σχέση με τον εαυτό σου…

Αυτό το διάστημα με τί ασχολείσαι στο χώρο της τέχνης; 

Είμαστε ήδη σε πρόβες για μια παράσταση που θα ανέβει την πρώτη εβδομάδα του νέου χρόνου στο θέατρο Αλκμήνη. Το έργο λέγεται “Η καταπάτηση”, της Μαρία Τσιμά και είναι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Νίκου Μπακόλα “Καταπάτηση, τραγωδία των νεότερών κλώνων”. Σκηνοθέτης μας είναι η Ανατολή Αθανασιάδου και στην ομάδα ηθοποιών είναι μαζί ο Γιάννης Διαμαντής και ο Μπάμπης Γαλιατσάτος. Τοποθετείται στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου, στη Θεσσαλονίκη και την ενδοχώρα του ΄50 παρουσιάζοντας μια εποχή που έχει φτάσει πια στο τέλμα της, όπου η καταπάτηση της γης, ενός χωραφιού, και κατά επέκταση των πάντων, αποτελεί μια ορατή πραγματικότητα.

Ποιοί είναι οι επόμενοι στόχοι σου σε επαγγελματικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο;

Οι στόχοι είναι να γίνομαι καλύτερη και να δυναμώνω σε αυτό που κάνω, και προχωρώντας να γνωρίσω ανθρώπους που θα με εμπνεύσουν στη δουλειά και στο έργο τους. Αυτό θεωρώ εξέλιξη, όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα στο στίβο αυτού του επαγγέλματος, η αποζημίωση είναι να βγαίνεις κερδισμένος σε εμπειρία, μόρφωση και προσωπική εσωτερική δουλειά. Κατά τα άλλα να αναζητώ πράγματα που θα με κάνουν ευτυχισμένη και δυνατή διώχνοντας φόβους.

Ποιά είναι τα ενδιαφέροντά σου και πως περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου;

Λίγο πολύ συνδυάζοντας με το είδος της δουλειάς μου. Διαβάζω, ψάχνω ταινίες, μουσική, τραγούδια, αναζητώ σεμινάρια και επιπλέον προπόνηση, να βελτιώνω το χορό και τη φωνή μου… Πράγματα που με εμπνέουν τα οποία ταυτόχρονα με ξεκουράζουν και με τροφοδοτούν, όταν δεν δουλεύω συγκεκριμένα για παράσταση η άλλα πρότζεκτ.

Κάπως έτσι κατάλαβα ότι ήθελα να ασχοληθώ και επαγγελματικά σε αυτό το χώρο. Με ευχαριστεί και με ανανεώνει η ίδια η έρευνα για όλα αυτά τα οποία είναι χρήσιμα και πολύτιμα για τη δουλειά.

Εκτός από τις σπουδές σου στην υποκριτική είσαι και απόφοιτη της Νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σκέφτεσαι να ασχοληθείς ποτέ με αυτό το αντικείμενο στο μέλλον;

Δεν μπορώ να με φανταστώ να εργάζομαι ως νομικός, αλλά ποτέ μη λες ποτέ. Διανύουμε πολύ δύσκολες καταστάσεις βιοποριστικά, που ένα δεύτερο και τρίτο επάγγελμα γίνεται αναγκαίο για να μπορέσεις να ανταποκριθείς. Παρόλα αυτά δε θα άφηνα το θέατρο με όσες δυσκολίες, και θα έκανα παραπάνω διαφορετικές δουλείες για να μπορώ να κάνω αυτό που αγαπώ.

Δεν ξέρω ωστόσο αν η νομική θα ήταν αυτός ο έξτρα δρόμος, γιατί είναι μια δουλειά που θέλει μελέτη και αφοσίωση που δε συνδυάζεται τόσο εύκολα με άλλη, όπως συμβαίνει και με το θέατρο, ασχέτως το πως είναι πια η καθημερινότητα μας σε αυτό δυστυχώς. Η Νομική μου άρεσε γιατί παρότι εκ πρώτης όψεως διαφέρει ασπρόμαυρα από τα καλλιτεχνικά, έχει σε εκφάνσεις της ανθρωπιστικό κοινωνικό περιεχόμενο, ψυχογραφήματα και πολύ αναλυτική σκέψη, τα οποία είναι κοινά υλικά για το θέατρο.

Πώς βλέπεις τις σχέσεις των ανθρώπων σήμερα;

Οι εποχές για τους ανθρώπους είναι κάπως άγριες σε γενικότερο πλαίσιο. Μεταξύ μας υπάρχει πολύ φόβος, και αυτό είναι λυπηρό. Έχουμε πολλές πληγές αλλά διστάζουμε και να τις κοιτάξουμε για να τις γιατρέψουμε.

Αντιδρούμε και λειτουργούμε σπασμωδικά, στρεσαρισμένοι και πολλές φορές χάνουμε την αληθινή επικοινωνία και την εμπιστοσύνη, αλλά δεν μπορείς και να ψέξεις κανέναν γι΄ αυτό. Τρομαγμένοι και θλιμμένοι είμαστε και αυτό είναι μεταδοτικό… Για αυτό στρεφόμαστε στο θέατρο, μπας και επικοινωνήσουμε κάτι που εμείς στην πραγματικότητα αδυνατούμε και κομπιάζουμε.

Στο θέατρο πραγματικά, ξεβράζει κανείς το σύστημα του για να νιώσει την ελευθερία που στερείται ή νομίζει ότι στερείται.

Ποιό είναι το μήνυμα που θέλεις να στείλεις στους νέους ανθρώπους μέσα από το Young People σε μια εποχή έντονης οικονομικής και πολιτισμικής κρίσης που διανύουμε;

Μέσα σε όλα τα μπερδεμένα πράγματα που αντιμετωπίζουμε, και σε όλα τα στενά που μπαίνει το μυαλό και χάνεται, και σε πάσης φύσεως εμπόδια, να ακούμε το ένστικτό μας. Στην τελική, αυτό θα μας βγάλει στο σωστό δρόμο και δε θα σε μπλέξει ποτέ, θα σε λύσει. Το ένστικτο θα σε απογειώσει και θα σε προσγειώσει σωστά.

Σημείωση: Για την ολοκλήρωση της Συνέντευξης της Μαρίας Νεφέλη Δούκα συνεργάστηκαν οι ομάδες της Έκφρασης και υλοποίησης και η ομάδα Συνεντεύξεων.