Κι ἐμεῖς τις ἡμέρες αὐτές θα δοῦμε τον Κύριο “ἐρχόμενον προς το ἑκούσιον Πάθος”. Ἂς μη μείνουμε ἀδιάφοροι ἢ ἀπορροφημένοι στις ἀσταμάτητες ἐργασίες μας. Κάθε ἡμέρα τη Μεγάλη Ἑβδομάδα ἡ καμπάνα της ἐκκλησίας κτυπᾶ και ο Κύριος περιμένει…
“Δεῦτε οὖν και ἡμεῖς κεκαθαρμέναις διανοίαις συμπορευθῶμεν αὐτῷ και συσταυρωθῶμεν”.
Ἂς βγοῦμε κι ἐμεῖς ὄχι μόνο για να ὑποδεχθοῦμε τον Χριστό, ἀλλά και για να συμπορευθοῦμε και να συσταυρωθοῦμε μαζί του. Να Τον ἀκολουθήσουμε δηλαδή ὄχι τυπικά ἢ με ἕναν πρόσκαιρο και ἐπιφανειακό συναισθηματισμό ἀλλά με οὐσιαστική συμμετοχή στο Πάθος του. Με καθαρή καρδιά και με ἀπόφαση ὁριστική να νεκρώσουμε την ἁμαρτία μέσα μας και να ἀκολουθήσουμε το θέλημά του.