Μια μοναδική εμπειρία ζήσαμε, την Παρασκευή 26 Οκτωβρίου, παρακολουθώντας την πρεμιέρα της παράστασης «Σπασμένο Γυαλί», του Άρθουρ Μίλλερ στο θέατρο Πόλη, σε σκηνοθεσία Άσπας Καλλιάνη. Το συγκεκριμένο έργο, γραμμένο το 1995, αναδεικνύει έντονα την εμπειρία του συγγραφέα, τόσο στην γραφή όσο και στην απόδοση προς τους αναγνώστες. Ένα έργο γραμμένο προς το τέλος του συγγραφικού του ταξιδιού, που έρχεται να μας δώσει ένα μάθημα για το πως μπορούμε να διαχειριστούμε τον χρόνο που μας υπολείπεται.
Καθώς πέφτουν τα φώτα στη σκηνή, νοερά μεταφερόμαστε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, του 1938. Εκεί θα συναντήσουμε την Σύλβια (Παναγιώτα Βλαντή) και τον Φίλλιπ (Νίκος Γεωργάκης), ένα ζευγάρι Εβραίων που κατά τα φαινόμενα του κόσμου ζουν το Αμερικανικό όνειρο. Μια εικόνα σε μια εφημερίδα θα σταθεί ως αφορμή και θα δώσει τροφή στη φαντασία της Σύλβιας, με το υποσυνείδητο της να φέρνει στην επιφάνεια σκέψεις κρυμμένες στο χρονοντούλαπο της λήθης. Υποδύεται άψογα μια γυναίκα για την οποία η συζυγική δυσαρέσκεια συγχωνεύεται με την ιστορική συνείδηση. Μια αλληλουχία γεγονότων γίνεται το έναυσμα για να ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση, να χάσει την αίσθηση των κάτω άκρων της και να παραλύσει.
Ο σύζυγος της Φίλλιπ, είναι φαινομενικά ένας σκληρός άντρας που βιώνει μια έντονη εσωτερική διαμάχη, αρνούμενος την Εβραϊκή του ταυτότητα. Θέλει να φτάσει στην κορυφή, αποδεικνύοντας στην κοινωνία ότι δεν στιγματίζεται από το «είδος» του (Εβραϊκή καταγωγή). Ένας άντρας υλιστής, υποδουλωμένος στην καριέρα του, που αφήνει πίσω αυτά που έχουν αληθινή αξία όπως η οικογένεια του.
Στο σκηνικό έρχεται να προστεθεί ο Χάρρυ (Γιάννης Βούρος), ο γιατρός που έχει αναλάβει να κουράρει την Σύλβια, παρότι ο ψυχιατρικός τομέας δεν είναι η ειδικότητα του. Από την πρώτη στιγμή, γίνεται φανερή η ύπαρξη μιας πνευματικής σύνδεσης μεταξύ τους, που στην συνέχεια θα αποδοθεί και ως έλξη. Στο πρόσωπο της Σύλβιας, βρίσκει την χαμένη από καιρό παιδικότητα του, καθώς ο γάμος του με την Μάργκαρετ (Κάτια Γκουλιώνη) κάθε άλλο παρά ενθουσιώδης θα χαρακτηριζόταν. Η Μάργκαρετ, μια γυναίκα έξυπνη, ρεαλίστρια, που προσπαθεί να κρατήσει τις ισορροπίες στον γάμο της και θα επιχειρήσει να τον αποκόψει από την Σύλβια, εφόσον καταλαβαίνει την απειλή.
Στο πρόσωπο της Χάριετ (Δήμητρα Σιγάλα), αδερφή της Σύλβιας, αντικατοπτρίζεται ο ρόλος της κοινωνίας. Μια κοινωνία που θυσιάζει τον αυτοσεβασμό, τις φιλοδοξίες, τον έρωτα και τα όνειρα, στον βωμό της φήμης και των χρημάτων.
Η Σύλβια, μια γενναία προσωπικότητα, θα δεχθεί την ταπείνωση, την βία και την αποδόμηση των ονείρων της για χάρη της οικογένειας της, μέχρι το σημείο που δεν την «ακούει» το ίδιο της το σώμα. «Όταν μια γυναίκα αισθανθεί ότι δεν αγαπιέται, χάνει την γη κάτω από τα πόδια της».
Ερμηνείες που από το πρώτο λεπτό μας καθηλώνουν και μας παρασύρουν στην μοναδική τέχνη της υποκριτικής. Η κίνηση και ο λόγος, βρίσκονται σε απόλυτη εναρμόνιση, ενώ τα έξυπνα σκηνοθετικά τρικ μαζί με τον στοχευμένο φωτισμό και τα σκηνικά μας μεταφέρουν σε μια άλλη διάσταση. Πρόκειται αδιαμφισβήτητα για μια από τις καλύτερες παραστάσεις που παίζονται αυτή τη σεζόν.
Μια παράσταση, η οποία μας αναδεικνύει πόση δύναμη κρύβει το μυαλό μας. Ένας ολόκληρος μηχανισμός άμυνας αναδύεται και δεν θα πιστέψεις που είσαι ικανός να φτάσεις. Η οδύνη της ψυχής, μετουσιώνεται στο σώμα που αυτό έχει την ικανότητα να υπερνικήσει την ανθρώπινη του φύση και να σε ωθήσει έως και την παράλυση.
Μπορούμε να τα κλειδώσουμε όλα μέσα μας, αρκεί την ημέρα που θα είμαστε έτοιμοι, να εμπιστευθούμε το κλειδί, σε αυτόν που θα μας βοηθήσει να βρούμε τον δρόμο
Ταυτότητα παράστασης
- Πρωταγωνιστούν: Γιάννης Βούρος, Παναγιώτα Βλαντή, Νίκος Γεωργάκης, Δήμητρα Σιγάλα, Κάτια Γκουλιώνη.
- Σκηνοθεσία: Άσπα Καλλιάνη
- Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
- Κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη
- Φωτογραφίες: Μαριλένα Αναστασιάδου
- Παραγωγή: Θεατρικές Επιχειρήσεις Τάγαρη