Το διάστημα από 11 έως 20 Ιουνίου έλαβε χώρα στην Αμαξοστοιχία – Θέατρο στο Ρουφ, το Δέκατο Φεστιβάλ νέων καλλιτεχνών, την επιμέλεια του οποίου έχει αναλάβει η κυρία Τατιάνα Λύγαρη και με αυτή την αφορμή μιλήσαμε με την κυρία Λύγαρη και με όλες τις ομάδες που συμμετείχαν στο φεστιβάλ προκειμένου να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα το φεστιβάλ και να μάθουμε περισσότερα πράγματα για τους ταλαντούχους αυτούς καλλιτέχνες αλλά και για την ιδέα που επέλεξαν να υλοποιήσουν και να παρουσιάσουν στο φεστιβάλ. Διαβάστε το δελτίο τύπου. Έτσι παίρνουμε μια εικόνα και για τα επόμενα φεστιβάλ στο Θέατρο Ρουφ.
Από 11 έως και 20 Ιουνίου καθημερινά από τις 20:00 έως τις 23:30, δεκάδες νέοι ταλαντούχοι καλλιτέχνες παρουσίασαν πρωτότυπες performances σε μία 10ήμερη καθημερινή σκυταλοδρομία δημιουργικής έκφρασης και πρωτοπορίας. Από το 2011 μέχρι σήμερα, 181 ταλαντούχες νεανικές ομάδες και μεμονωμένοι καλλιτέχνες (ηθοποιοί, μουσικοί, χορευτές, σκηνοθέτες, χορογράφοι, performers, videoartists, εικαστικοί, μουσικά συγκροτήματα κλπ.) έχουν παρουσιάσει καινοτόμες και ευφάνταστες καλλιτεχνικές δράσεις, που αποτέλεσαν αφετηρία γνωριμίας με το Τρένο – Θέατρο και έναυσμα για νέες συνεργασίες.
*Παρακάτω ακολουθεί η συνέντευξη της κυρίας Τατιάνας Λύγαρη και κατόπιν μια μικρή συνέντευξη από την κάθε καλλιτεχνική ομάδα.
Διαβάστε την συνέντευξη της Τατιάνας Λύγαρη
Τι είναι αυτό που σας ενέπνευσε να δημιουργήσετε ένα τόσο πρωτότυπο φεστιβάλ;
Το 2011 ήμασταν στην οικονομική κρίση και αρκετοί μικροί πολιτιστικοί χώροι κινδύνευσαν να κλείσουν. Σε αυτή την δύσκολη στιγμή σκέφτηκα ότι θα ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία, εφόσον οι νέοι άνθρωποι δεν είχαν χώρο να στεγάσουν την τέχνη και το όραμα τους, να τους ανοίξουμε αυτόν τον ιδιαίτερο και πρωτότυπο χώρο όπως είναι τα βαγόνια του τρένου στο Ρουφ, ώστε να μπορέσουν εδώ να δημιουργήσουν πρωτότυπα performancies.
Ταυτόχρονα όμως είχα προσθέσει και στο τρένο το “New Wagon”, ένα βαγόνι με 12 κουπέ και θεώρησα ότι θα ήταν πολύ πρωτοποριακό ο πυρήνας του φεστιβάλ να είναι αυτά τα 12 κουπέ σε αυτό το βαγόνι όπου καλλιτέχνες από τον χώρο του θεάτρου, τον εικαστικών, την μουσικής, του χορού να μπορούν να δημιουργήσουν σε αυτόν τον τελείως απροσδόκητο και μη θεατρικό χώρο τις παραστάσεις τους.
Έτσι, αυτός ο συνδυασμός της δυσπραγίας, της δυσκολίας και του οικονομικού αδιεξόδου και από της άλλη μεριά η προσθήκη ενός μη συμβατικού χώρου, μαζί με την φρεσκάδα που φέρανε οι νέες ομάδες, δημιούργησα αυτό το φεστιβάλ το οποίο ονομάστηκε τα “12 Κουπέ” γιατί έχει πυρήνα το βαγόνι αυτό και ξεκίνησε να πραγματοποιείται κάθε χρόνο τον Μάιο.
Εν συνεχεία είδαμε ότι είχε μεγάλη επιτυχία ο σύγχρονος χορός μέσα σε αυτόν τον τόσο περιορισμένο χώρο του βαγονιού, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε ένα φεστιβάλ αποκλειστικά αφιερωμένο στον σύγχρονο χορό, το οποίο ονομάστηκε “Comartments Dance Project” και διοργανώνεται κάθε Σεπτέμβριο. Και τα δύο λοιπόν φεστιβάλ μετράνε μέχρι σήμερα συνολικά 14 διοργανώσεις.
Ποιοι μπορούν να λάβουν μέρος στο φεστιβάλ και πώς γίνεται η τελική επιλογή των ομάδων;
Αρκετούς μήνες νωρίτερα, βγάζουμε μια πρόσκληση με την οποία καλούμε επαγγελματίες καλλιτέχνες στα πρώτα τους βήματα. Δεν δεχόμαστε δηλαδή ερασιτέχνες. Και να είναι από όλους τους τομείς της τέχνης γιατί μας ενδιαφέρει πολύ η μίξη των τεχνών (εικαστικά, θέατρο, μουσική, χορούς, φωτογραφίας κλπ). Κατόπιν εκείνοι στέλνουν τις προτάσεις τους οι οποίες είναι όσο το δυνατόν πιο ανεπτυγμένες, μαζί με οπτικοακουστικό υλικό από άλλες τους δουλειές.
Επίσης, δίνουμε και μια θεματολογία, εκτός από φέτος, η οποία έχει σχέση πάντα με το τρένο και θέματα που άπτονται του τρένου, όπως η φυγή, η αναχώρηση. Για την τελική επιλογή υπάρχουν κάποιοι κανόνες και κάποιοι άξονες. Η επιλογή έχει να κάνει με το θέμα, την ποιότητα της ομάδας που προσπαθούμε να αντιληφθούμε από τα βιογραφικά και από την πληρότητα του φακέλου που στέλνουν. Και γενικά, όπως προανέφερα, προτιμούμε να υπάρχει μια μίξη τεχνών.
Τι συμβουλή θα θέλατε να δώσετε μέσα από το Young People.gr στα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν ή ασχολούνται ήδη με τον χώρο του πολιτισμού και του θεάτρου;
Επειδή είναι ένα πολύ δύσκολο μονοπάτι, απαιτεί σκληρή δουλειά, τεράστιο μεράκι και αγάπη για αυτό, καθώς και απόφαση ότι αυτό θα είναι μονόδρομος, διότι αν δεν είναι και τα μάτια φλερτάρουν και με άλλα πράγματα τότε δεν θα είναι κάποιος ποτέ πρώτος και καλός σε αυτό που κάνει. Με άλλα λόγια, σε αυτόν τον τομέα επειδή υπάρχει πληθώρα και υπερπροσφορά, ξεχωρίζουν μόνο αυτοί που έχουν αυτά τα προσόντα και τις δυνατότητες οι οποίες δεν έχουν να κάνουν με το ταλέντο, το οποίο πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει, αλλά η δουλειά είναι αυτή που καθορίζει τα πάντα.
Επομένως, πρέπει κανείς να είναι αποφασισμένος και να μην παραπλανιέται από τα φώτα, την προβολή και την δημοσιότητα ούτε να πιστεύεις ότι υπάρχει δόξα ατελείωτη. Πρώτα υπάρχει σκληρή δουλειά και μετά θα έρθει αυτό, αλλά και όταν έρθει θα πρέπει να συνεχίσει η σκληρή δουλειά διότι είναι ένα επάγγελμα που εάν το αφήσεις, σε αφήνει.
Διαβάστε τις συνεντεύξεις και γνωρίστε τις ομάδες που έλαβαν μέρος στο 10ο φεστιβάλ νέων καλλιτεχνών
Συζητώντας με την Λίλιαν Αντωνίου και Μπέτυ Σαράντη, δύο ταλαντούχες κοπέλες που παρουσιάζουν την σωματική performance “OVER SIDE” δικής τους ιδέας, κινησιολογίας και ερμηνείας:
“Το όνομα του συγκεκριμένου performance σημαίνει “Από την άλλη πλευρά” και δηλώνει την τάση μας να πάμε από την άλλη πλευρά, ό,τι και να ανακαλύψουμε τι υπάρχει πέρα από εμάς γιατί συνήθως βλέπουμε μέχρι ένα σημείο. Αφορμή για αυτή την ιδέα στάθηκε όταν σε ένα project μας δόθηκε μια φωτογραφία δύο ανθρώπων, μπροστά σε μια διάβαση να κοιτάνε μπροστά, σε έναν δρόμο”.
“Και μέσα από αυτή την εικόνα ξεκινήσαμε να κοιτάμε νοερά έναν τοίχο, να δημιουργούμε και να οραματιζόμαστε μόνο που θα φτάσουμε, άγνωστο σε εμάς το μέρος αλλά γνώριμα τα συναισθήματα της ελευθερίας και του διεξόδου που μας δημιουργεί αυτή η προσπάθεια. Και αυτή η διέξοδος είναι τόσο απλή τελικά, παρόλο που οι άνθρωποι θέλουν να βλέπουν μόνο εμπόδια ορισμένες φορές. Τέλος, το εν λόγω performance σκοπεύουμε να το τελειοποιήσουμε, να το βιντεοσκοπήσουμε και να κάνουμε μία μικρή ταινιούλα”.
Συζητώντας με την Μιράντα Ζησιμοπούλου η οποία παρουσιάζει την σωματική performance “EVERYTHING WILL TURN INTO LIGHT (IF WE MOVE FAST ENOUGH)” δικής της σύλληψης – ερμηνείας και χορογραφίας της Φαίδρας Σούτου, μάθαμε τα εξής:
“Την συγκεκριμένη φράση του performance την είδα σε μια γκαλερί και απλά μου κίνησε την περιέργεια χωρίς να ξέρω τι σημαίνει για εμένα η φράση αυτή. Μέσα λοιπόν από την δύσκολη περίοδο της καραντίνας που όλοι βιώσαμε, κατέληξα σε σκέψεις και ερωτήματα του τι συμβαίνει αν μπορούμε να κινηθούμε με την ταχύτητα του φωτός αλλά δεν έχουμε βρει τον τρόπο, του τι παρεμβάλλεται μεταξύ του μπορώ και του δεν μπορώ που για εμένα αυτή την περίοδο είναι να παρατηρώ τον εαυτό μου μέσα από τις καταστάσεις όταν δυσκολεύομαι και κατόπιν προσπαθώ να μείνω στην παρατήρηση και να απελευθερωθώ αντί να προσπαθώ να με διορθώσω. Τέλος, στα άμεσα καλλιτεχνικά μου σχέδια είναι να παρουσιάσω μία παράσταση ενός έργου το οποίο έχω μεταφράσει και αφορά την δυσκολία που δημιουργείται στην ζωή μας όταν δεν εκφραζόμαστε”.
Ο Βασίλης Ψυλλάς και ο Νίκος Σαμουρίδης, οι οποίοι παρουσιάζουν την σωματική σύνθεση “ΕΞΙΣ” που ερμήνευσαν οι δύο τους ενώ η σύλληψη – σκηνοθεσία είναι του Βασίλη Ψυλλά και η επιμέλεια της κίνησης είναι της Φαίδρας Σούτου, μας συστήνονται και μας λένε:
“Η ιδέα προήλθε μέσα στην καραντίνα όταν βιώνοντας μια πρωτόγνωρη κατάσταση εγκλεισμού αναρωτήθηκα πως είναι μια σχέση δύο ανθρώπων (φίλοι, εραστές, συγκάτοικοι, αδέρφια) στον εγκλεισμό, πως συζούν, πως απομονώνονται, πως αγαπιούνται, όλες τις φάσεις δηλαδή που μπορεί να περάσει μια ανθρώπινη σχέση”.
“Μέσα λοιπόν από το performance προσπαθούμε να περιγράψουμε όλη αυτή την κατάσταση, αφήνοντας στο τέλος μια άνω τελεία ώστε ο θεατής να καταλάβει αυτό που έχει ανάγκη να καταλάβει ανάλογα με τα προσωπικά του βιώματα. Ολοκληρώνοντας, και οι δυο σχεδιάζουμε να συμμετέχουμε τόσο σε θεατρικές παραστάσεις που τελικώς δεν κατάφεραν να ολοκληρωθούν πέρυσι όσο και σε κάποια τηλεοπτική σειρά”.
Λίγα λόγια για το μουσικοχορευτικό performace “PROYECTO EXPLOSIVO” το οποίο αποτελείται από τις Χριστίνα Γκαϊνά, Βάσια Κατσιγιάννη, Νικόλ Καφετζοπούλου στην ερμηνεία, στην κιθάρα τον Γαβριήλ – Άγγελος Μπορμπόλης και στο κοντραμπάσο τον Κώστα:
“Η ονομασία του συγκεκριμένου performance μεταφράζεται σε “εκρηκτικό project” και δηλώνει το “εκρηκτικό” αποτέλεσμα που προκύπτει από την ένωση της σύγχρονης μουσικής η οποία είναι πιο ήρεμη και απαλή με το φλαμένγκο που είναι πιο έντονο και πιο άγριο. Η συγκεκριμένη ομάδα ωστόσο, μολονότι δημιουργήθηκε με αφορμή την συμμετοχή στο συγκεκριμένο φεστιβάλ, πρόκειται να συνεχίσει να δημιουργεί και να παρουσιάζει περιεχόμενο καθώς και να επιδιώξει να συμμετάσχει και σε άλλα φεστιβάλ. Το ιδιαίτερο δε της ομάδας μας είναι ότι αν και στο φλαμένγκο δεν συνηθίζεται να ακούγεται ο ήχος του κοντραμπάσο, εμείς καταφέραμε να το ενσωματώσουμε και να δημιουργήσουμε κάτι ξεχωριστό”.
Στην συνέχεια, την σκυτάλη παίρνει το performance “ΒΑΣΚΑΝΟΣ” ιδέας και επιμέλειας του Κωνσταντίνου Χαλδαίου, support καλλιτέχνης: Αγγελική Μακρυγιάννη, σύμβουλος δραματουργίας: Ανθή Ψάχου, σύμβουλος ενδυματολογίας: Mara Manea, βοηθός παραγωγής: Διονύσης Μπεντούρ:
“Είναι ένα performance συνεχής ροής το οποίο αρχικώς θα βασιζόταν στον μύθο της γαίας με τον ουρανό, τις μοίρες και την κατάρα τα οποία κατά την διάρκεια των σπουδών μου με απασχόλησαν αρκετά και μελέτησα για αυτά. Ωστόσο, προσπαθώντας να κάνω την ιδέα αυτή πιο σύγχρονη, να ερμηνεύσω την έννοια της κατάρας και της βασκανίας εν έτι 2021 και να την συσχετίσω με τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα του σήμερα και δη τις πρόσφατες συρράξεις σε Παλαιστίνη, Συρία, Ισραήλ, δημιούργησα τις συγκεκριμένες περσόνες ώστε μέσα από αυτές να θέσω στον κόσμο που μας παρακολουθεί το εξής ερώτημα: “Αν η σιωπή της Δύσης μπροστά σε όσα γεγονότα εκτυλίσσονται στην Παλαιστίνη, μπορεί να θεωρηθεί ένα είδος κατάρας μας προς αυτός τους ανθρώπους”.
“Παρόλα αυτά, όντας το συγκεκριμένο performance καθαρά εικαστικό, ο καθένας βλέποντας το μπορεί να νιώσει διαφορετικά συναισθήματα και να λάβει το νόημα που εκείνος θέλει. Αναφορικά δε με τα μελλοντικά μας σχέδια, αναζητούμε τρόπο ώστε όλο αυτό να το εξελίξουμε και να το παρουσιάσουμε και εκτός του φεστιβάλ”.
Ακολούθως, για την σωματική – εικαστική performance (A)UTOPIA 2.0: ROOT ROT της Ίρις Φουστέρη, ερμηνείας της Τριανταφυλλένιας Κοσμίδου, μουσικής – ερμηνείας του Πάνου Ηλιού, ειδικής κατασκευής κοστουμιού του Απόστολου Κρεούζη και βοηθού σκηνοθέτη – υπεύθυνου παραγωγής Νικόλ Λεβέντη, μάθαμε τα εξής:
“Η πίεση της καραντίνας μας δημιούργησε την ανάγκη να εκφραστούμε μέσα από την τέχνη και να αφήσουμε το δικό μας κοινωνικοπολιτικό σχόλιο σε όλα όσα συμβαίνουν. Θέλαμε να δείξουμε όλη αυτή την φιλαυτία που υπάρχει στην εξουσία αλλά από “κάτω” βλέπουμε και δεχόμαστε το πόσο “σάπιο” είναι όλο αυτό από μέσα, από την ρίζα του. Για αυτό και το τόσο ξεχωριστό κοστούμι, παρόλο που αρχικώς δείχνει άρτιο, όμορφο και βασιλικό, όπως παρουσιάζονται αρχικώς οι άνθρωποι με εξουσία αλλά, στην συνέχεια αποδημείτε διότι είναι από ένα πολύ ευτελές υλικό, από χαρτί υγείας”. “Το συγκεκριμένο μάλιστα performance είναι στα άμεσα σχέδια μας να το παρουσιάσουμε και σε άλλους χώρους εκτός του φεστιβάλ”.
Για το performance RE://STRICT σε Σύλληψη: Ζωή Ευσταθίου, ερμηνεία: Ζωή Ευσταθίου, Γιούλη Μπανούση, Φαίδρα Νταϊόγλου, σύνθεση: Chop Juggler, Arsinoe, μίξη & παραγωγή: Chop Juggler, στίχοι – φωνή: Arsinoe, πληροφορηθήκαμε τα εξής:
“Το performance ονομάστηκε έτσι γιατί συμβολίζει δύο καταστάσεις, την απαγορευμένη φάση που ζήσαμε στην καραντίνα και το RΕ:// απεικονίζει την διαδικτυακή επικοινωνία που αυξήθηκε εν μέσω πανδημίας ενώ το strick δηλώνει μία σοβαρή συνθήκη, κατάσταση”.
“Έτσι προσπαθούμε να περιγράψουμε 3 συνθήκες που ζήσαμε όλοι μέσα στην καραντίνα, δηλαδή την συνειδητοποίηση ότι ξαφνικά με τον εγκλεισμό “βγαίνουν όλα στην φόρα”, την μοναχικότητα που βιώσαμε και τέλος τη στιγμή που βγήκαμε από όλο αυτό και συνεχίζουμε τη ζωή μας. Παρόλο που σαν ομάδα είναι η πρώτη μας προσπάθεια, ελπίζουμε μελλοντικά να καταφέρουμε να το τελειοποιήσουμε ακόμα περισσότερο και να στείλουμε το συγκεκριμένο performance και σε άλλα φεστιβάλ”.
Λίγα λόγια για το performance σύγχρονου χορού “ΚΩΔΙΚΑΣ – QUICKSAND” σε Σύλληψη – σκηνοθεσία – χορογραφία: Ελεάννα Καλαβίτη, βοηθός χορογράφου: Μαρία Μουστάκα, ερμηνεία: Μαρία Μουστάκα, Μαρία Ανδρίτσου, Έλενα Πολυχρονάτου, συμμετέχοντες μουσικοί: Θεόφιλος Ζερβός, Αλέξανδρος Χαλαβαζής, Θεόφιλος Τερεζούνης:
“Το performance ξεκίνησε σαν ιδέα από τα σήματα Μορς (παύλες, τελείες και κάποιες σημαίες) και την αγάπη μας για την θάλασσα, τα ταξίδια. Τα σήματα μορς είναι η επικοινωνία μέσα στα πλοία η οποία είναι αρκετά περιορισμένη και συμβολίζει την επικοινωνία μέσα σε ένα σπίτι που αναγκαστήκαμε να κλειστούμε λόγω της καραντίνας. Επίσης, θέλαμε να συνδυάσουμε όλα αυτά μαζί με το μπουζούκι και την κιθάρα που αποτυπώνουν κάτι το ελληνικό και έτσι να δημιουργήσουμε κάτι πολύ καινούργιο και πρωτότυπο. Στόχος όλου αυτού είναι να κάνουμε τον κόσμο να θυμηθεί τις ρίζες του οι οποίες μολονότι εξελισσόμαστε και εκσυγχρονιζόμαστε μας ακολουθούν. Τέλος, το συγκεκριμένο performance θέλουμε να το εξελίξουμε και να παρουσιάσουμε και σε άλλα φεστιβάλ”.
Γνωρίζοντας καλύτερα την Ναταλία Κωτσάνη, η οποία παρουσιάζει την μουσική performance “POLYFONIA”:
“Το POLYFŌNIA, που δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 2019, είναι ένα πρωτότυπο μουσικό σύστημα που αναπτύχθηκε στα πλαίσια της συνεργασίας μου με το πανεπιστήμιο Αθηνών. Η ιδέα μου ήταν η δημιουργία ενός συστήματος το οποίο θα συνάδει με τις ανάγκες ενός τραγουδιστή πάνω στην σκηνή το οποίο θα ακολουθεί τον τραγουδιστή χωρίς να τον επιβαρύνει με επιπλέον φόρτο στην δουλειά του, θα ακολουθεί δηλαδή απλά τις κινήσεις του και θα μπορεί να δημιουργεί πολυφωνίες με βάση την φωνή του, οι οποίες θα ενεργοποιούνται με απλές κινήσεις τον δαχτύλων του”.
“Την δουλειά αυτή θέλω να την αναπτύξω ακόμα περισσότερο και με ενδιαφέρει να μπούνε προβολές και εν γένει ο χειρισμός των φώτων μέσω των κινήσεων καθώς και να ενσωματωθεί σε διάφορες παραστάσεις ως μουσικό όργανο. Παρόλο δηλαδή που ασχολούμαι με την παραδοσιακή μουσική με ενδιαφέρει να την συσχετίσω και με πιο σύγχρονα στοιχεία”.
Συναντώντας την ομάδα UTTERAL [Χορογραφία: Χαρά Κυριακοπούλου, ερμηνεία: Χαρά Κυριακοπούλου, Γιούλη Μπανούση, Γεωργία Κουτούμπα, Μαριάννα Κουκουλεκίδου, Έμιλυ Νικόλα, Κωνσταντίνα Βασιλάκη, κείμενα: Αζίζ Νεσίν, Χαρά Κυριακοπούλου, διαμόρφωση ήχου: Αλέξανδρος Μπάλας], μιλήσαμε για την σωματική performance UNSAID:
“Το όνομα της ομάδας μας έχει να κάνει με την “μήτρα” και γενικά μας απασχολούν ζητήματα που αφορούν την γυναίκα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. H συγκεκριμένη performance σχετίζεται με την στάση της κοινωνίας απέναντι στο γυναικείο φύλλο και πιο συγκεκριμένα με τον εσωτερικευμένο μισογυνισμό δηλαδή τα μικρά εκείνα στοιχεία της καθημερινότητας που είναι κακοποιητικά για την γυναίκα που όμως η κοινωνία δεν τα αντιλαμβάνεται ούτε τα αναγνωρίζει ακόμα”.
“Με άλλα λόγια, το μήνυμα που απλά θέλουμε να περάσουμε στον κόσμο είναι απλά το “ΜΙΛΑ”. Όλο αυτό μάλιστα που παρουσιάζουμε στο φεστιβάλ σκοπεύουμε να το φροντίσουμε λίγο καλύτερα και να προσπαθήσουμε να το παρουσιάσουμε ως αυτοτελή παράσταση, εκ νέου αλλά με την ίδια δομή και βάση”.
Το φεστιβάλ κλείνει υπό τους ήχους και τις μουσικές της “PANARMONIA”, μίας μουσικής ομάδας που απαρτίζεται από την Κατερίνα Ρίττερ (Φωνή – στίχοι – σύνθεση), τον Απόστολο Στάμος (κιθάρα – σύνθεση – φωνή), την Δήμητρα Σακελλαροπούλου (φωνή), την Σοφία Τάρα (φωνή – στίχοι), την Τζοάννα Σουλκούκη (πιάνο – σύνθεση – φωνή – στίχοι), την Ερμηέλ Τζάνεβα (φλάουτο), Πυθαγόρειο Χατζηνικολάου (μπουζούκι), τον Μάνο Μιχαλίτση (λαούτο – φωνή), τον Μίνωα Σφηνιά (κρουστά – στάμνα) και τον Γιάννη Μαλλιαρουδάκη (κρουστά – percussions), οι οποίοι μας μίλησαν:
“Η λέξη “PANARMONIA” μας περιγράφει γιατί δίνουμε μεγάλη βαρύτητα στην αρμονική μουσική, την αρμονική μελωδία, τον αρμονικό στίχο για αυτό άλλωστε παίζουμε μουσική στα 432 Hz, διότι εναρμονίζει λίγο περισσότερο και σε ψυχικό επίπεδο και σε φυσικό επίπεδο, σε αντίθεση με τα 440 Ηz που είθισται να παίζουν μουσικοί οι περισσότεροι. Είναι δηλαδή ζήτημα αρμονίας και επίπτωσης της μουσικής πάνω στο ανθρώπινο σώμα και την ψυχοσύνθεση του ανθρώπου. Επίσης, η έμπνευση μας πηγάζει από την ζωή μας εν γένει, από την φύση που ζούμε και από όσα μαθαίνουμε. Βρισκόμενοι μάλιστα στην ροή των πραγμάτων αναμένουμε να μας παρουσιαστούν ευκαιρίες ωραίες για να παρουσιάσουμε το ξεχωριστό ρεπερτόριο μας”.
*Ευχαριστούμε πάρα πολύ την κυρία Λύγαρη καθώς και όλα τα παιδιά των ομάδων για την όμορφη αυτή συνέντευξη.
Πληροφορίες:
τηλ. γραφείου παραγωγής 210 9237076
τηλ. θεάτρου 210 5298922
theater@totrenostorouf.gr
Χώρος διεξαγωγής:
Αμαξοστοιχία – Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ
Λεωφ. Κωνσταντινουπόλεως & Αμφιπόλεως
Σιδηροδρομικός & Προαστιακός Σταθμός Ρουφ
10’ με τα πόδια από το ΜΕΤΡΟ Κεραμεικός
Δωρεάν parking
Σημείωση: Για την ολοκλήρωση της συνέντευξης της Καλλιτεχνικής διευθύντριας Τατιάνας Λύγαρη και των ομάδων του 10ου καλλιτεχνικού Φεστιβάλ “Τα 10 Κουπέ” συνεργάστηκαν: Στην επιμέλεια η ομάδα Έκφρασης και Υλοποίησης και στην σύνταξη των ερωτήσεων η Αναστασία Κοτσακλή.