Η Δάφνη Νικητάκη είναι μια ηθοποιός που ξεχωρίζει για την αφοσίωσή της στο θέατρο και την αγάπη της για την ελληνική λογοτεχνία. Στην παράσταση “Η Ζωή και ο Θάνατος του Καραβέλα” στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, υποδύεται δύο ρόλους, την ετοιμοθάνατη γυναίκα του Καραβέλα και την αδελφή του, και μας ταξιδεύει σε έναν δυστοπικό κόσμο, όπου η ιδιοτέλεια και η μανία του κέρδους κυριαρχούν.
Η παράσταση, βασισμένη στο έργο του Κωνσταντίνου Θεοτόκη, θίγει επίκαιρα κοινωνικά θέματα και μας καλεί να αναλογιστούμε τη θέση μας στη σύγχρονη κοινωνία. Η Δάφνη Νικητάκη, μέσα από την ερμηνεία της, μας μεταφέρει το μήνυμα της παράστασης και μας καλεί να αναζητήσουμε την ελπίδα μέσα στο σκοτάδι. Διαβάστε το δελτίο τύπου της παράστασης στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Η συνέντευξη με την ηθοποιό Δάφνη Νικητάκη
Πότε αποφάσισες να ασχοληθείς με την υποκριτική, και τι ήταν αυτό που σε ώθησε να ακολουθήσεις με το θέατρο.
Κάπου στην εφηβεία ξεκίνησα να παρακολουθώ μαθήματα σε ένα θεατρικό εργαστήρι και συμμετείχα στην πρώτη μου παράσταση. Με είχε γοητεύσει πολύ η ιδέα ότι μέσα σε φανταστικές συνθήκες είχα τη δυνατότητα να εκφράσω ειλικρινά κάτι που ένιωθα ή σκεφτόμουν. Από τότε θυμάμαι να σκέφτομαι ότι θέλω να ασχοληθώ με την υποκριτική.
Ποια είναι η πιο σημαντική συμβουλή που σου έχει δώσει κάποιος μέντορας ή δάσκαλος και πώς την έχεις εφαρμόσει στην καριέρα σου;
Είναι αρκετοί οι άνθρωποι που έχουν αφήσει κάποιο αποτύπωμα πάνω μου και με έχουν επηρεάσει, είτε ήταν δάσκαλοί μου είτε όχι. Είναι πολλές οι στιγμές που έχω ακούσει κάτι που με μετακίνησε, που με βοήθησε να εξελιχθώ.
Ποιος είναι ο ρόλος σου στην παράσταση και ποιες ήταν οι προκλήσεις που αντιμετώπισες κατά την προετοιμασία του;
Στην παράσταση υποδύομαι την ετοιμοθάνατη γυναίκα του Καραβέλα, την Αγγέλω και την αδερφή του, τη Στασιά. Επίσης, όλοι είμαστε και αφηγητές της ιστορίας. Για μένα η πρόκληση δεν ήταν κάποιος συγκεκριμένος ρόλος, αλλά το να βουτήξω στον κόσμο αυτού του έργου, όπου όλα είναι ζοφερά και δεν υπάρχει καμία ελπίδα.
Όταν πρωτοδιάβασα το έργο, μου έκανε εντύπωση ότι δεν μπόρεσα να ταυτιστώ με κανέναν χαρακτήρα. Πρόκειται για έναν δυστοπικό κόσμο, όπου όλα κινούνται με γνώμονα το συμφέρον και όχι την αγάπη και αυτό είναι πολύ τρομακτικό.
Πώς συνδέθηκες προσωπικά με τον ρόλο σου στην παράσταση και πώς αυτό επηρέασε την ερμηνεία σου;
Η Στασιά, η αδερφή του Καραβέλα μου θύμισε από την πρώτη στιγμή κάποιες ηλικιωμένες γυναίκες που συναντούσα σε ένα χωριό της Καστοριάς που πήγαινα μικρή με τους γονείς μου. Ως παιδάκι με φόβιζαν πολύ. Ήταν πολύ συντηρητικές, φανατικά χριστιανές και έκριναν σκλήρά όποιον έκανε ή έλεγε κάτι που δεν ήταν “το πρέπον”.Την ίδια στιγμή έβλεπες να προσπαθούν να πάρουν την περιουσία από τα αδέρφια τους.
Στην παράσταση “Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα” συμμετέχεις σε μια ομάδα που έχει ως κινητήριο μοχλό το πάθος για τα βιβλία και τη μεταφορά θησαυρών της ελληνικής λογοτεχνίας στη σκηνή. Πώς είναι η εμπειρία σου από τη συνεργασία με την ομάδα “Αυτή κι Αυτοί”;
Εγώ εντάχθηκα στην παράσταση τον Φεβρουάριο, στον δεύτερο κύκλο παραστάσεων. Από την αρχή με συγκίνησε πολύ το έργο του Κωνσταντίνου Θεοτόκη. Μέσα από τη δραματουργική επεξεργασία του Σπύρου Αναστασίνη αλλά και από τη σκηνοθετική ματιά του Αντρέα Ψύλλια, είναι εμφανές ότι το σύμπαν του έργου, όπου κυριαρχεί η ιδιοτέλεια, καθρεφτίζει την κοινωνία μας μέχρι και σήμερα. Πρόκειται για μία παράσταση φτιαγμένη από τα παιδιά με αγάπη, όρεξη και μεράκι. Χαίρομαι πολύ που είμαι μέρος της.
Η παράσταση βασίζεται στο έργο του Κωνσταντίνου Θεοτόκη, ενός συγγραφέα που ασχολείται με κοινωνικά θέματα. Πώς πιστεύεις ότι τα θέματα που θίγει το έργο παραμένουν επίκαιρα σήμερα;
Το ηθογραφικό αυτό έργο του Κωνσταντίνου Θεοτόκη αποτυπώνει με ευστοχία και ειλικρίνεια την κοινωνία του 1920. Μια ανδροκρατούμενη, πατριαρχική κοινωνία, γεμάτη προκαταλήψεις, προσκολλημένη στη μανία του κέρδους. Υπάρχει η κουλτούρα ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Δυστυχώς, όλα αυτά τα θέματα, μας απασχολούν μέχρι και σήμερα και προσπαθούμε να τα αποτινάξουμε από πάνω μας.
Η ομάδα “Αυτή κι Αυτοί” χρησιμοποιεί το σώμα, τη φωνή και τη ζωντανή μουσική ως βασικά εργαλεία. Πώς συνδυάζονται αυτά τα στοιχεία στην παράσταση και πώς επηρεάζουν την ερμηνεία σου;
Στην παράσταση όλα αυτά συνδυάζονται με οργανικό τρόπο. Το σώμα, η φωνή και η ζωντανή μουσική αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και αυτό λειτουργεί σε μένα πολύ απελευθερωτικά. Είναι μια παράσταση που ευχαριστιέμαι να παίζω.
Η παράσταση έχει λάβει πολύ θετικές κριτικές για την πρωτοποριακή και ουσιαστική θεατρική της προσέγγιση. Πώς αισθάνεσαι που συμμετέχεις σε μια παράσταση που έχει αναγνωριστεί για την καλλιτεχνική της αξία;
Είναι πολύ μεγάλη η χαρά μου που εντάχθηκα σε αυτήν την παράσταση. Είναι πολύ ελπιδοφόρο να βλέπεις να αναγνωρίζεται μια τόσο ουσιαστική προσπάθεια.
Πώς ήταν η συνεργασία σου με τον σκηνοθέτη Αντρέα Ψύλλια και τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης;
Τόσο ο Αντρέας, όσο και όλα τα παιδιά με αγκάλιασαν με πολλή ζεστασιά. Παρ’ όλο που η παράσταση είχε ήδη την τελική της μορφή, ένιωσα ελεύθερη να δημιουργήσω κι εγώ μέσα σε αυτό το σύμπαν με τον δικό μου τρόπο. Η συνεργασία μου μαζί τους ήταν και είναι μια δημιουργική και ουσιαστική εμπειρία για μένα.
Πώς αισθάνεσαι που συμμετέχεις σε μια παράσταση που έχει ως πηγή έμπνευσης την ελληνική λογοτεχνία;
Έχω συνδεθεί πολύ με αυτό το έργο του Θεοτόκη. Η ποιητική χρήση της γλώσσας και το έντονο σύμπαν του σε παρασύρουν. Έχω μεγάλη αγάπη στην ελληνική λογοτεχνία από μικρή.
Πώς διαχειρίζεσαι την κριτική και πώς τη χρησιμοποιείς για να βελτιώσεις την ερμηνεία σου;
Η κριτική από ανθρώπους που εμπιστεύομαι κι εκτιμώ τη γνώμη τους είναι πολύ χρήσιμη για μένα. Με βοηθάει να εξελίσσομαι και να προχωράω.
Πώς πιστεύεις ότι έχει αλλάξει ο ρόλος του ηθοποιού στη σύγχρονη κοινωνία και ποιες είναι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει;
Η τέχνη σε κάθε εποχή, όποιες κι αν είναι οι συνθήκες, βρίσκει τη θέση της, γιατί βασίζεται στην πηγαία ανάγκη του ανθρώπου να επικοινωνήσει. Από εκεί και πέρα, οι δυσμενείς κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που βιώνουμε, δυσκολεύουν τους καλλιτέχνες να βιοπορίζονται από το επάγγελμά τους.
Πώς διατηρείς την ισορροπία μεταξύ της προσωπικής σου ζωής και της απαιτητικής καριέρας σου ως ηθοποιός;
Υπάρχουν περίοδοι που οι ηθοποιοί είμαστε άνεργοι και περίοδοι που τρέχουμε και δε φτάνουμε. Όπως λέμε συχνά μεταξύ μας, ή δεν έχεις τίποτα ή έρχονται όλα μαζί. Δεν υπάρχει συνήθως ένα σταθερό πρόγραμμα στη ζωή μας, ώστε να ισορροπήσουμε εύκολα μέσα σε αυτό και την προσωπική μας ζωή. Τα δεδομένα συνεχώς αλλάζουν.
Αυτό, σε συνδυασμό με την αγωνία του βιοπορισμού – που δεν είναι πάντα εύκολος – δημιουργούν κάποιες φορές ένα στρεσογόνο περιβάλλον. Οπότε αυτή η ισορροπία, τουλάχιστον για μένα, δεν κατακτιέται ποτέ. Συνεχώς την επιδιώκω. Από την άλλη, τα δεδομένα συνεχώς αλλάζουν και αυτό με κρατάει σε εγρήγορση. Η καθημερινότητα έχει έναν εξερευνητικό χαρακτήρα, που με βοηθάει να μη μένω στάσιμη.
Ποια είναι η πιο σημαντική σκηνή ή παράσταση που έχεις δει πρόσφατα και γιατί σε εντυπωσίασε;
Πριν λίγο καιρό, είδα στο χώρο που παίζουμε και μεις τώρα, στον υπόγειο χώρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, την παράσταση “Ο Γιάννης το Βούδι” ένα κείμενο της Ευαγγελίας Γατσωτή, σε σκηνοθεσία του Παναγιώτη Λιαρόπουλου. Είναι μια σκληρή ιστορία, δοσμένη με ειλικρίνεια και τρυφερότητα, χωρίς ωραιοποίηση. Με συγκίνησε πολύ.
Ποιο μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στους αναγνώστες μας;
Καλή άνοιξη!
Ταυτότητα της παράστασης
Με φαντασία, τόλμη, διάθεση για πειραματισμό και με οδηγό τους για ακόμα μια φορά τα σώματα, τις φωνές και τη ζωντανή μουσική, η ομάδα «Αυτή κι Αυτοί» βουτάει στον κόσμο του Κωνσταντίνου Θεοτόκη και φέρνει στη σκηνή την ιστορία του Θωμά Καψάλη.
Ο Θωμάς Καψάλης, γνωστός στην τοπική κοινωνία και ως “Καραβέλας”, μετά τον θάνατο της γυναίκας του προσδοκά μια νέα ζωή. Τυφλωμένος από τη ματαιοδοξία του και τον έρωτά του για μια νεότερη γυναίκα, θα οδηγηθεί στην απόλυτη ηθική και κοινωνική κατάπτωση βιώνοντας τον απόλυτο εξευτελισμό της ανθρώπινης υπόστασής του. Διαβάστε το δελτίο τύπου…
Συντελεστές
- Σκηνοθεσία: Αντρέας Ψύλλιας
- Δραματουργία: Σπύρος Αναστασίνης
- Μουσική: Ελένη Αληφραγκή
- Βοηθός Σκηνοθέτη: Τάσος Χαλάς
- Κίνηση: Αφροδίτη Καλαφάτη
- Σκηνικά-Κοστούμια: Αλεξάνδρα Μπαρή
- Φωτογραφίες-Video: Μάριος Παραδείσης
- Αφίσα: Κατολέων Μαριάννα
- Φωτισμοί: Γιάννης Καραλιάς
- Κατασκευή Κοστουμιών: Γεωργία Καραθανάση
- Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
- Παραγωγή: Αυτή κι Αυτοί ΑΜΚΕ
- Μουσικοί επί σκηνής: Ελένη Αληφραγκή, Βαγγέλης Σταθόπουλος
- Παίζουν: Δάφνη Νικητάκη, Σπύρος Αναστασίνης, Αλέξανδρος Παυλίδης Ηρώ Κόκκινου, Γεωργία Σωτηριανάκου, Πάνος Μαλικούρτης
Φωτογραφικό αφιέρωμα παράστασης
Πληροφορίες Παράστασης
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
- Παρασκευή & Σάββατο στις 20:30
Τιμές εισιτηρίων
- Γενική Είσοδος: 13€
- Μειωμένο: 10€
Προπώληση εισιτηρίων:
Ταμεία Ιδρύματος Μ. Κακογιάννη
- – τηλ. 2103418550
ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
(αίθουσα: garage, υπόγειος χώρος) Πειραιώς 206, Ταύρος, Αθήνα
τηλ. 2103418550 – info@mcf.gr
Σημείωση: Για την ολοκλήρωση της συνέντευξης της ηθοποιού Δάφνης Νικητάκη συνεργάστηκαν: Στην επιμέλεια και στην σύνταξη των ερωτήσεων η ομάδα Έκφρασης και Υλοποίησης . Ευχαριστούμε την Δάφνη Νικητάκη και την υπεύθυνη επικοινωνίας Κ. Χρύσα Ματσαγκάνη για την πραγματοποίηση της συνέντευξης.
Σχετική Αρθρογραφία
Παρόμοια Θεματολογία, Προτεινόμενες συνεντεύξεις...
Ο Μύρωνας Στρατής ξεκίνησε τη πορεία του στην μουσική παίζοντας πιάνο και έπειτα κλασσική, ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα. Συνεργάστηκε με σπουδαίους Έλληνες καλλιτέχνες, ενώ επιμελείται ο ίδιος πολλές φορές τους στίχους και την μουσική των τραγουδιών του. Έχει κάνει πολλές επιτυχίες και έχει κατακτήσει μια θέση στην [...]
